محمود تولایی، پژوهشگر ژنتیک گفت: هرکدام از ما وارد مسیری می‌شویم که خداوند متعال برایمان ترسیم کرده است. روزی که من وارد این عرصه شدم، نمی‌دانستم که چه چیزی در پیش رو دارم. من دوستان شهیدی داشتم که در صحنه نبرد مفقودالاثر می‌شدند و تا ماه‌ها بعد امکان شناسایی‌شان وجود نداشت. در کنار این گروه، رزمندگان شرافتمندی نیز وجود داشتند که گروه تفحص را شکل دادند و در جست‌وجوی دوستان و همرزمان خود برامدند.
وی افزود: با پایان یافتن جنگ و آزاد شدن اسرا، ما حدود ۵۰ هزار مفقود داشتیم. شهدایی که در رود اروند به جریان سپرده شده بودند یا در مناطق عملیاتی شهید شده بودند. گروه تفحص به مناطق عملیاتی می‌رفت و به جست‌وجوی این مفقودان می‌پرداخت.
تولایی اظهار داشت: تعداد زیادی از شهدا به صورت انفرادی و در شرایطی به دست می‌آمدند که پلاک داشتند و در مقابل برخی از آنها به صورت گروهی یا بدون پلاک و به صورت گمنام پیدا می‌شدند. صورت مساله این بود که تعداد زیادی از این شهدا ناچارا گمنام، در یادمانی دفن می‌شدند که اکنون مجموعا حدود ۸۰۰ یادمان گمنام در کشور وجود دارد.
وی در ادامه گفت: من در اواخر سال ۱۳۸۰، در فرانسه به سر می‌بردم. متوجه شدم که در فاجعه برج‌های دوقلو، از روش بررسی DNA برای شناسایی کشته‌شدگان استفاده می‌شود. همین شد که من به این فکر افتادم تا ما از روش مشابهی برای شناسایی شهدای گمنام استفاده کنیم.
تولایی اظهار کرد: هر موجود زنده‌ای، از مجموعه صفاتی برخوردار است. در انسان نیز تمام سلول‌های بدن، یک گنجینه اطلاعاتی به نام DNA هستند. این گنجینه اطلاعاتی کاملا منحصر به فرد و یکتاست. لذا با دستیابی به هرکدام از اجزای سلولی، ما می‌توانیم به یک پروفایل کامل ژنتیکی تشکیل دهیم. در شناسایی شهدای گمنام نیز ما ضمن تشکیل یک پروفایل ژنتیکی و بررسی و مقایسه آن با خانواده‌های شهدا، موفق به شناسایی آنها شدیم.