مریم خرمدره، طراح لباس و مدرس دانشگاه درمورد اهمیت پوشش و استفاده از لباس به عنوان رسانه بیان کرد: پوشش، کارکرد اولیه خود را در طول سالیان طولانی ازدست داده و کارکردش تغییر کرده و به سمت فرهنگی شدن رفته است تا جایی که یک عنصر بسیار مهم و رسانه گویایی است که اندیشه‌ها و تمایلات فرد پوشنده لباس را به نمایش می‌گذارد. یعنی قبل از این که فرد بخواهد صحبت کند و از خود معرفی داشته باشد سبک پوشش آن فرد بیانگر تفکرات، فرهنگ و انگاره‌های ذهنی اش است. زیرا با توجه به این که پوشش، کارکرد رسانه‌ای پیدا کرده است و حساسیت زیادی روی آن وجود دارد در نتیجه، اهمیت زیادی پیدا کرده است.
این طراح لباس تصریح کرد: سال‌ها قبل، از لباس به عنوان یک رسانه گویا حتی برای تبلیغات استفاده می‌شد. بنابراین، طبیعی است نماد‌هایی که در فرهنگ ما وجود دارند کم کم، خودشان را روی لباس نشان دهند و دیده شوند. به ویژه، سال‌های گذشته که کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور با استفاده از برگزاری نمایشگاه‌های لباس عاشورایی توجه مردم را به این سمت سوق داد. البته قبل از آن نیز، مردم به این موضوع جذب شده بودند و این را می‌توان از علاقه مردم به شرکت در مراسم‌های آیینی مخصوصاً مراسم‌های عاشورایی و حضور در دسته‌های زنجیرزنی و سینه زنی متوجه شد تا جایی که برای عرض ارادت به آقا اباعبدالله الحسین (ع) و سوگواری کردن تلاش کرده اند لباس‌هایی بپوشند که بیشتر، نماد‌ها و نشانه‌های عاشورایی را نشان دهند، اما با این وجود، با برگزاری نمایشگاه‌های این چنینی از طرف کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، توجه هنرمندان فعال در این عرصه به این سمت هدایت شد و تلاش کردند تا حد زیادی به نماد‌ها و مضامین فرهنگی کشور در این حوزه بپردازند و آن‌ها را روی لباس به نمایش بگذارند.
خرمدره گفت: یک سری از لباس‌ها دارای نماد‌هایی کاملاً ضد ارزش هستند و با خیلی از دستورات دینی ما مغایرت دارند. مثلاً ما بدون وضو دست به نام‌های ائمه اطهار (ع) نمی‌زنیم و برای آن‌ها حرمت خاصی قائل هستیم. اما می‌بینیم به راحتی این نام‌ها روی لباس‌ها چاپ می‌شوند و به آن‌ها بی احترامی می‌شود. این در حالی است که در گذشته، حتی احترام زیادی برای پرچم‌ها و دیوارنگاره‌ها قائل می‌شدند و قداست خاصی برای آن‌ها درنظر می‌گرفتند. اما متأسفانه امروزه، آسیب‌هایی را در عرصه فرهنگی نماد‌های آیینی می‌بینیم.
او ادامه داد: در فرهنگ ما چه پیش از اسلام و چه پس از اسلام، بعضی از نماد‌ها و نشانه‌ها و مضامین تداعی کننده خیلی از مسائل هستند. مثلاً شیر در فرهنگ عاشورایی جزء مضامین مهم است و به شجاعت اشاره می‌کند و همه این‌ها بیانگر اهمیت دادن مردم به مضامین و نماد‌ها و رمز‌ها بوده اند. بنابراین، استفاده از نماد‌ها مناسب‌تر است و طبیعتاً مردم هم بدنبال لباس‌هایی هستند که شاخصه‌های زیبایی شناسی بهتری داشته باشند.
این مدرس طراحی لباس افزود: این که بدون اندیشه و تفکر، یک سری لباس به صورت بازاری تهیه شود و به تناسب ایام، در بازار به فروش برسد از کم کاری‌های حوزه پوشاک است و خیلی در این حوزه‌ها غفلت شده است. البته پژوهش‌هایی در این زمینه انجام شده، اما بسیار کم است و تولیدکنندگان کشور هم، در چنین فضایی قرار نداشته اند که بخواهند از آن‌ها استفاده کنند و شاید بخش زیادی به این برمی گردد که به جای این که طراحان لباس با تولیدکنندگان در ارتباط باشند و اندیشه‌های خود را در قالب یک اثر هنری به عرضه برسانند یک سری گرافیست‌ها از طرح‌های گرافیکی برای اجرای روی لباس‌ها استفاده می‌کنند و به این شکل، تولیدکنندگان از چنین طرح‌هایی استقبال می‌کنند.