پرسپولیس اولین بازی آسیایی خود را با شکست آغاز کرد. تیمی که سهشنبه شب مقابل یاران رونالدو به میدان رفت هیچ شباهتی با تیم هفتههای پایانی فصل قبل نداشت و در برابر حریف پرستاره عربستانی خود بهوضوح دست و پا بسته بود. در این مورد میتوان کیفیت بد چمن ورزشگاه آزادی، مصدومیت زودهنگام مهدی ترابی و اخراج میلاد سرلک و گل به خودی دانیال اسماعیلیفر را جزء دلایل شکست سرخپوشان دانست، اما جدا از این مسائل شاگردان یحیی گلمحمدی در اولین نبرد آسیایی خود نتوانستند هواداران خود را نسبت به آینده امیدوار سازند. دقیقا مثل آخرین نبرد آسیایی پرسپولیس که به دو سال پیش بر میگردد، مقابل الهلال در یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا. همان بازی که پرسپولیس بدون اینکه توان ایجاد موقعیت روی دروازه الهلال را داشته باشد نتیجه را سه بر صفر واگذار کرد و سرشکسته به تهران برگشت.
در ادامه برای بررسی دقیقتر در مورد باخت پرسپولیس در ورزشگاه آزادی مقابل النصر به چند نکته اساسی اشاره کردهایم. ضمن اینکه در ادامه نظر محسن ربیعخواه که تجربه چنین روزهایی در پرسپولیس دارد را نیز جویا شدیم.
لیگ برتر ایران از لحاظ فنی و کیفی در یک سطح معمولی است و تعداد ستارههای آن نیز انگشتشمار است. از اینرو نمیتوان سطح این رقابتها را با لیگ قهرمانان آسیا مقایسه کرد. مخصوصا این دوره از رقابتها را که ستارگان فوتبال دنیا به آن راه پیدا کردهاند. در چنین شرایطی وقتی قرار است تیمی بهعنوان مدعی وارد رقابتهای آسیایی شود باید بازیکنانی در این سطح را هم در اختیار داشته باشد تا وقتی برابر ستارههای شناخته شده فوتبال جهان قرار میگیرند دچار استرس نشده و بتوانند حداقل ۷۰، ۸۰ درصد توانایی خود را ارائه دهند. پرسپولیس به جرات یکی از تیمهای پرمهره لیگ برتر است، اما مهرههایی که حداقل نیمی از آنها در حد همین لیگ برتر هستند و نه میدانهای مهم بینالمللی. به خاطر همین مساله بازیکنانی مثل دانیال اسماعیلیفر، علی نعمتی، میلاد سرلک، سعید صادقی، شهاب زاهدی، محمد عمری و مسعود ریگی در بازی با النصر عملکردی معمولی و برخی از آنها بسیار ضعیف و پراشتباه داشتند. در کنار این مساله پرسپولیس بازیکنانی را در خط جلو نداشت که توان حفظ توپ و نگه داشتن آن برای اضافه شدن دیگر نفرات به خط جلو، را داشته باشند. اگر یک بار دیگر بازی را مرور کنیم امیری، صادقی، عمری و زاهدی بارها قصد این کار را داشتند، اما با توپربایی سریع بازیکنان حریف مواجه شدند. مسلما تیمی که توان لازم را در خط حمله نداشته باشد ناچارا عقب بازی میکند و برای رسیدن به گل منتظر ضربات ایستگاهی و اشتباه حریف میماند. شاید به خاطر همین مساله بود که یحیی بازیکنانی، چون سعید عزتاللهی، شهریار مغانلو و یک مهاجم خارجی با توانمندی بالا را در لیست خریدهای تابستانی خود قرار داده بود تا در هر یک از خطوط زمین توان تیمش را بالا ببرد که البته خواستههای او برآورده نشد.
بیشتربخوانید
یکی دیگر از خواستههای مهم یحیی گلمحمدی در تابستان جاری برگزاری یک اردوی دو سه هفتهای در خارج از کشور بود. او خوب میدانست که تیمش دو سال است نتوانسته به خارج از ایران برود و نیاز دارند که یک فضای تمرینی جدید را با امکانات ایدهآل تجربه کنند. در کنار این قضیه یحیی حداقل سه بازی با تیمهای خارجی هم برای شاگردانش در نظر گرفته بود تا عملکرد بازیکنانش را در بازیهای بینالمللی و به مراتب سنگینتر، بهتر بسنجد. مخصوصا سرخپوشانی که بازی بینالمللی در کارنامه فوتبالی خود ندارند. اما لغو اردوی خارجی پرسپولیس خیلی از برنامههای آمادهسازی سرخپوشان را بههم زد و تیم آنطور که باید برای بازیهای آسیایی آماده نشد. این در حالی بود که النصر چند هفته پیش در یک تورنمنت سنگین که جام اعراب باشد شرکت کرد و قهرمان هم شد.
مربیانی در فوتبال امروز دنیا موفق عمل میکنند که غیر از اینکه از لحاظ فنی و تاکتیکی خود را بهروز کرده و از افراد کار بلد در کنارشان استفاده کنند، از لحاظ روحی و روانی هم بتوانند به بهترین شکل شاگردانشان را آماده مسابقه کنند. مخصوصا در بازیهای سنگین و میادین مهم. پرسپولیس در زمان برانکو بازیهای آسیایی سنگینی را تجربه کرد و در اکثر آنها موفق بود. دلیل این موفقیت، داشتن مهرههای سرنوشتساز نبود بلکه، چون تیمی یکدست داشتند و برای هر بازی از لحاظ روحی و روانی خوب آماده میشدند، موفق عمل میکردند. به خاطر همین مساله بازیکنان معمولی مثل آدام همتی، احسان علوانزاده و... وقتی در ترکیب سرخپوشان قرار میگرفتند آنقدر از نظر روحی آماده بودند که خودشان هم باورشان میشد در سطح بازی هستند. ناگفته نماند خود یحیی گلمحمدی بعد از فینالیست شدن تیمش در اولین سال مربیگری خود در پرسپولیس در برنامه تلویزیونی گفت: «شاگردانم، چون تجربه آسیایی داشتند آنقدر خوب و حرفهای فکر میکردند که دیگر نیازی نبود چیزی به آنها بگویم.»، اما در سالهای بعد از آن پرسپولیس هرچه بازیکنانش تغییر کرد بیشتر دچار افت کیفی در بازیهای مهم بینالمللی شد و سرخپوشان دو سال پیش مقابل الهلال و این بار مقابل النصر تیمی دست و پا بسته نشان دادند. یحیی به خاطر خصوصیات اخلاقی آرام و متینش، از آن دسته از مربیان هیجانی نیست که قبل از چنین مسابقات مهمی بتواند شاگردان جوان و کمتجربهاش را آنطور که باید آماده بازی کند. شاید وحید امیری هم کاپیتانی با این خصوصیات نباشد. حتی دستیاران یحیی هم افرادی با این خصوصیات نیستند.
هافبک سابق پرسپولیس با انتقاد از زمین چمن ورزشگاه آزادی گفت: «ضربهای که چمن بیکیفیت ورزشگاه به پرسپولیس زد کمر این تیم را شکست؛ مصدومیت زودهنگام یکی از بهترین بازیکنان تیم، گرفتن بیدلیل کارت زرد به خاطر زمین خوردن در صحنهای که میلاد سرلک اولین کارتش را گرفت و وحید امیری که به خاطر بد بودن زمین مصدوم شد و از زمین بیرون رفت. در چنین زمینی واقعا فوتبال بازی کردن سخت است و متاسفانه پرسپولیس نتوانست از امتیاز میزبانی، نه از جانب حمایت تماشاگران و نه ورزشگاه خانگی بهره ببرد.»
ربیعخواه با تاکید بر اینکه پرسپولیس در یک جنگ نابرابر به مصاف النصر رفت، یادآورد شد: «واقعیت امر این است که تیمهای عربستانی با جذب ستارگان فوتبال دنیا توازن را در بین تیمهای آسیایی بر هم زدهاند. در چنین شرایطی تیمهای ایرانی و از جمله پرسپولیس باید در شرایط کاملا نابرابر به مصاف رقبای عربستانی بروند. نهفقط در سطح بازیکن بلکه در زمینههای مختلف. متاسفانه فوتبال ما در زمینه امکانات سختافزاری و نرمافزاری روند نزولی در پیش گرفته است. روندی که اگر ادامه پیدا کند خیلی زود فاصله ایجاد شده را خیلی بیشتر خواهد کرد. امیدوارم مسئولان زودتر به خودشان آمده و شرایط را برای بهبود امکانات سختافزاری فراهم کنند. واقعا برای کشورمان بد است که بهترین ورزشگاهمان چنین زمین چمنی داشته باشد.»
وی در پاسخ به این سوال که نقطه ضعف پرسپولیس مقابل النصر چه بود؟ خاطرنشان کرد: پرسپولیس تقریبا در همه خطوط بازیکنان خوبی دارد، اما نبود یک مهاجم توانمند و کامل در خط حمله این تیم کاملا به چشم میآید. به خاطر همین ضعف هم بارها وحید امیری سعی کرد با دوندگی زیاد برای بقیه موقعیتسازی کند یا به دروازه النصر نزدیک شود. واقعا نمیدانم که چرا ماهها برای جذب مهاجم تعلل شد تا الان این شرایط پیش بیاید. در هر صورت خیلی نباید پرپسولیس را کوبید بلکه الان وقت حمایت هواداران و پیشکسوتان از این تیم است تا بتواند در ادامه مسیر این شکست را جبران کند. خیلی از مربیان بزرگ دنیا اعتقاد دارند که استرس میتواند تا ۷۰ درصد باعث افت کیفی یک بازیکن شود به همین خاطر قبل از آغاز بازیهای بزرگ سعی میکنند بیشتر تمرکز خود را روی آماده کردن تیمشان از لحاظ روحی و روانی بگذارند.
منبع: روزنامه فرهیختگان