پوریا امیری بوکسور کرمانشاهی درباره شکست در مسابقات انتخابی تیم ملی بوکس برای حضور در بازی‌های آسیایی اظهار کرد: بعد از مسابقات قهرمانی جهان عنوان کردم با تمام احترامی که برای نهرودی قائلم و بودنش در کنار تیم یک قوت قلب و انگیزه است کارایی چندانی در بحث سرمربیگری ندارد. بابت این حرف و انتقادی که کردم نهرودی از من کینه به دل گرفت به طوری که در چند اردوی تیم ملی من را به اردو‌ها دعوت نکرد. هر چه بود با اصرار مربیانم و وساطتی که داشتند از من درخواست کردند به اردو‌ها بروم. البته برایم محرز بود آن‌ها علاقه چندانی به حضورم در تیم ملی ندارند و من را نمی‌خواهند.
او ادامه داد: مربیان تیم ملی قبول کردند تا من به اردو‌ها بروم و مشکلی بابت حضورم نخواهم داشت، اما مربیانم از این کارشان پشیمان شدند و از من درخواست کردند تا به اردو‌ها نروم، اما هر چه بود به اردو‌ها رفتم و با مدیر تیم‌های ملی به صحبت پرداختم از وی اجازه گرفتم یک هفته تمرین کنم تا پس از آن برای من مسابقه انتخابی تدارک دیده شود. در صورتی که آمادگی بوکس و انتخابی را نداشتم. بر حسب تجربه‌ای که داشتم فکر می‌کردم بتوانم گلیم خودمم را از آب بیرون بکشم تا پس از آن رفته رفته مهیای حضور در هانگژو شوم. این احساس را داشتم که در بازی‌های آسیایی به مدال برسم.
امیری تصریح کرد: البته با این درخواست من موافقت نشد و زمانی که وارد اردو‌ها شدم فردای آن روز برایم مسابقه انتخابی برگزار کردند. در بازیم کسی نبود فیلم مبارزه‌ام را ضبط کند و حتی مربی هم همراه نبود تا به ناچار از تماشاگری که رفیقم بود در بحث کوچینگ کمک بگیرم. دوست ندارم بگویم بازی‌ام با حریفم یکطرفه بود و او حرف چندانی برای گفتن نداشت نه او هم بد کار نکرد. من بدون تمرین و آمادگی کم به مصاف طوفان شریفی رفتم که تمریناتش خیلی بیشتر از من بود. داوران خیلی راحت دست او را بالا بردند و پس از آن دیگر نه از من خواستند در اردو‌ها بمانم و نه چیز دیگری و من نیز با لحنی تند از مسئولان و کادرفنی خداحافظی کردم و با جمع آوری وسایلم به کرمانشاه بازگشتم. کسانی که در اردو هستند واقعا هیچ صلاحیتی برای بودن در آنجا ندارند.
او اظهار کرد: کسانی که در اردوی تیم ملی هستند حتی دارای یک مدال استانی هم نیستند. چطور است من که تا چند ماه پیش در مسابقات قهرمانی جهان فیکس تیم ملی بودم، اما پس از آن نه تنها من را به اردو‌ها دعوت نمی‌کنند بلکه حتی مانع از تمرین یک هفته‌ای من شدند و تازه در انتخابی هم من را بازنده می‌کنند. با این اتفاقات دیگر چطور باید در حق یک ورزشکار ظلم صورت گیرد؟ برای مسابقات جهانی که می‌خواستند من را اعزام کنند در ۳ وزن ۸۶، ۹۱ و سنگین وزن انتخابی دادم.
ملی‌پوش پیشین بوکس ایران عنوان کرد: چرا تیم ملی در مسابقات جهانی برای سنگین وزن نماینده‌ای نداشت، زیرا تمام بوکسور‌ها به من باخته بودند. امین مجنونی که با صدری برای او در ۸۶ کیلوگرم انتخابی گذاشتند را به هر شکلی بود فیکس تیم ملی کردند، چرا که خواسته رئیس هیئت مجنونی این بود که ورزشکارش در وزن قانونی‌اش در ترکیب قرار بگیرد نه اینکه به وزن دیگری برود. اکنون با این اتفاقات آقایان در حال عقده‌گشایی هستند آن هم به واسطه مدتی که از بوکس دور بودند. واقعا دیگر نمی‌دانم چه چیزی بگویم، اما مطمئنم هر کسی باید تقاص کارهایش را پس بدهد.
او با کنایه به اطلاعات کم سرمربی تیم ملی بوکس، گفت: واقعا نمی‌دانم شخصی که اطلاعاتش راجع به این رشته برای حدود چهل سال پیش است چطور می‌تواند به بوکس ایران کمک کند آن هم در این روز‌هایی که دیگر همه چیز به روز شده است. سرمربی تیم ملی هیچ اطلاعاتی درباره تغذیه، دارو، تمرین و سایر موارد روز دنیا ندارد و تنها به واسطه اطلاعاتی که از چهل سال پیش به دست آورده می‌خواهد به بوکس کمک کند که برایم جای سوال دارد؟ متاسفانه عده‌ای هم دور او را گرفته‌اند و با خوشرویی فراوان به دلیل کسوت سن احترام او را نگه می‌دارند. حالا با این ماجرا‌ها من آدم بد شده‌ام. برای همین هم قصدی برای بودن در تیم ملی ندارم و تصمیم دارم به شکل دیگری ورزشم را ادامه بدهم.
امیری گفت: کسانی که در حق من ظلم کردند خیلی نامرد هستند. در همین بوکس دچار مصدومیت‌های متعدد شدم، حتی در آن امرار معاش کرده‌ام البته خوشحالم از بودن در بوکس هیچ چیزی به من نرسیده است و تنها به عشق مردم و علاقه‌ام در این رشته ماندم. تمام بدنم دچار آسیب‌دیدگی شده است، اما باز خیلی راحت یک عده آدم‌های نامرد به من ظلم کردند و من را کنار گذاشتند، هر چند دوست ندارم سر این قضایا کسی را نفرین کنم.