ژاپن جزء کشورهایی است که با فرهنگ نسبتا محافظه‌کارانه اجتماعی، باید و نبایدهای سختگیرانه‌ای درباره نوع پوشش افراد دارد؛ از دانش‌آموزان و دانشجویان گرفته تا کارمندان شرکت‌های بزرگ و کوچک. همین هفته پیش بود که انتشار ویدئویی از تذکر پلیس به یک توریست خارجی که بلوز آستین حلقه‌ای پوشیده واکنش‌های گسترده‌ای را برانگیخت.
نباید‌ها اجتماعی پوشش روزانه
خالکوبی، پیرسینگ و رنگ مو: در فرهنگ ژاپنی ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید «میخی که بیرون می‌زند چکش می‌خورد.» به این معنا که اگر افراد تلاش کنند تا به‌طور زننده‌ای در جامعه متفاوت جلوه کنند، آسیب خواهند دید. بر همین اساس، استفاده از خالکوبی، پیرسینگ یا رنگ مو‌های نامتعارف در این کشور چندان رایج نیست. این نوع پوشش غیرمتعارف اغلب مختص افراد هنجارشکن و خلافکار مافیایی موسوم به یاکوزا است.
پوشیدن لباس‌های بدون آستین یا کوتاه: برای زنان ژاپنی پوشیدن شلوارک یا دامن کوتاه به نوعی تابو محسوب می‌شود. همچنین لباس‌های یقه‌باز و بدن‌نما نیز برای زنان رایج نیست. عموما لباس بانوان در ژاپن به گونه‌ای است که شانه‌ها و کمر آن‌ها پوشیده است.
لباس‌های ورزشی فقط در باشگاه: در ژاپن لباس ورزشی مختص ورزش کردن است. پوشیدن لباس یا ساق ورزشی بیرون از باشگاه و ورزشگاه چندان رایج نیست و به‌عنوان نشانه تنبل بودن افراد تعبیر می‌شود.
باید و نبایدهای لباس محل کار
لباس‌های تیره رنگ: در فرهنگ ژاپنی، رنگ ایده‌ال برای محیط کار پوشش‌های تیره‌رنگ یا خنثی است. به‌عنوان مثال، برای آقایان کت و شلوار و پیراهن سفید و برای خانم‌ها، دامنی که خیلی کوتاه و تنگ نباشد. همچنین توصیه می‌شود که خانم‌های از کفش‌های بدون پاشنه یا پاشنه کوتاه استفاده کنند. مطابقت رنگ کمربند با کفش از جمله اصولی است که به آن توجه بسیاری می شود.
تمیز و آرایش حداقلی: همه باید از فرق سر تا نوک پا تمیز بوده و حداقل آرایش را داشته باشند. آقایان می توانند دکمه بالایی بلوز یا ژاکت خود را باز بگذارند، اما خانم‌ها بهتر است که تمام دکمه‌ها را ببندند. بهتر است که از عطر‌های تند استفاده نشود و جواهرات مورد استفاده ساده باشد یا در بهترین حالت، اصلا استفاده نشود.
مدل مو: مو‌ها باید مرتب و ساده باشد و رنگ مو‌ها همان‌طور که پیشتر اشاره شد معمولی (تیره) باشد. البته برای خارجی‌ها و کسانی که موی طبیعیشان رنگ روشن است، این مورد استثنا است گرچه همچنان توجه زیادی را به خود جلب میکنند.
مراسم‌های ویژه
عروسی: مردان اغلب در مراسم عروسی از کت‌وشلوار ترجیحا مشکلی یا خاکستری استفاده میکنند در حالی که برای زنان تقریبا محدودیتی در رنگ لباس وجود ندارد. باید این حال خانم‌ها نباید فراموش کنند که لباس یقه باز و بدون آستین همچنان به نوعی تابو محسوب می شود.
ترحیم: در این مراسم مردان فقط باید کت و شلوار مشکی، پیراهن سفید و کراوات مشکی بپوشند. زنان نیز فقط می‌توانند لباس یا دامن مشکی بپوشند و بلندی دامن باید به اندازه‌ای باشد که زانو را بپوشاند. هیچ جواهراتی، عطری، پارچه براق یا لباس پرزرق و برقی نباید در پوشش مراسم ترحیم استفاده شود.
پوشش مدارس و مراکز تحصیلی
موی مشکی و پیراهن سفید جزء پوشش اجباری دانش آموزان به شمار می‌رود. وب‌سایت prettybusinessworld.com نوشته که مسئولان مدارس از دانش‌آموزانی که مو‌های قهوه‌ای دارند هم می‌خواهند که موهایشان را مشکی کنند، چون اغلب ژاپنی‌ها موی مشکی دارند و این رنگ طبیعی به شمار می‌رود. رنگ کردن مو (غیر از مشکی) نیز جزء موارد ممنوعه بوده و می‌تواند باعث اخراج دانش‌آموز شود.
همچنین در برخی مدارس، دانش‌آموزان موظف هستند که از کیف‌های یک شکل استفاده کنند، دختر‌ها از کیف‌های یک شکل قرمزرنگ و پسر‌ها از کیف‌های متحد الشکل سیاهرنگ. همچنین در مقطع راهنمایی استفاده از یونیفرم‌های خاص در مدارس اجباری است.
منبع: همشهری آنلاین
کاش ایران هم همین پوشش اجباری و مد میشد.
واقعا اینجا بعضیها شورش را درآوردن و انقدر هم رو دادن بهشون که نمیشه بهشون بگی بالای چشمت ابرو هست . اگه چیزی بگی یه قشقرقی به پا میکنند که نگو .
چرا برخورد نمیشه با این افراد و همیشه هم طرف مقابلشون محکوم میشه که اشتباست!