نوجوان در برهه‌ای از زندگی خود دچار یک سری تناقضاتی می‌شود تا جایی که می‌خواهد به یک استقلالی دست پیدا کند و از آن جایی که از لحاظ روان شناسی، به بلوغ جسمی و روانی می‌رسد و به دنبال برخی از علاقه‌ها و سلیقه‌ها و ارزش‌هایی برای خود است می‌خواهد خود را ثابت و به نوعی، جلب توجه کند و درصدد این است که سبک زندگی و پوشش خودش را داشته باشد.
هدف نوجوان از پوشش آن چیزی نیست که بزرگسال دارد تا جایی که یا می‌خواهد خودش را متفاوت نشان دهد و یا این که قصد دارد آن چه که هست را اثبات کند.
زهرا تقدمی کارشناس فرهنگی، درمورد وضعیت مد و پوشاک نوجوانان در کشور بیان کرد: نوجوان نه تنها در حوزه پوشش بلکه در مواردی مثل موسیقی نیز به دنبال سبک موسیقی خاصی است و سپس، طبق علاقه‌هایی که دارد نوع پوشش خود را انتخاب و تعیین می‌کند و در واقع، می‌خواهد بگوید تعیین کننده پوششم، خودم هستم. چون تا دوران کودکی اش، طبق سلیقه پدر و مادر عمل می‌کرده و نوع پوشش او بر اساس انتخاب آن‌ها بوده است، اما از دوران نوجوانی می‌خواهد خودش تعیین کننده نوع پوشش موردعلاقه اش باشد.
این کارشناس فرهنگی گفت: این که نوجوان می‌خواهد نوع پوشش اش را خودش انتخاب کند کار اشتباهی نیست چراکه می‌خواهد طبقه سلیقه خود عمل کند و ما در نوع پوشش نیز، سبک‌های مختلفی داریم که هر کدام از آن‌ها یک نام و تاریخچه‌ای و جریانات فرهنگی دارند. بنابراین، نمی‌توان گفت کار نوجوانی که می‌خواهد سبک زندگی و پوشش خود را انتخاب کند کار بی ارزشی است و عمل اشتباهی را انجام نمی‌دهد و در مقابل، باید انتخاب او را به دقت بررسی کرد.
تقدمی ادامه داد: در حوزه پوشاک همانند موسیقی شاهد الگویی هستیم که نوجوان درحال انتخاب آن است. باید به این موضوع هم توجه کرد که همه دوران نوجوانی داشته و دوست داشته اند که الگوی پوششی موردنظر خود را داشته باشند تا بگویند من این هستم! این در حالی است که خیلی وقت‌ها بزرگتر‌ها می‌گویند دوران خودشان چنین نبوده است و فراموش می‌کنند که خودشان هم با چنین مسائلی در دوران نوجوانی روبرو بوده اند.
این کارشناس فرهنگی تصریح کرد: با توجه به دنیای متاورس، هوش مصنوعی و دنیای دیجیتال که نوجوان امروز، خودش به صورت پیشرو در حال کسب اطلاعات و آگاهی است. بنابراین، باید خودمان را با نوجوان همسو کنیم و ببینیم چه نیاز‌هایی دارد و سلیقه هایش به کدام سمت است؟ چون نباید طبق آن چیزی که موردپسند خودمان است عمل کرده و به او دیکته کنیم بلکه باید همراه و همگام با او پیش برویم. چون یک جا‌هایی باید انتخاب دست خود نوجوان باشد. زیرا گاهی، وقتی او به دنبال دغدغه مندی‌ها و علاقه مندی‌های خودش می‌رود با چالش‌هایی روبرو می‌شود و به همین خاطر، نباید مدام جلوی او را بگیریم و منع و نقدش کنیم و در مقابل، باید اجازه دهیم این چالش‌ها را خودش پیش ببرد تا تجربه‌ای کسب کند. زیرا نتیجه‌ای که از این تجربه بدست می‌آورد خیلی بهتر از نتیجه‌ای است که ما بخواهیم به او تحمیل و القاء کنیم.