امام باقر علیه السلام فرموده‌اند: وَاللَّهِ، ما تَرَکَ اللَّهُ أرضاً مُنذُ قُبِضَ آدَمُ علیه السلام إلّا وفی‌ها إمامٌ یُهتَدى بِهِ إلَى اللَّهِ، وهُوَ حُجَّتُهُ عَلى عِبادِهِ، ولا تَبقَى الأَرضُ بِغَیرِ إمامٍ حُجَّةٍ للَّهِِ عَلى عِبادِهِ.
به خدا سوگند، خداوند از هنگامى که آدم علیه السلام را قبض روح کرد، زمین را بدون امامى که با او به خدا ره جویند رها نکرد و او حجّت بر بندگان خداست و زمین، بدون امامى که حجّت خدا بر بندگانش باشد، باقى نمیماند».
الکافی ج ۱ ص ۱۷۸ ح ۸