قرار دادن هولوکاست به عنوان یکی از سرفصل‌های اجباری تحصیلی در سطوح مختلف در بسیاری از کشور‌های جهان، یکی از جمله این اقدامات است که از طریق آن می‌کوشند از آشنایی همه نسل‌های آتی از این دروغ به عنوان یک واقعیت، اطمینان حاصل کنند.
صنعت سینما و رسانه‌های جمعی، به ویژه در آمریکا و اروپا به طور کامل در خدمت ترویج این دروغ بزرگ قرار دارد و تقریباً هیچ سالی پس از جنگ جهانی دوم سپری نشده که در آن حداقل چند فیلم سینمایی و برنامه تلویزیونی به صورت مستقیم به این موضوع نپرداخته باشند. جوایز ادبی ملی و بین‌المللی فراوانی به افراد و گروه‌هایی اعطا شده و می‌شود که در مسیر ترویج و تبلیغ این دروغ بزرگ، اثری منتشر می‌کنند.
رویداد‌ها و مراسم‌های بزرگ یادبود فراوانی در سراسر جهان برای گرامی‌داشت قربانیان و بازماندگان هولوکاست برگزار می‌شود و نکته دردآور اینکه همه این رویداد‌ها و اقدامات، با هزینه‌کردن از منابع مالیاتی محقق می‌شود. به عبارت دیگر، یهودیان صهیونیست برای ترویج دین جدید خود با عنوان هولوکاست، از جیب همان مردمی هزینه می‌کنند که قرار است این دروغ بزرگ را به خوردشان دهند و نسل‌های آتی را نیز به باور کردن آن متقاعد سازند.
بررسی این پدیده به عنوان یک دروغ بزرگ منظور این گزارش نیست؛ انجام این کار نیازمند چندین جلد کتاب و برگزاری حداقل چند کنفرانس سالانه به مدت یک دهه است تا همه زوایای پیدا و پنهان این دروغ بررسی شده و کذب بودن آن آشکار شود.
هدف ما این است که نشان دهیم صهیونیست‌ها در راستای اجرای پروژه مظلوم‌نمایی، چرا و چگونه از دروغ بزرگ هولوکاست بهره می‌گیرند. در بررسی این موضوع نیز از گفته‌ها و نوشته‌های نویسندگان، مورخان و دانشمندان برجسته یهودی_صهیونیست استفاده می‌کنیم که خود علاوه‌بر پذیرش هولوکاست، آن را نیز ترویج و تبلیغ می‌کنند. به عبارت دیگر با استفاده از گفته‌های مبلغان برجسته هولوکاست نشان می‌دهیم چگونه این دروغ بزرگ در خدمت منافع صهیونیسم قرار گرفته است.
تلاش بی‌پایان برای قرار دادن هولوکاست در حافظه تاریخی جهان
از اواخر دهه ۱۹۷۰، «یادبود هولوکاست» بیش از پیش در ایالات متحده و بسیاری از دیگر کشور‌های جهان اهمیت یافته است. پویشی که برای یادبود هولوکاست اجرا می‌شود، شامل رویداد‌های یادبودی متعدد، دوره‌های آموزشی فراوان در بسیاری از مدارس و یک جریان سهمگین از فیلم‌های سینمایی، برنامه‌های تلویزیونی، کتاب‌ها، مقاله‌ها و گزارش‌ها می‌شود. تعریف هولوکاست نیز غالباً عبارت است از کشته‌شدن ۶ میلیون یهودی در اروپا در جریان جنگ جهانی دوم.
در سراسر ایالات متحده، رهبران برجسته سیاسی و مدنی در مراسم‌های یادبود سالانه هولوکاست شرکت می‌کنند. شماری از کشورها، از جمله انگلستان، آلمان و ایتالیا، به طور رسمی یک روز را در سال به عنوان روز یادبود هولوکاست مقرر کرده‌اند. در سال ۲۰۰۵ مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای را تصویب کرد که توسط اسرائیل ارائه شده بود و روز ۲۷ ژانویه (۷ بهمن) به عنوان روز یادبود بین‌المللی هولوکاست تعیین شد.
در همه شهر‌های بزرگ آمریکا، حداقل یک موزه یا یادبود هولوکاست وجود دارد. در سراسر جهان بیش از ۲۵۰ موزه و یادبود هولوکاست وجود دارد که بیشتر آن‌ها در اروپا و آمریکا مستقرند. بزرگ‌ترین موزه یادبود هولوکاست در واشنگتن آمریکا قرار دارد و با منابع مالی حاصل از مالیات مردم این کشور هدایت می‌شود و سالانه دو میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند.
به افکار عمومی به صورت مستمر یادآوری می‌شود که یهودیان در جریان جنگ جهانی دوم، رنج و درد فراوانی را متحمل شدند. فقط در فاصله سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۳ (۱۳۶۷ تا ۱۳۸۲)، بیش از ۱۷۰ فیلم سینمایی با موضوع هولوکاست ساخته و نمایش داده شد. در بسیاری از مدارس آمریکایی و اروپایی و در کلاس‌های درس اسرائیلی، تمرکز جدی بر رنج یهودیان اروپایی در زمان جنگ، بخش اجباری و غیرقابل حذف فرایند آموزشی است.
«یهودا باور _Yehuda Bauer» یکی از متخصصان برجسته هولوکاست و استاد دانشگاه عبری در اسرائیل در سال ۱۹۹۲ (۱۳۷۱) چنین می‌گوید: «چه به صورت موثق ارائه شود یا بدون اشاره به مدرک و مستند، مطابق با حقایق تاریخی باشد یا در تناقض با آن‌ها، با همدردی و درک یا به عنوان یک ادعای توخالی، هولوکاست به نماد حاکم بر فرهنگ ما تبدیل شده است... به ندرت یک ماه سپری می‌شود بدون آنکه یک محصول جدید تلویزیونی، یک فیلم جدید، چند کتاب جدید یا شعر نو با این موضوع، ارائه نشود و این جریان سیل‌گونه در حال خروش بیشتر و نه کاهش است.»
«تیم کول _Tim Cole» استاد تاریخ و متخصص برجسته مطالعات هولوکاست، در کتاب خود با عنوان «فروختن هولوکاست _ Selling the Holocaust» می‌نویسد: «از زمان یک آغاز نسبتاً کُند، اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ایم که در آن فرهنگ یهودی به صورت خاص و فرهنگ غربی به صورت عام‌تر، از «هولوکاست» اشباع شده است. در واقع «هولوکاست» فرهنگ غربی را به‌گونه‌ای اشباع کرده که نه فقط در کانون قرار گرفته بلکه در پس‌زمینه آن نیز مشاهده می‌شود. شمار قابل توجه فیلم‌های معاصر که «هولوکاست» بخشی از فیلمنامه یا نمایش فرعی آنهاست، به خوبی از این امر حکایت می‌کند.».
اما چگونه هولوکاست توانسته چنین نقش عمده‌ای در آمریکا ایفا کند؟ «پیتر نوویک _ Peter Novick» نویسنده یهودی در پاسخ به این پرسش می‌نویسد: «علت اصلی، این واقعیت است که یهودیان نقش مهم و تأثیرگذاری در هالیوود، صنعت تلویزیون و روزنامه‌ها، مجلات و انتشارات ایفا می‌کنند. هر کسی منکر آن است که این عامل اصلی توجه گسترده به هولوکاست در رسانه‌های آمریکایی است، ساده‌لوح یا دروغگوست.»
منافع چه کسانی در گروی ترویج هولوکاست قرار دارد؟
البته شکی نیست که به یاد داشتن قربانیان یک قتل‌عام جنگی یا سرکوب مردم یک کشور، امر شایسته‌ای است؛ اما یادبود هولوکاست برخلاف آنچه که حامیانش مطرح می‌کنند، تلاشی اصیل و تحت تأثیر نگرانی واقعی نسبت به بشریت نیست؛ بلکه این پویش بی‌پایان، تلاشی است برای به نمایش گذاشتن قدرت یهودی_صهیونیستی و برای پیشبرد هر چه بیشتر منافع آن‌ها طراحی شده است.
«ملوین یولز باکیت _Melvin Jules Bukiet» نویسنده سرشناس یهودی_صهیونیست، آثار متعددی در حمایت از سیاست‌های نژادپرستانه رژیم صهیونیستی منتشر کرده است. وی در مراسم افتتاح موزه یادبود هولوکاست آمریکا در واشنگتن، این موزه را یک «بیانیه‌ای برای آشکار کردن قدرت خالص» توصیف کرده و می‌گوید: «این تراژدی یهودی نیست که در این موزه به یاد آورده می‌شود، بلکه این قدرت یهود است که مورد تجلیل قرار می‌گیرد.»
پویش یادبود هولوکاست با هدف تشویق همدردی و حمایت از یهودیان و اسرائیل اجرا می‌شود. این پویش کمک می‌کند تا حمایت گسترده و پیوسته آمریکا از اسرائیل توجیه شود و سیاست‌های رژیم صهیونیستی که به هیچ شکل دیگری نمی‌توان از آن‌ها دفاع کرد، از این طریق مورد قبول واقع شود. یادبود هولوکاست در میان یهودیان، احساس یکپارچگی گروهی را تقویت کرده و حس داشتن یک هدف جمعی را ترویج می‌کند.
«نورمن فینکلشتین _ Norman Finkelstein» نویسنده یهودی صهیونیست، از هولوکاست به عنوان ابزاری برای توجیه رفتار نامشروع رژیم صهیونیستی یاد می‌کند. این دانشمند یهودی که در دانشگاه نیویورک و دانشگاه دی‌پائول (DePaul) تدریس می‌کند، در کتاب پرفروش خود با عنوان «صنعت هولوکاست» می‌نویسد: «مطرح کردن هولوکاست در واقع نیرنگی است برای نامشروع جلوه‌دادن هرگونه انتقاد از یهودیان. با تضمین بی‌تقصیری کامل یهودیان، عقیده هولوکاست، اسرائیل و یهودیان آمریکایی را از سرزنش‌های مشروع، مصون می‌سازد.... یهودیان سازمان‌یافته آمریکایی، از هولوکاستِ نازی‌ها، برای منحرف کردن انتقاد‌ها از اسرائیل بهره می‌گیرند و به وسیله آن سیاست‌های غیراخلاقی و غیرقابل دفاع آن را توجیه می‌کنند.»
«پائولا هیمن _ Paula Hyman» استاد تاریخ مدرن یهودیان در دانشگاه «یال» که از او به عنوان احیاکننده تاریخ زنان یهودی یاد می‌شود، ادعا می‌کند: «در ارتباط با اسرائیل، هولوکاست برای جلوگیری از انتقاد‌های سیاسی و محکوم‌کردن گفتمان انتقادی استفاده می‌شود؛ هولوکاست حس یهودیان به عنوان مردمی کاملاً محصور شده و مظلوم را تقویت می‌کند؛ مردمی که برای دفاع فقط روی خودشان می‌توانند حساب کنند. یادآوری رنج و دردی که یهودیان تحت اسارت نازی‌ها متحمل شده‌اند، غالباً به جای استدلال منطقی و عقلی مطرح می‌شود و انتظار می‌رود افراد مشکوک به مشروعیت سیاست‌های کنونی دولت اسرائیل را قانع و متقاعد سازد.»
این دیدگاه توسط یک دانشمند یهودی دیگر به نام «تونی یودت _ Tony Judt» نیز مطرح شده است. وی مدیر مؤسسه ریمارک (Remarque Institute) در دانشگاه نیویورک است. او می‌گوید: «شوآ (واژه عبری برای هولوکاست) به طور عمده در آمریکا و اسرائیل با هدف منحرف و مسدود کردن هرگونه انتقاد نسبت به اسرائیل استفاده می‌شود. در واقع امروزه از هولوکاستِ یهودیان اروپایی برای سه منظور استفاده می‌شود؛ این موضوع به یهودیان آمریکایی، به صورت خاص، «هویت یک قربانی» منحصربه‌فرد و معطوف به گذشته، می‌بخشد.
یودت معتقد است «هولوکاست ابزاری برای توجیه مظلوم‌نمایی صهیونیست‌هاست و به اسرائیل اجازه می‌دهد رنج و درد هر ملت دیگری را نادیده بگیرد و تعدی‌های خود را با این ادعا توجیه کند که فاجعه یهودیان منحصربه‌فرد و غیرقابل قیاس بوده است. (در تناقض با دو مورد یادشده) هولوکاست به عنوان یک استعاره چند منظوره برای توضیح «شر» ترویج می‌شود _ هرجا، همه‌جا و همواره _ و در سراسر آمریکا و اروپا به کودکان دانش‌آموز تدریس می‌شود بدون آنکه به علت یا دلیلی برای آن اشاره شود. این ابزارسازی مدرن از هولوکاست با هدف بهره‌برداری سیاسی، از نظر اخلاقی نامشروع و به لحاظ سیاسی، بی‌تدبیری است.»
«تام سگف _ Tom Segev» روزنامه‌نگار و نویسنده اسرائیلی ساکن در سرزمین‌های اشغالی نیز تاکید دارد، هولوکاست به «چیزی برای پرستش» تبدیل شده است. وی می‌نویسد: «میراث هولوکاست، چنانکه در مدارس تدریس و در مراسم یادبود ملی تبلیغ می‌شود، غالباً وطن‌پرستی افراطی و انزواگرایانه را تشویق و این احساس را منتقل می‌کند که حذف یهودیان به دست نازی‌ها، هر اقدامی را در جهت امنیت اسرائیل، توجیه می‌کند؛ از جمله سرکوب مردم در سرزمین‌هایی که اسرائیل در جنگ ۶ روزه اشغال کرد.»
«آمیرا هاس _ Amira Hass» دیگر روزنامه‌نگار اسرائیلی که جوایز زیادی دریافت کرده، سخنانی صریح‌تر را مطرح می‌کند و در یکی از روزنامه‌های مهم اسرائیلی می‌نویسد: «اسرائیل کشتار یهودیان اروپایی را به یک دارایی ارزشمند تبدیل کرده است. اقوام مقتول ما فهرست شده‌اند تا اسرائیل را قادر سازند هیچ توجهی به تصمیم‌های بین‌المللی علیه اشغالگری نکند. رنج والدین ما در گتو‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری در سراسر اروپا، اضطراب فیزیکی، روحی و عذابی که والدین ما هر روز پس از «رهایی» تجربه کرده‌اند، به عنوان سلاحی برای منحرف ساختن انتقاد‌های بین‌المللی از جامعه‌ای است که در حال خلق آن هستیم.»
این مبلغ برجسته هولوکاست، معتقد است «رژیم صهیونیستی از آن برای توجیه همه اقدامات نامشروع خود علیه فلسطینیان بهره می‌گیرد. این جامعه، جامعه‌ای است با تبعیض درونی که بر اساس ملیت و تبعیض، در امتداد هر دو سوی خط سبز، پراکنده شده است. این جامعه به صورت نظام‌مند، فلسطینیان را از سرزمین‌هایشان تبعید می‌کند و حق آن‌ها را به عنوان یک ملت نادیده می‌گیرد و فرصت‌های آن‌ها را برای داشتن یک آینده انسانی از بین می‌برد.»
«آریل شارون» نخست‌وزیر بدنام رژیم صهیونیستی نیز گفته است، «بزرگ‌ترین درس هولوکاست این است که یهودیان باید همواره هوشیار باشند و به هیچ‌کس غیر از خودشان اعتماد نکنند. یهودیان فقط می‌توانند روی خودشان حساب کنند.» وی در ادامه می‌گوید، «جوانان یهودی وظیفه دارند خود را وقف این درس، خاطرات و داستان‌های مرتبط با آن کرده تا اهمیت موجودیت دولت یهود را درک کنند.»
دو اقدام جدی برای صیانت از دروغ بزرگ هولوکاست
پروژه صهیونیسم جهانی برای صیانت از هولوکاست تدابیر گسترده‌ای اندیشده است و همان‌گونه که گفته شد، با هزینه‌کردن از جیب مردمان غیریهودی، تلاش می‌کند این دین جدید را ترویج کرده و از فراموشی آن جلوگیری کند. باید توجه داشت که در هیچ کجای جهان هیچ ملت یا دولتی تا کنون تلاش نکرده یک دوره از تاریخ خود یا مرتبط با خود را به این شکل حفاظت کرده و آن را به یک امر مقدس تبدیل کند. در ادامه به بررسی این دو اقدام می‌پردازیم.
۱. به فراموشی سپردن فجایع بزرگ انسانی غیریهودی در طول تاریخ.
اما در اینجا باید به یک نکته بسیار ظریف و البته بسیار مهم توجه کنیم که افراد بسیاری تلاش می‌کنند مغفول باقی بماند. اینکه هیچ یادبود مشابهی برای هیچ قربانی غیریهودی در هیچ کجای ایالات متحده یا دیگر نقاط دنیا مشاهده نمی‌شود.
قربانیان غیریهودیِ نسل‌کشی‌ها، سرکوب‌ها و جنگ‌ها، هرگز ارزش آن را نداشته‌اند که به اندازه آنچه که قربانیان یهودی هولوکاست مورد توجه قرار گرفته‌اند، در کانون توجه باشند. هیچ موزه، یادبود یا مراسم بزرگداشتی را نمی‌توان بیان کرد که با مراسم‌های یادبود هولوکاست قابل مقایسه باشد و برای مثال، یاد قربانیان بی‌شمار کمونیسم شوروی و چینی را گرامی بدارد. همان‌گونه که بسیاری از مورخان در کتاب‌های متعدد با اتکا بر اسناد غیرقابل انکار و خدشه‌ناپذیر نشان داده‌اند، قربانیان غیریهودی دیکتاتوری «جوزف استالین» در شوروی بسیار بیشتر از یهودیانی است که ادعا می‌شود در نتیجه اقدامات هیتلر جان خود را از دست داده‌اند.
رابرت کانکوئست _ Robert Conquest» دانشمند برجسته تاریخ قرن بیستم روسیه، تخمین زده کسانی که در نتیجه سیاست‌های استالین جان خود را از دست داده‌اند، «کمتر از ۲۰ میلیون نفر» نیستند. تخمین‌های موثق از تعداد چینی‌هایی که قربانی کشتار، سرکوب، گرسنگی و کار اجباری در رژیم کومونیستی مائو شدند، از ۳۰ میلیون تا بیش از ۶۰ میلیون نفر اعلام شده است. کانکوئست مورخ جمهوری‌خواه آمریکایی که افرادی همچون «کاندولیزا رایس» وزیر امور خارجه دولت بوش از او در رابطه با مسائل روسیه مشورت می‌گرفتند. در سال ۲۰۱۵ درگذشت.
آمریکایی‌ها، آموزش دیده و تشویق شده‌اند که «بدانند» ۶ میلیون یهودی توسط نازی‌ها در جنگ جهانی دوم به قتل رسیده‌اند، اما شمار اندکی از آمریکایی‌ها، حتی قشر تحصیل‌کرده، هیچ اطلاعی از این ندارند که چه تعداد روسی، لهستانی، چینی یا حتی آمریکایی در آن منازعه جهانی، جان خود را از دست دادند. تخمین‌هایی که از تعداد قربانیان مستقیم و غیرمستقیم اشغال سرزمین‌های چین توسط ژاپنی‌ها در دو دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ ارائه شده، چیزی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون نفر است. دولت چین حتی این رقم را ۳۵ میلیون نفر اعلام کرده است.
در فاصله سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۸ (۱۲۶۴ تا ۱۲۸۷) نزدیک به پنج تا هشت میلیون آفریقایی در اثر سیاست‌های وحشیانه دولت‌های استعمارگر بلژیکی در کنگو از بین رفتند. این فجایع انسانی که به ندرت کسی از آن‌ها سخن می‌گوید نتیجه کشتار گسترده، گرسنگی عامدانه و فرسایش برنامه‌ریزی شده جوامع مختلف بوده است.
۲. مجازات «منکران هولوکاست» با اتکا بر قوانین «انکار هولوکاست»
جدا از این بی‌توجهی عامدانه و برنامه‌ریزی شده نسبت به فجایع بزرگ انسانی در طول تاریخ و تلاش سیستماتیک برای به فراموشی‌سپردن آن‌ها از یک سو و تقویت دروغ بزرگ هولوکاست، در برخی کشورها، قوانین خاصی با موضوع مقابله با «انکار هولوکاست» وضع شده که هرگونه بحث و گفت‌وگوی آزاد و چالش برانگیز در رابطه با مساله هولوکاست را در نطفه خفه می‌کنند.
در اسرائیل، آلمان، فرانسه، اتریش و چند کشور دیگر، «کوچک شمردن»، «به چالش کشیدن»، «لاپوشانی» یا «انکار» هولوکاست به صورت علنی، یک جرم محسوب می‌شود. هیچ دورانی از تاریخ یا رویداد خاص تاریخی، به واسطه چنین قوانینی به این شکل محافظت نمی‌شود؛ حتی اظهارات و دعاوی صحیح متکی بر اسناد واقعی که قوانین «انکار هولوکاست» را نقض می‌کنند، با مجازات مواجه خواهند شد. در همه سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، افراد بسیاری در کشور‌های یادشده به‌دلیل طرح دعاوی علیه هولوکاست جریمه، زندانی یا تبعید شده‌اند.
در موارد متعددی، استادان دانشگاهی و مورخان برجسته، به دلیل انجام تحقیقات علمی دقیق در مورد هولوکاست، از ادامه فعالیت کاری خود منع و به مجازات‌های سنگین مالی و همچنین حبس محکوم شده‌اند. بسیاری از این افراد به صورت میدانی اقدام به تحقیق کرده و در اردوگاه‌های کار اجباری که یهودیان مدعی محبوس بودن در آن هستند، حاضر شده و شواهد و مدارک را بررسی کرده‌اند. حتی یک مورد تحقیق میدانی وجود ندارد که دعاوی مربوط به سوزانده شدن یهودیان در کوره‌های انسان‌سوزی را تأیید کند و مورخان و کارشناسان یادشده پس از انتشار نتایج تحقیقات خود، به سرعت توسط دادگاه‌های مختلف فراخوانده شده و محکوم شده‌اند.
جمع‌بندی
هولوکاست همواره زیر چتر احترامی غیرقابل خدشه مورد توجه قرار گرفته و به عنوان یک رویداد محوری در تاریخ جهان از آن یاد می‌شود. خاخام «مایکل گولدبرگ _ Michael Goldberg» نویسنده و رهبر مذهبی یهودی می‌گوید: «برای بسیاری از یهودیان «ستایش» هولوکاست به یک مذهب جدید تبدیل شده است و همانند هر کلیسای منظم دیگری، این فرقه هولوکاستی نیز اصول اعتقادی، آیات و اماکن مقدس خاص خود را دارد.»
پویش بزرگ یادبود هولوکاست در واقع انعکاسی از دیدگاه آلوده به نخوت یهودیان در باب برتری و ممتاز بودن آنهاست. «آبراهام فاکسمن» رئیس اتحادیه «ضد افترا _ ADL» یکی از بانفوذترین گروه‌های صهیونیست نیز می‌گوید: «هولوکاست پدیده متفاوتی است. این پدیده یک رویداد واحد [و استثنایی]است. هولوکاست فقط یک نمونه دیگر از قتل‌عام نیست؛ بلکه یک تلاش تقریباً موفق برای از بین بردن فرزندان منتخب خدا و در نتیجه خود خداست. رویدادی است که خلقت را آنچنان که در کتاب مقدس نقل شده، نقض می‌کند و درست همانند ناقض مستقیم خود، که هر هفته با سبت (شنبه، روز تعطیل یهودیان) و هر سال با تورات احیا می‌شود، باید از هر نسل به نسل بعدی منتقل شود.»
منبع: ایسنا