از مدت‌ها پیش، دانشمندان بارقه‌های از نور را بر روی سیاره زهره رصد و در مورد آن مطالعه کرده اند که بسیاری از آن‌ها معتقدند این بارقه ها، رعد و برقی هستند که اغلب در زهره رخ می‌دهد.
برای کشف حقیقت در مورد این "رعد و برق"، تحقیقی که توسط تیمی از دانشگاه کلرادو بولدر، دانشگاه ویرجینیای غربی، دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام شد، سیگنال‌های منتشر شده از این رعد و برق را که دومین سیاره نزدیک به خورشید است، بررسی کردند.
در سال ۱۹۷۸، زمانی که فضاپیمای پایونیر ونوس ۱ ناسا وارد مدار سیاره زهره یا همان سیاره ناهید شد، امواج سوت را شناسایی کرد. این امواج الکترومغناطیسی معمولاً بر روی زمین توسط رعد و برق ایجاد می‌شوند، که دانشمندان را بر آن داشت که تصور کنند این امواج نشانه‌هایی از فعالیت الکتریکی در زهره نیز هستند.
مطالعه جدید نشان می‌دهد که نسخه زهره ممکن است آن چیزی نباشد که در ابتدا به نظر می‌رسید. هریت جورج از دانشگاه کلرادو بولدر، فیزیکدان مغناطیس‌کره و نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح می‌دهد: نزدیک به ۴۰ سال است که بحث در مورد رعد و برق در زهره وجود داشته است، و ما امیدواریم که با داده‌های جدید در دسترسمان، بتوانیم کمک کنیم تا این تحقیقات به نتیجه برسد.
امواج سوت به عنوان امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار پایین (VLF) تعریف می‌شوند و به دلیل نحوه "سوت زدن" آن‌ها هنگام شنیدن توسط اپراتور‌های رادیویی به این نام خوانده می‌شود. این امواج در اثر برخورد الکترون‌های جو ایجاد می‌شوند که معمولاً در اثر برخورد صاعقه حرکت می‌کنند.
این تحقیق جدید از داده‌های جمع‌آوری‌شده در سال ۲۰۲۱ توسط فضاپیمای دیگر ناسا به نام کاوشگر خورشیدی پارکر، زمانی که به سمت خورشید در حرکت بود، استفاده کرده است. یک بار دیگر، امواج سوت شناسایی شدند، اما یک چیز اشتباه بود: امواج در جهت اشتباه حرکت می‌کردند.
این امواج به جای انفجار در فضا، همانطور که با رعد و برق اتفاق می‌افتد، به سمت سطح سیاره پایین می‌رفتند. این نشان می‌دهد که رعد و برق عامل اصلی این سیگنال‌های الکتریکی نیست.
دیوید مالاسپینا، فیزیکدان پلاسمای فضایی از دانشگاه کلرادو بولدر، می‌گوید: در ۴۰ سال گذشته نسبت به آنچه که همه تصور می‌کردند، روند رو به عقب بوده است.
این بدان معنا نیست که هیچ رعد و برقی در زهره وجود ندارد، اما بعید است که رعد و برق زیادی وجود داشته باشد، و امواج سوت فراوانی که توسط فضاپیما‌ها ضبط شده است، به نظر می‌رسد ناشی از پدیده‌های دیگری باشد.
این فرآیند‌ها در این مطالعه به طور عمیق مورد بررسی قرار نگرفتند، اما دانشمندان گمان می‌کنند که اتصال مجدد مغناطیسی ممکن است نقشی در این زمینه داشته باشد، زیرا خطوط میدان مغناطیسی در اطراف زهره می‌پیچند، می‌شکنند و دوباره به هم می‌رسند.
این مطالعات درباره وجود یا عدم وجود رعد و برق در زهره بحث کرده اند و این بحث هنوز بسته نشده است. برای تأیید این موضوع به داده‌های دقیق‌تری نیاز است و کاوشگر خورشیدی پارکر هنوز یک مأموریت دیگر برای انجام دارد و فرصتی دیگر به دانشمندان می‌دهد تا نگاه دقیق‌تری به آب‌وهوای زهره داشته باشند.
این مطالعه در مجله Geophysical Research Letters منتشر شد.
منبع: ScienceAlert