تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ورزش می‌تواند به کاهش خطر فیبریلاسیون دهلیزی کمک کند.
مشخص شده که عملکرد ورزشی بیشتر با میزان کمتر فیبریلاسیون دهلیزی (اختلال ضربان قلب) مرتبط است، اگرچه حتی یک پیاده روی ساده در روز هم می‌تواند مؤثر باشد.
یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد که ورزش ممکن است خطر سکته مغزی را بیشتر از خطرات مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی کاهش دهد.
در این مطالعه، داده‌های بیش از ۱۵۰۰۰ نفر بدون فیبریلاسیوندهلیزی قبلی که بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲ تحت تست ورزش تردمیل قرار گرفتند، تجزیه و تحلیل شد. مشخص شد که عملکرد ورزشی بیشتر با نرخ کمتر فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط است، اگرچه حتی یک پیاده روی ساده در روز هم می‌تواند کمک کند.
به طور خاص، شرکت کنندگان بر اساس معادل های متابولیک (METs) به دست آمده در طول تست تردمیل به سه سطح تناسب اندام تقسیم شدند: کم (کمتر از ۸.۵۷ MET)، متوسط (۸.۵۷ تا ۱۰.۷۲)، و بالا (بیش از ۱۰.۷۲).
احتمال عدم ابتلاء به فیبریلاسیون دهلیزی در یک دوره پنج ساله در گروه‌های آمادگی کم، متوسط و بالا به ترتیب ۹۷.۱٪، ۹۸.۴٪ و ۹۸.۴٪ بود.
دکتر «شیء سین سانگ»، نویسنده مطالعه و دانشیار دانشگاه ملی یانگ مینگ چیائو تونگ در تایپه تایوان، گفت: «توانایی ورزش توسط عوامل زیادی از جمله سن، عوارض و آمادگی قلبی ریوی تعیین می‌شود.»
نتایج مطالعه نشان داد افراد دارای MET کمتر از ۶ تا ۹ در معرض خطر ابتلاء به فیبریلاسیون دهلیزی بودند.
سانگ افزود: «تشویق به تمرین ساده پیاده روی روزانه ممکن است خطرات فیبریلاسیون دهلیزی را کاهش دهد.»
سانگ همچنین اشاره کرد که یافته‌های آنها نشان می‌دهد که ورزش ممکن است خطر سکته مغزی را بیشتر از خطرات مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی کاهش دهد.
منبع: هلث لاین