هنگام کم آبی بدن، موادی به نام الکترولیت‌ها را از دست می‌دهید. الکترولیت‌ها مواد معدنی در جریان خون و درون سلول‌ها هستند که برای زندگی ضروری اند.
سدیم، پتاسیم، کلرید و بی کربنات نمونه‌هایی از الکترولیت‌ها هستند و کم آبی در کودکان یکی از مشکلاتی است که برخی افراد به آن مبتلا هستند و ممکن است سلامت آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. علل کم آبی در کودکان عبارتند از:
-از دست دادن بیش از حد مایعات، مانند استفراغ و اسهال.
-ننوشیدن مایعات کافی، به عنوان مثال در طول بیماری‌های رایج دوران کودکی یا زمانی که نوزادی در شیردهی مشکل دارد.
با این حال، هر حمله‌ای از استفراغ، اسهال یا هر دو باعث کم آبی بدن نمی‌شود.
علائم کم آبی در کودکان
-وقتی گریه می‌کنند اشک ندارند
-دهانشان خشک است
ا-درار زیادی تولید نمی‌کنند
-هوشیاری آن‌ها کاهش یافته و بی حال شده اند
کم آبی خفیف معمولا باعث خشکی دهان و لب‌ها و افزایش تشنگی می‌شود و کودکان ممکن است کمتر ادرار کنند.
کم آبی متوسط باعث می‌شود کودکان کمتر تعاملی یا بازیگوش باشند، دهان خشک داشته و کمتر ادرار کنند. کم آبی متوسط تا شدید می‌تواند باعث تند شدن قلب و سرگیجه شود.
کم آبی شدید باعث خواب‌آلودگی یا بی‌حالی کودکان می‌شود، که نشانه‌ای است که باید توسط پزشک معاینه شوند یا فوراً به بیمارستان یا کلینیک مراقبت‌های فوری منتقل شوند. آن‌ها همچنین اشک ندارند.
ممکن است پوست مایل به آبی شود و به سرعت نفس بکشند گاهی کم آبی باعث می‌شود که غلظت نمک در خون به طور غیر طبیعی کم یا زیاد شود.
تغییر در غلظت نمک می‌تواند علائم کم آبی بدن و بی حالی را بدتر کند. در موارد شدید، کودک ممکن است دچار تشنج، کما یا آسیب مغزی شود. کم آبی شدید می‌تواند کشنده باشد.
پزشکان کودکان را معاینه می‌کنند و متوجه می‌شوند که آیا آن‌ها وزن کم کرده اند یا خیر. به احتمال زیاد علت از دست دادن وزن بدن در چند روز کم آبی بدن است. میزان کاهش وزن در صورت اطلاع به پزشکان کمک می‌کند تا مشخص کنند که آیا کم آبی بدن خفیف است یا متوسط یا شدید.
برای کودکانی که کم‌آبی متوسط یا شدید دارند، پزشکان معمولاً آزمایش‌های خون و ادرار را برای تعیین سطح الکترولیت‌ها در بدن، میزان کم‌آبی بدن و میزان جایگزینی مایع مورد نیاز انجام می‌دهند.
کم‌آبی با مایعات حاوی الکترولیت‌ها مانند سدیم و کلرید درمان می‌شود. اگر کم‌آبی خفیف باشد، معمولاً مایعات از طریق دهان داده می‌شود. محلول‌های آبرسانی خوراکی در دسترس هستند، اما همیشه برای کودکانی که فقط اسهال یا استفراغ خفیف دارند لازم نیست.
درمان کم آبی در کودکان در هر سنی که دچار استفراغ می‌شوند در صورتی موثرتر است که به کودک جرعه جرعه‌های کوچک و مکرر مایعات تقریباً هر ۱۰ دقیقه یکبار داده شود. اگر کودک بتواند بدون استفراغ مایعات را پایین نگه دارد، می‌توان مقدار مایعات را به آرامی افزایش داد و در فواصل کمتری به او داد. اگر اسهال تنها علامت باشد، ممکن است حجم بیشتری از مایعات با سرعت کمتری داده شود.
اگر کودکان استفراغ و اسهال داشته باشند، جرعه‌های کوچک و مکرر مایعات حاوی الکترولیت به آن‌ها داده می‌شود. اگر این درمان اسهال را بدتر کند، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای دریافت مایعات به صورت داخل وریدی باشد.
نوزادان و کودکانی که قادر به مصرف مایعات نیستند، یا دارای بی حالی و سایر علائم جدی کم آبی هستند، ممکن است نیاز به درمان شدیدتری با مایعات و الکترولیت‌ها داشته باشند که به صورت داخل وریدی داده می‌شوند یا محلول‌های الکترولیتی که از طریق یک لوله پلاستیکی نازک (لوله بینی معده) از طریق لوله تزریق می‌شود.
در نوزادان، کم آبی بدن با تشویق نوزاد به نوشیدن مایعاتی که حاوی الکترولیت هستند، درمان می‌شود. شیر مادر حاوی تمام مایعات و الکترولیت‌های مورد نیاز نوزاد است و در صورت امکان بهترین درمان است.
منبع: merckmanuals