مصرف روی زیاد در رژیم غذایی، به نسبت میزان دریافت مرجع غذایی، می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ (T ۲ DM) را تا ۱۳ درصد کاهش دهد.
مطالعه‌ای متاآنالیز در سال ۲۰۱۹ به بررسی و جمع بندی نتایج مطالعات پیشین درباره ارتباط دریافت روی (ازطریق مکمل، ازطریق رژیم غذایی و دریافت کلی) در اتیولوژی دیابت نوع ۲ پرداخت، ۱۶ مطالعه انتخاب و ارزیابی شد؛ با این وجود، هیچ ارتباطی بین دریافت مکمل یا کل روی مصرفی (مجموع رژیم غذایی و مکمل) و دیابت نوع ۲ مشاهده نشد؛ اما رابطه‌ای مستقیم بین سطوح روی سرم/پلاسما و T ۲ DM یافت شد.
مصرف روی نسبتاً زیاد در رژیم غذایی، به نسبت میزان دریافت مرجع غذایی، می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ (T ۲ DM) را تا ۱۳ درصد کاهش دهد.
این رابطه در روستا‌ها نسبت به مناطق شهری قوی‌تر و مشهودتر باشد (۴۱ درصد). علاوه بر این، شیوع دیابت نوع ۲ (T ۲ DM) نیز ممکن است یک عامل مخدوش کننده برای این ارتباط باشد، زمانی که شیوع کم است ارتباط قوی تر، زمانی که متوسط است ضعیف‌تر و با شیوع بالا ناپدید می‌شود.
علاوه بر این، افزایش غلظت روی سرم/پلاسما با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در جمعیت عمومی مرتبط است. در همین حال، غلظت بالای روی کل خون می‌تواند با دیابت نوع ۲، احتمالاً فقط در مرحله اولیه این بیماری، مرتبط باشد.
مطالعات بیشتری برای تایید این نتایج و تعیین نقش سرم/پلاسما و غلظت روی کل خون در پاتوفیزیولوژی دیابت نوع ۲ نیاز است.
در سال ۲۰۱۶، دیابت به عنوان هفتمین علت مرگ و میر در سطح جهان ثبت شد. بر اساس گزارش فدراسیون بین المللی دیابت (IDF)، شیوع جهانی دیابت در بین افراد ۲۰ تا ۷۹ ساله در سال ۲۰۱۷، ۸.۸ ٪ معادل ۴۲۴.۹ میلیون نفر بودکه مجموع هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی این افراد حدود ۷۲۷ میلیارد دلار برآورد شده است.