داربست‌ها از جنس پلی لاکتیک اسید و با دستگاه چاپگر سه بعدی ساخته میشود که مقاومت بالا و سازگاری با بدن انسان از مهمترین ویژگی‌های آن است.
سمانه عرب دکترای پزشکی مولکولی وعضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان گفت: این مطالعه که نتایج آن به تایید مجامع علمی بین المللی رسیده است روی سه گروه از موش‌های آزمایشگاهی انجام شد.
در گروه اول موش‌هایی که با ضایعه استخوانی در ناحیه جمجمه به حالت عادی رها شدند، گروه دوم موش‌هایی که برای ترمیم جمجمه فقط ار داربست استفاده شد و گروه سوم موش‌هایی که داربست حاوی سلول‌های بنیادی روی ضایعه استخوانی به کار گرفته شد که پس از هشت تا دوازده هفته نتایج نشان داد ضایعه استخوانی ایجاد شده در حیوان با روش داربست حاوی سلول‌های بنیادی به طور متفاوتی از دو گروه دیگر، ترمیم و بهبود یافته است.
در حال حاضر برای ترمیم ضایعات استخوانی از روش پیوند استفاده میشود که در برخی موارد عوارضی مانند عفونت و درد در بیماران ایجاد میشود که میتوان با جایگزینی این روش علمی جدید علاوه بر کاهش عوارض و هزینه‌ها، روند درمان را نیز تسریع کرد.
این روش درمانی برای ترمیم ضایعات در همه استخوان‌های بدن انسان قابل انجام است.
مهندسی بافت علم طراحی و تولید بافت‌های جدید به منظور ترمیم اندام‌های آسیب دیده و جایگزینی قسمت‌های از دست رفته به‌دلایل مختلف است.
در این علم از ترکیب داربست، سلول و مولکول‌های زیستی فعال برای ساخت بافتی جهت بازسازی یا حفظ عملکرد و بهبود بافت آسیب‌دیده یا حتی یک اندام در آزمایشگاه استفاده می‌کند.
این مطالعه و تحقق با همکاری گروه شش نفره از محققان دانشگاه علوم پزشکی سمنان شامل مرجان بهرانی نسب، اطهر طالبی، نساء دوست محمدی، سمانه عرب، علی قنبری و سام زربخش انجام شده است.