هنگامی که طوفان «لری» دو سال پیش به خشکی رسید، روزانه بیش از ۱۰۰ هزار میکروپلاستیک به ازای هر متر مربع به زمین می‌ریخت. این یکی دیگر از نشانه‌هایی است که نشان می‌دهد محیط چقدر مملو از پلاستیک شده است.
به گزارش وایرد، هنگامی که طوفان «لری» در سال ۲۰۲۱ در اقیانوس اطلس به سمت شمال منحرف شد و ساحل شرقی ایالات متحده در امان ماند، یک ابزار ویژه در ساحل نیوفاندلند منتظر آن بود.
از آنجایی که طوفان‌ها از آب گرم اقیانوس تغذیه می‌کنند، دانشمندان به این فکر افتادند که آیا چنین طوفانی می‌تواند میکروپلاستیک‌ها را از سطح دریا جمع‌آوری کند و در هنگام فرود آن‌ها را رسوب دهد. «لری» به معنای واقعی کلمه یک طوفان کامل بود و از آنجایی که قبل از رسیدن به جزیره، زمین را لمس نکرده بود، هر چیزی که از آن فرو می‌ریخت از آب یا هوا به دست می‌آمد و این برخلاف انتظاری بود که از شهر‌های بزرگ وجود دارد که در آن‌ها مقادیر زیادی میکروپلاستیک پیدا می‌شود.
هنگامی که لری از نیوفاندلند عبور می‌کرد، ابزاری که در آن جا تعبیه شده بود چیزی که از آسمان به زمین می‌ریخت را دریافت کرد که شامل باران بود و تکه‌هایی از میکروپلاستیک‌ها که کوچکتر از پنج میلی‌متر بودند.
محققان در مقاله‌ای که به تازگی در مجله Communications Earth and Environment منتشر شده است، نوشته‌اند که طوفان لری در اوج فعالیت خود روزانه بیش از ۱۰۰ هزار میکروپلاستیک در هر متر مربع روی زمین می‌ریزد. با در نظر گرفتن این موضوع، طوفان‌ها را باید به فهرست رو به رشد روش‌هایی که بوسیله آن‌ها ذرات ریز پلاستیک نه تنها در هر گوشه‌ای از محیط نفوذ می‌کنند، بلکه به راحتی بین خشکی، دریا و هوا جابه‌جا می‌شوند، اضافه کرد.
همانطور که بشریت به طور کلی و به شکل تصاعدی پلاستیک بیشتری تولید می‌کند، محیط‌زیست نیز به طور تصاعدی با میکروپلاستیک‌های بیشتری آلوده می‌شود. تصور غالب این بود که میکروپلاستیک‌ها به اقیانوس ریخته می‌شوند و در آنجا می‌مانند. برای مثال، شستن لباس‌هایی از جنس پلی‌استر، میلیون‌ها الیاف میکرو را در هر بار لباس‌شویی آزاد می‌کند که این الیاف‌ها با فاضلاب به دریا می‌ریزند. اما تحقیقات اخیر نشان داده است که دریا‌ها در واقع ذرات را به اتمسفر وارد می‌کنند تا به خشکی برگردند. این اتفاق هم در زمانی که امواج شکل می‌گیرند و هم زمانی که حباب‌ها به سطح آب می‌آیند، رخ می‌دهد.
ابزاری که در محوطه‌ای در نیوفاندلند قرار گرفته بود، بسیار ساده بود و شامل یک استوانه شیشه‌ای می‌شد که کمی آب فوق خالص را در خود نگه می‌داشت و با چوب‌های محکم به زمین متصل شده بود. هر شش ساعت در طول و بعد از طوفان، محققان می‌آمدند و آب را تخلیه می‌کردند تا هر ذره‌ای را که در نیوفاندلند می‌بارید، چه با باران و چه بدون باران، جمع‌آوری کنند.
آنا رایان (Anna Ryan)، دانشمند زمین از دانشگاه دالهوسی و نویسنده اصلی مقاله می‌گوید: این جا مکانی است که بسیاری از رویداد‌های آب و هوایی شدید را تجربه می‌کند. همچنین، نسبتا دور است و تراکم جمعیت بسیار کمی دارد؛ بنابراین یک دسته از منابع میکروپلاستیک در نزدیکی آن نیست.
این گروه دریافتند که حتی قبل و بعد از طوفان‌های لری، ده‌ها هزار میکروپلاستیک در هر متر مربع روزانه به روی زمین می‌ریزند. اما زمانی که طوفان رخ داد، این رقم به ۱۱۳ هزار مورد افزایش یافت. رایان می‌گوید: ما ریزپلاستیک‌های زیادی را پیدا کردیم که در اوج طوفان رسوب‌کرده‌اند و همچنین رسوب کلی در مقایسه با مطالعات قبلی نسبتا زیاد بود. او می‌گوید که این مطالعات در شرایط عادی اما در مکان‌های دورتر نیز انجام شده است.
محققان همچنین از روشی به نام مدل‌سازی مسیر برگشتی استفاده کردند که اساسا شبیه‌سازی جایی است که هوای وارد شده به دستگاه قبلا در آن قرار داشته است. این کار تایید می‌کند که طوفان لری میکروپلاستیک‌ها را از دریا برداشته، آن‌ها را به هوا برده و در نیوفاندلند رها کرده است.
در واقع، تحقیقات قبلی تخمین زده‌اند که چیزی بین ۱۲ تا ۲۱ میلیون تن میکروپلاستیک فقط در فاصله ۲۰۰ متری بالای اقیانوس اطلس در گردشند. مطالعه نیوفاندلند اشاره می‌کند که طوفان لری از روی منطقه‌ای آلوده در شمال اقیانوس اطلس عبور کرده، جایی که جریان‌ها پلاستیک شناور را انباشته می‌کردند.
این ارقام جدید از نیوفاندلند نیز احتمالا دست کم گرفته شده‌اند. جستجو برای کوچکترین ذرات پلاستیک دشوار و پرهزینه است. این تحقیق قطعاتی به کوچکی ۱.۲ میکرون (۱.۲ میلیونیم متر) را بررسی کرد، اما احتمالا قطعات پلاستیکی بسیار کوچکتر از آنچه در دستگاه می‌افتد نیز وجود دارد.
محققان همچنین می‌توانند تعیین کنند که چه نوع پلاستیکی از آسمان افتاده است. رایان می‌گوید: ما مقدار زیادی از یک پلیمر خاص را ندیدیم و تنوع به صورت واقعی وجود دارد.
آلودگی میکروپلاستیکی از منابع بسیار زیادی ناشی می‌شود که شامل لباس‌ها، لاستیک‌های ماشین، تراشه‌های رنگ، بطری‌ها و کیسه‌های شکسته‌شده است که همه آن‌ها به شکل یک سوپ چند پلیمری در اقیانوس مخلوط می‌شوند. این اتفاق هم در اقیانوس‌ها و هم در آسمان رخ می‌دهد. در مناطق دورافتاده غرب آمریکا، ابزار‌های نمونه‌برداری میکروپلاستیک مشابه نیوفاندلند، تعداد زیادی ذرات را جمع‌آوری می‌کنند که به صورت باران پلاستیکی می‌بارند. میکروپلاستیک‌ها نه تنها در هوا پخش شده‌اند، بلکه به یک جزء اساسی جو زمین تبدیل شده‌اند؛ بنابراین میکروپلاستیک‌ها فقط در دریا ریخته نمی‌شوند و در آنجا باقی نمی‌مانند، بلکه در جو حرکت می‌کنند و به خشکی بازمی‌گردند و دوباره توسط باد‌ها جمع‌آوری می‌شوند و به دریا می‌روند.
آلن می‌گوید: کاملا مشخص شده است که تبادل اقیانوس با جو یک چیز بسیار واقعی است. اعداد موجود در این مقاله در اینجا حیرت‌آور هستند. میکروپلاستیک‌ها درست در زمانی از سال به نیوفاندلند می‌رسند که همه موجودات زنده در برکه‌ها در تلاشند تا برای زمستان چاق شوند و تولید مثل کنند.
از آنجایی که میکروپلاستیک‌ها به آسانی روی باد‌ها و جریان‌های اقیانوسی حرکت می‌کنند، آن مکان‌هایی که زمانی بکر به حساب می‌آمدند، اکنون بکر نیستند. دانشمندان در تلاشند تا دریابند چگونه این ذرات بر موجودات این مکان‌ها تاثیر می‌گذارند.
به عنوان مثال، میکروپلاستیک‌های اروپا، قطب شمال را آلوده کرده‌اند و جلبک Melosira arctica را که در قسمت زیرین یخ دریا رشد می‌کند، آلوده کرده‌اند. جلبک‌ها پایه اصلی زنجیره غذایی قطب شمال هستند، به این معنی که همه انواع موجودات زنده آن‌ها را همراه با میکروپلاستیک انباشته شده در آن‌ها مصرف می‌کنند.