اجدادمان همواره برای زنده ماندن شکار می‌کردند، نقاشی‌ها و نشانه‌های بر جای مانده بر غار‌ها گواه این است که پدرانمان از هر ابزاری برای از پا در آوردن حیوانات و خوردن آن استفاده می‌کردند، در واقع برای رفع نیاز و زنده ماندن دست به شکار می‌زدند، زندگی پیشرفت کرد، اجدادمان به مرور به کشاورزی روی آوردند و از غار‌ها خارج شدند، با روی کار آمدن پادشاهی‌های مختلف شکار به مرور به تفریحی برای پادشاهان و بزرگان تبدیل شد، بر این اساس شکارگاه‌های سلطنتی زیادی شکل گرفت، البته برای آماده سازی سربازان هم از شکار استفاده می‌کردند تا با مفاهیم سحرخیزی، صبر و شکیبایی، رنج و سختی، فنون تیراندازی و رزم، آیین پهلوانی، اهمیت نظم و انضباط آشنا شوند.
از آنجا که انسان همواره در صدد پیشرفت و توسعه است، با ورود به دنیای صنعتی و توسعه کشاورزی، از شکار به عنوان منبعی برای ارتزاق فاصله گرفت و کم کم به تفریحی برای عده‌ای تبدیل شد، شاید اینکه انسان مدرن هم هیچگاه نتوانست کامل از شکار دست بکشد به همان خوی اجدادی مان بر می‌گردد، اما به هر حال دیگر دنیای امروز جایی برای شکار نیست، چون بشر به اندازه کافی طبیعت و گونه‌های حیات وحش موجود در آن‌ها را با زیاده خواهی و آلوده کردن محیط به سمت نابودی سوق داده است، اما مساله این است که هستند هنوز عده‌ای که دست از شکار نمی‌کشند و حتی برخی هم علاقه زیادی به مصرف گوشت گونه‌های وحشی مختلفی مانند کل و بز و قوچ و میش و حتی آهو دارند.
در چند سال گذشته حتما اخبار زیادی مبنی بر سِرو گوشت آهو و یا کل و بز در برخی رستوران‌ها شنیده اید که در زمان خود سر و صدای زیادی هم به پا کرد در حالیکه گوشت مورد نیاز این رستوران‌ها از این مراکز تامین می‌شود و ربطی به طبیعت و شکار گونه‌ها ندارد. به هر حال شکار و یا گوشت این گونه‌ها نیازی است که در گوشه و کنار جامعه و میان برخی افراد دیده می‌شود، سوال این است که چه باید کرد تا عطش شکار و مصرف گوشت آن‌ها بدون اینکه آسیبی به محیط زیست شکننده و زخم خورده کشور وارد شود، فروکش کند؟
یکی از این راه‌ها ایجاد مراکز تکثیر و پرورش گونه‌های جانوری است که اکنون در کشور ۹۱ مرکز تکثیر و پرورش خصوصی و دولتی فعال است که گونه‌هایی از جمله گوزن زرد ایرانی، آهو، جبیر، قوچ و میش با اهداف مختلف در آن‌ها پرورش داده می‌شوند، البته اینکه فعالیت این مراکز تاثیری در کاهش شکار این گونه‌ها در طبیعت خواهد داشت، نیاز به بررسی بیشتر و دقیق تری دارد که به اعتقاد معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست اگر این روند درست اجرا شود، می‌تواند تاثیرگذار باشد.
اکنون ۶۲ مرکز فعال تکثیر و پرورش حیات وحش در اسارت مربوط به بخش خصوصی و ۲۹ واحد هم دولتی و با نظارت سازمان حفاظت محیط زیست در کشور فعال است.