احمدی صدر مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران گفت: احساسات و عواطف کودکان به قدری ارزشمند و غنی است که اگر ما به آن‌ها توجه نکنیم و این نیاز به عاطفه و خلا‌هایی که بوجود آمده را جبران نکنیم معلوم نیست که آینده این عزیزان به چه سمت و سویی برود و در این جمع شاهد حضور افراد دلسوز و دغدغه‌مند به آینده این کودکان هستیم و من هم خوشحالم که در این جمع فرهیخته، حضور پیدا کرده ام.
احمدی صدر ادامه داد: حدیثی گرانقدر از حضرت محمد مصطفی (ص) وجود دارد که می‌فرماید: هر کسی دست نیازمندی را بگیرد و گره از کار نیازمندی باز کند مثل کسی است که هزار سال روز‌ها روزه بوده و شب‌ها را به عبادت پرداخته است و شما در جایی هستید که نه تنها دست نیازمند را می‌گیرید بلکه دست نیازمند‌ترین نیازمندان را می‌گیرید مثل معتادین متجاهر که جز خدا هیچ کسی را ندارند و حتی بعضاً پدر و مادرشان هم آن‌ها را از خانه بیرون کرده اند. کسانی که به دلیل اعتیاد، بدنشان متعفن شده است و گوشه‌ای افتاده اند، اما شما دست آن‌ها را گرفته اید.
احمدی صدر گفت: یک روز در جمع مددکاران گفتم که شما مادری بی‌سرپناه را که بچه اش داشت به دنیا می‌آمد در خرابه‌ای از دست یک پدر معتاد متجاهر نجات دادید و بچه اش را به دنیا آوردید و جان مادر و فرزند را با حضور فداکارانه و به موقع خود نجات دادید و مادر هم به احترام شما مددکاران، انتخاب اسم کودکش را به شما واگذار کرد و این حس و حال را با دنیا نمی‌شود عوض کرد.
مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران ادامه داد: کودکان قشری هستند که بسیار ارزشمند، گرانقدر، بزرگ و عزیز اند. مخلوقی هستند که می‌توانند رشد کنند و درد بزرگی از جامه را دوا کنند، فخری زاده‌ها، طهرانی مقدم ها، دکتر حسابی ها، پروفسور سمیعی‌ها و... شوند و کشور را از بحران نجات دهند، اما ما اسمشان را گذاشته ایم کودک کار!
وی تاکید کرد: دو واژه مقدس کار و کودک را کنار هم می‌چسبانیم و افتخارمان است که روزی را هم نامگذاری می‌کنیم به عنوان روز مقابله با کار کودک. همان‌ها که این روز را نامگذاری کرده اند عملا خودشان از دوم و سوم ابتدایی به کودکان خود حرفه می‌آموزند و این کودکان از دوره اول تحصیلی وقتی وارد دوره متوسطه می‌شوند حتما باید یک شغل بلد باشند و ما چرا باید زیر بار این نامگذاری برویم در حالی که خودشان هم آن را قبول ندارند. ما با استثمار و به کارگیری اجباری مخالفیم. هیچکس حق ندارد انسان‌ها را مجبور به کار کند. دو وضعیت است که انسان مجبور به کار می‌شود یکی فقر و نیاز و دیگری سودجویان و مافیا. نیاز و فقر انسان را وادار به کار می‌کند. همه ما کار می‌کنیم، اما فقیر نیستیم و، اما امروز در چهار راه‌های کلانشهر تهران چند درصد از کودکان برای نیاز و فقر کار می‌کنند و پول را در جیب خودشان می‌گذارند و چند درصد پول را به باند و سرشبکه مافیا می‌دهند؟