دانشمندان بقایای رودخانه‌ای باستانی را کشف کرده اند که زمانی شرایط مناسبی برای حمایت از حیات در مریخ داشته است.
محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا داده‌های جمع آوری شده توسط مریخ نورد «کیوریوسیتی» ناسا در دهانه «گیل کریتر» را مجدداً تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که این سازه‌ها توده‌های آبی قابل سکونتی هستند که از آنچه قبلا تصور می‌شد، بسیار بیشترند.
این تیم مناطق کم عمق و تپه‌های کوتاهی را شناسایی کردند که می‌توانند نشانگر رسوبات رودخانه‌های باستانی در حفره‌ها باشند.
محققان اعلام کرده اند که آن‌ها همچنین معتقدند که این توده‌های آبی مانند نمونه‌های مشابه خود روی زمین رفتار می‌کنند و برای زندگی، چرخه‌های شیمیایی، چرخه مواد مغذی و چرخه رسوب مهم هستند.
بنجامین کاردناس، استادیار علوم زمین در ایالت پنسیلوانیا و محقق اصلی این تحقیق گفت: ما شواهدی پیدا کردیم که نشان می‌دهند مریخ احتمالاً سیاره‌ای مملو از رودخانه‌ها بوده است. ما نشانه‌هایی از آن را در سراسر سیاره می‌بینیم.
این مطالعه با نقشه برداری از فرسایش خاک مریخ باستانی با استفاده از یک مدل کامپیوتری آموزش دیده بر روی داده‌های ماهواره‌ای انجام شده است. این اطلاعات، از داده‌های جمع آوری شده توسط مریخ نورد ناسا و یک اسکن سه بعدی از لایه‌های سنگی که در طول میلیون‌ها سال در زیر کف دریای خلیج مکزیک رسوب کرده بودند به دست آمد.
کاردناس و تیمش در طراحی مدل کامپیوتری خود کاربرد جدیدی برای اسکن چینه نگاری ۲۵ ساله که توسط شرکت‌های نفتی جمع آوری شده بود، پیدا کردند.
این تیم تحقیقاتی، نمونه فرسایش مریخ را با استفاده از اسکن سه بعدی از لایه‌های واقعی ثبت شده روی زمین شبیه سازی کردند. هنگامی که آن‌ها شبیه سازی را اجرا کردند، این مدل یک چشم انداز فرسایش یافته مریخ را نشان داد که به جای پشته‌های رودخانه، پستی و بلندی‌های توپوگرافیک را تشکیل می‌داد.
به گفته محققان، این تجزیه و تحلیل توضیح جدیدی را در مورد حفره‌های مریخ نشان داده که تاکنون هرگز با رسوبات رودخانه‌ای فرسوده مرتبط نبوده‌اند.
کاردناس گفت: ما با درک بهتر نحوه شکل گیری رسوبات رودخانه‌ای در مریخ و با در نظر گرفتن سنگ‌های امروزی به عنوان لایه‌هایی از رسوب که در طول زمان انباشته شده‌اند، همه چیز را برای مطالعه در مورد این سیاره داریم.
منبع: دیلی میل