قال امام رضا علیه‌السلام: «أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللّهِ، فَإِنَّ مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّهِ کانَ عِنْدَ ظَنِّهِ وَ مَنْ رَضِىَ بِالْقَلیلِ مِنَ الرِّزْقِ قُبِلَ مِنْهُ الْیَسیرُ مِنَ الْعَمَلِ. وَ مَنْ رَضِىَ بِالْیَسیرِ مِنَ الْحَلالِ خَفَّتْ مَؤُونَتُهُ وَ نُعِّمَ أَهْلُهُ وَ بَصَّرَهُ اللّهُ دارَ الدُّنْیا وَ دَواءَها وَ أَخْرَجَهُ مِنْها سالِمًا إِلى دارِالسَّلامِ».
امام رضا(ع) فرموده‌اند: به خداوند خوشبین باش، زیرا هر که به خدا خوشبین باشد، خدا با گمانِ خوشِ او همراه است، و هر که به رزق و روزى اندک خشنودباشد، خداوند به کردار اندک او خشنود باشد، و هر که به اندک از روزى حلال خشنود باشد، بارش سبک و خانواده اش در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنیا و دوایش بینا سازد و او را از دنیا به سلامت به دارالسّلامِ بهشت رساند.
که به دوزخش افکنند،گماشتگان جهنم اورا به سمت آتش هدایت می کنند،و آن شخص در زیر لب با خود نجوا می کند،خداوند امر می کند او را برگردانید تا ببینیم چه می گوید،آن فرد به خداوند عرض می کند
درست است که گناهکار بودم ولی به رحمت توامیدوار بودم که مرا ببخشی ومورد عفو قرار دهی که لطف واحسان تو از همه چیز بالاتر است،خداوند می فرماید بنده ام به من گمان نیکو برده است و روا نیست که من او را از رحمت خود ناامید کنم واورا بخشیدم وامر می کند که به بهشت برین داخلش کنند.