لا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنًا حَتّی تَکُونَ فیهِ ثَلاثُ خِصال:۱ ـ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ. ۲ ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ. ۳ ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ. فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَکِتْمانُ سِرِّهِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِیِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِیِّهِ فَالصَّبْرُ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ.
امام رضا(ع) فرموده‌اند: مؤمن، مؤمن واقعی نیست، مگر آن که سه خصلت در او باشد:سنّتی از پروردگارش و سنّتی از پیامبرش و سنّتی از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است، امّا سنّت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتاری با مردم است، امّا سنّت امامش، صبر کردن در زمان تنگدستی و پریشان حالی است.
(امالی صدوق، ج ۱، ص ۳۳۹)
مدارا وخوشرفتاری بامردم نیمی از خرد وعقل است.
خداوند درقیامت از انسان مومن فقیر،به خاطر مبتلا کردن به فقرش،
از بنده اش عذر خواهی می کند.