کارشناسان علوم تربیتی معتقدند بخش قابل ملاحظه‌ای از پایبندی دختران به حجاب و اجتناب از برقراری ارتباطات ناسالم با جنس مخالف به نوع رفتار و تربیتی که ازسوی پدر اعمال می‌شود، مربوط است. بسیاری از ناهنجاری‌های اخلاقی، خودنمایی و جلوه‌گری، آرایش‌های تند، پوشش‌های زننده و ارتباطات بی‌ضابطه با جنس مخالف در دوران نوجوانی و جوانی ناشی از کمبود محبت و نداشتن پشتیبانی قوی و عاطفی است.
دخترانی که با کمبود محبت و توجه پدر مواجه شده‌اند در واقع تشنگی احساسی دارند و در جامعه به‌دنبال جبران این کمبود بوده و از لحاظ عاطفی مستعد برقراری ارتباط‌های ناسالم و جلب محبت جنس مخالف به روش‌های نامتعارف هستند.
تحقیقات نشان داده در دوران کودکی، نقش تربیتی و برقراری ارتباط با کودک بیشتر متوجه مادر است و او باید به نیاز‌های ارتباطی وی رسیدگی کند، اما وقتی کودک از خردسالی به مرحله نوجوانی وارد می‌شود، یعنی به بلوغ می‌رسد و از مرز ۱۲سالگی عبور می‌کند، نقش تربیت اخلاقی، اجتماعی، دینی و ارتباطی دختر و پسر متوجه پدر خانواده می‌شود. دختران در این سنین نیاز به داشتن پشتیبان و حامی را بیش از هر زمان دیگری احساس می‌کنند و این وظیفه پدر است که به این نیاز فرزند پاسخ گوید. معمولا در سن نوجوانی تا ابتدای جوانی، فرمانبری فرزند از سوی مادر کم و در اینجا ابهت و اقتدار پدر می‌تواند نوع پوشش و ارتباطات فرزند را با محیط بیرون ساماندهی کند.
نقش پدر در شناساندن جنس مخالف
شاید این‌طور به نظر برسد که، چون پدر و پسر با یکدیگر همجنس هستند و روابط نزدیک‌تری دارند، مسولیت تربیت پسر به‌عهده پدر و بالعکس مسولیت تربیت دختر با مادر است. با این‌که این امر قابل انکار نیست، اما نباید میزان اهمیتی که پدران برای دختران‌شان دارند را از نظر دور داشت. حتی اگر پدر و دختر تفاوت سنی زیاد یا روابط رسمی‌تری با هم داشته باشند، باز هم نقش پدر‌ها در زندگی دختران، باور و تصورشان از جنس مخالف و یافتن هویت جنسی، بسیار حائز اهمیت است.
مصطفی محمدی مکی، کارشناس ارشد علوم قرآن معتقد است دختر، چون با مادر همجنس است، می‌تواند راحت‌تر با او مسائل و بحث‌های زنانه را مطرح کند و از نظر روان‌شناسی تشابهات زیادی با مادر خود دارد و بهتر با او انس گرفته، راحت‌تر ارتباط می‌گیرد، اما محبت و توجه پدر به دختر در چگونگی ارتباط‌های عاطفی آینده او مخصوصا با جنس مخالف نقش اساسی دارد. همچنین به‌دلیل این‌که پدر جنس مخالف دخترش را بهتر می‌شناسد و با روحیات پسر‌ها آشناتر است، می‌تواند در امر شناساندن این موضوع به دخترش کمک به‌سزایی کند. شناخت جنس مخالف به ارائه تجربه‌هایی نیاز دارد که فقط پدر می‌تواند در این خصوص به دختر کمک کند تا او بتواند لایه‌های شخصیتی یک پسر را تشخیص دهد.
چه بسیارند پسر‌هایی که با ابراز علاقه، عشق و دوستی به صورت زبانی و ظاهری و نه عمیق، احساسات و عواطف دختران نوجوان و جوان را به خود جلب کرده و مورد سوءاستفاده قرار می‌دهند که متاسفانه در این راه دختر نه‌فقط تجربه مطلوبی کسب نخواهد کرد بلکه در مواجهه با کلمات محبت‌آمیز که از سوی جنس مخالف دریافت می‌کند، دچار گمراهی و اشتباهاتی در شناخت می‌شود و به احساسات لطیفش لطمه می‌خورد. در این خصوص صمیمت و رفاقت پدر با دختر و آگاه‌سازی او در این زمینه و پیشگیری از بروز ارتباطات ناسالم، نقش قابل توجهی دارد. جالب است بدانید در برهه نوجوانی، مادر به‌دلیل مهر و عطوفت زیاد و محبت بی‌حد و مرز و بی دریغ در کنترل احساسات و آگاهی دادن به دختران، قدرت و اقتداری همپایه پدر خانواده ندارد، اما پدر به‌واسطه اعمال منطقی‌تر و به‌دور از احساسات می‌تواند ارتباط فرزند با واقعیت را تقویت کند و وقتی هم که پدر در رأس قانون‌گذاری باشد، فرزند می‌داند ساختار و چارچوبی وجود دارد که تا جای ممکن باید آن را بپذیرد.
رابطه پدری‌تان را تقویت کنید
دختران به‌خصوص در دوران نوجوانی، تمایل زیادی به خودآرایی، جلوه گری، دلبری، محبت و توجه از سوی جنس مخالف دارند که اگر این نیاز‌ها در محیط خانه و توسط والدین به‌خصوص پدر، با ابراز جملات محبت‌آمیز تامین نشود، این کمبود را در جامعه و از سوی جنس مخالف مطالبه می‌کنند و به‌دلیل آن‌که کنجکاوند تا بدانند این جنس چه خصوصیات و چه تمایلاتی دارد با او وارد رابطه‌ای مخفیانه می‌شوند که معمولا بدون آگاهی و دور از نظارت خانواده به‌ویژه پدر شکل می‌گیرد و عواقب جبران‌ناپذیری را همراه خواهد داشت.
محمدی با اشاره به این‌که صمیمت و رفاقت پدر با دختر سبب رفع خلأ عاطفی و خلأ جنس مخالف در او می‌شود و اعتماد به نفس و عزت نفس او را بالا می‌برد، می‌گوید: «اولین و قدرتمندترین تکیه‌گاه مردانه برای دختر، پدر است. به همین دلیل پدران برای ابراز محبت به دختران خود در هر سنی که هستند آن‌ها را در آغوش بگیرند، ببوسند، تشویق، تمجید و همدلی کنند، از ظاهر آراسته و پوشش مناسب دختر خود تعریف و او را مورد عنایت و محبت پدرانه خود قرار دهند و به عنوان یک پدر دختردار، نگاه‌شان را در جامعه کنترل و همه را به چشم ناموس خود ببینند تا دیگران هم به دخترشان به همین چشم نگاه کنند.»
دختر وقتی به صورت تمام و کمال محبت را از جانب پدر دریافت کرده باشد، کمبود عاطفی و نیاز به توجه و تایید از سوی دیگران و برقراری ارتباطات ناسالم را نخواهد داشت.
منبع: جام جم