مرحله مقدماتی جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا و انتخابی المپیک ۲۰۲۴، سیزدهم تا بیست‌ویکم شهریور ۱۴۰۲ در ازبکستان برگزار خواهد شد و ایران در گروه E با تیم‌های ازبکستان، هنگ‌کنگ و افغانستان هم‌گروه است و کار سختی برای صعود به جام ملت‌های آسیا خواهد داشت. مرحله مقدماتی این رقابت‌ها در ۱۱ گروه برگزار خواهد شد. تیم‌های نخست هر گروه به همراه ۴ تیم دوم برتر گروه‌های مختلف به مرحله نهایی مسابقات راه پیدا می‌کنند تا در کنار قطر میزبان، ترکیب ۱۶ تیم نهایی مسابقات جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا در اردیبهشت ۱۴۰۳ را تشکیل دهند.
۴ تیم برتر آن مسابقات راهی المپیک پاریس خواهند شد. تیم ملی زیر ۲۳ سال ایران همچنین در مهر در بازی‌های آسیایی هانگژو شرکت خواهد کرد. شاگردان عنایتی در راستای آمادگی بیشتر برای حضور در رقابت‌های پیش رو، در مسابقات زیر ۲۳ سال غرب آسیا حضور پیدا کردند و با شکست مقابل عراق، نایب‌قهرمان شدند. نایب‌قهرمانی در شرایطی که تیم‌های سطح دوم و سوم آسیا در مسابقات غرب آسیا حضور یافته بودند، شاید نتیجه غیرقابل قبولی برای ایران باشد، اما با توجه به اینکه تیم ملی امید زمان زیادی برای آماده‌سازی نداشت، می‌توان فعلا از نتیجه گرفته شده چشم‌پوشی کرد.
* بهانه غلط تیم ملی امید
رضا عنایتی پس از این رقابت‌ها در گفتگو با ایسنا عنوان کرد: «تیم‌ها چندین ماه تمرین کرده بودند تا به این مسابقات برسند، اما بچه‌های ما شرایط بدنی خوبی نداشتند. بدترین اتفاق برای ما در این رقابت‌ها تمرینات ساعت ۵ بعدازظهر بود. در گرمای شدید تمرین کردیم و از آن بدتر قرعه بدمان بود. در آن شرایط آب و هوایی و دمای بالای ۴۰ درجه در ۷ روز، ۴ بازی انجام دادیم و این خیلی سخت بود. من سال‌های زیادی فوتبال بازی کرده‌ام و تجربه دارم، اما در طول عمرم در بازی فینال چنین جوی را ندیده بودم. جو خوبی نبود و واقعا بعضی بازیکنان جوان ما اسیر جو شدند و از نظر عصبی به هم ریخته بودند».
نتیجه نگرفتن در این رقابت‌ها اصلا مهم نیست، چون می‌شود آن را به حساب کسب تجربه و بازی‌های تدارکاتی قلمداد کرد، اما بهانه‌های اشتباه پس از آن و توجیه‌های مسؤولان تیم و فدراسیون، نوید خوبی نمی‌دهد. درست است تیم ملی‌امید زمان زیادی برای آمادگی نداشت، اما اینکه بگوییم قرعه تیم ملی بد بود یا در گرما تمرین می‌کردیم و جو ورزشگاه خوب نبود، به هیچ‌وجه توجیه خوبی برای نتیجه نگرفتن نیست، چرا که در رقابت‌های مهم‌تر از جمله انتخابی المپیک، قطعا حریفان ایران سخت‌تر هستند و جو ورزشگاه و گرمای هوا هم مواردی نیست که فدراسیون فوتبال ایران بتواند برای‌شان کاری کند؛ بنابراین کادر فنی تیم ملی از حالا نباید طوری صحبت کند که راه را برای بهانه‌های اینچنینی بعد از ناکامی احتمالی در صعود به المپیک ۲۰۲۴ باز کرده باشد.
تیم ملی المپیک ایران در هر دوره با توپ پر پا به مسابقات می‌گذارد و هدفش صعود به المپیک است، اما دست خالی به خانه بازمی‌گردد و نمی‌تواند موفقیتی به دست آورد. بهانه‌تراشی‌ها در این شرایط تنها بار را از روی دوش مسؤولان تیم برمی‌دارد. شاید آن‌ها می‌دانند این دوره هم امید چندانی برای صعود تیم ملی امید نخواهیم داشت.
اگر این مساله وجود نداشت، بی‌بهانه برای پیشرفت تیم ملی امید تلاش می‌کردیم. میثم بائو، بازیکن سابق تیم‌های ملی پایه در ارزیابی عملکرد رضا عنایتی در تیم ملی امید می‌گوید: «تیم ملی امید عملکرد موفقی نداشت و باید بهتر از این‌ها کار کند.
عنایتی مربی باتجربه و خوبی است که باید بازیکنان خود را با حضور در تورنمنت‌های مختلف بهتر بشناسد تا عیار تیمش مشخص شود، اما هنوز عیار تیمش مشخص نیست. به اعتقاد من فدراسیون باید به این رده سنی همانند تیم ملی بزرگسالان اهمیت بدهد».
شاید با این زمان محدود، انتقاد از تیم ملی خیلی زود باشد، اما می‌توانیم یک بار برای همیشه شیوه کار را تغییر دهیم و در مسیر کشور‌هایی مثل ژاپن و کره‌جنوبی قدم برداریم. چه بهتر که تمرکز تیم ملی امید روی مسائل حاشیه‌ای نباشد و با تمام قوا به سمت المپیک برود. صعود لذت‌بخشی خواهد بود اگر بی‌بهانه به المپیک برویم.
* یک راهکار؛ جلسه و برنامه‌ریزی برای در اختیار گرفتن بازیکنان
مهم‌ترین مساله برای جلوگیری از مشکلات قابل پیش‌بینی در مسیر صعود به المپیک، استفاده از بازیکنانی است که در باشگاه‌های داخلی و خارجی شاغل هستند. هر تیمی برای برتری و موفقیت نیازمند ابزار خوب است و ایران هم از این قاعده مستثنا نیست. بازیکنانی از جمله الله‌یار صیادمنش (هال‌سیتی)، یادگار رستمی (پوگون لهستان)، محمدامین حزباوی (السد قطر)، علی‌جواد کالمرزی (روداکرکراد هلند) و سلیم توماج (فنرباغچه ترکیه) لژیونر‌های جوان فوتبال ایران هستند که در صورت حضور در تیم ملی امید می‌توانند نقش مهمی در صعود به المپیک داشته باشند. در میان بازیکنان داخلی نیز مهره‌های تاثیرگذاری در لیگ حضور دارند و دست عنایتی با حضور این بازیکنان پر خواهد بود. هر چند فشردگی مسابقات ملی و باشگاهی می‌تواند برخی بازیکنان لژیونر زیر ۲۳ سال را از تیم ملی امید دور کند، اما رضا عنایتی و مسؤولان از حالا باید در تعامل با سازمان لیگ و باشگاه‌های ایرانی، حداقل بتوانند برنامه‌ریزی لازم را بکنند تا بازیکنان داخلی را در اختیار داشته باشند.
وطن امروز