مهدیه مهرپوری گفت: تالاسمی یک کم خونی ارثی است که بر اثر آن میزان هموگلوبین در گلبول‌های قرمز خون نسبت به مقدار طبیعی آن کاهش پیدا می‌کند، بنابراین به منظور پیشگیری از تولد نوزادان با بیماری تالاسمی، یکی از آزمایش‌های قبل از ازدواج، آزمایش غربالگری این نوع کم خونی در زوجین است.
وی درباره انواع تالاسمی اظهار کرد: از لحاظ بالینی چهار نوع تالاسمی داریم، تالاسمی مینیما که خفیف‌ترین نوع تالاسمی است و به هیچ گونه درمانی نیاز ندارد، تالاسمی مینوری که معمولا فاقد علائم بالینی است، اما می‌تواند چالش‌های بسیاری را در تشخیص ایجاد کند، تالاسمی اینترمدیا یا بینابینی که درمان آن تحت شرایط خاصی ضرورت پیدا می‌کند و در نهایت تالاسمی ماژور که شدیدترین نوع تالاسمی را در افراد ایجاد می‌کند.
مهرپوری درباره تالاسمی ماژور از نوع بتا که در ایران شیوع بالایی دارد، ادامه داد: در کودکان مبتلا به این نوع تالاسمی از شش ماه پس از تولد کم خونی شروع شده است و نیاز به تزریق منظم خون دارند و باید مادام العمر به مراکز مربوطه برای تزریق خون مراجعه کنند.
وی ادامه داد: یکی ازمشکلات بیماران با تالاسمی ماژور این است که با تزریق هر کیسه خون برای تامین هموگلوبین گلبول‌های قرمز آهن زیادی به بدن این افراد وارد می‌شود و این بیماران در معرض افزایش بار آهن قرار می گیرند و یکی از علل مرگ و میر ناشی از تالاسمی، نارسایی قلب است که به علت همین افزایش آهن و رسوب آن اتفاق می‌افتد.
این متخصص درباره درمان با پیوند مغز استخوان گفت: پیوند مغز استخوان نیز به عنوان یکی از راه‌های درمان، شرایط و چالش‌های خاصی دارد، مثل اینکه دهنده پیوند باید با گیرنده سازگار باشد، در سن خاصی انجام آن امکان پذیر است و اگر پیوند موفقیت آمیز باشد، نیاز به تزریق خون نیست، از طرفی پیوند مغز استخوان با توجه به چالش‌های آن همیشه منجر به بهبودی نمی‌شود.
وی توصیه کرد: اگر زوجینی که هر دو مبتلا به یک نوع تالاسمی هستند ازدواج کنند و پس از مدتی تصمیم به بارداری گرفتند، باید از روش‌های موثر در بارداری سالم مثل روش آی دی اف و تست‌های ژنتیک استفاده و از بارداری به روش طبیعی پرهیز کنند. هم چنین باید در نظر داشت اگرچه امکان ازدواج یک فرد ماژور با یک فرد سالم وجود دارد، اما در صورت بارداری نوزاد آن‌ها مبتلا به تالاسمی مینور خواهد بود و قادر است این ژن را به نسل‌های آینده خود انتقال دهد.