نیما هاشمی تهیه کننده و کارگردان تئاتری درباره به تمام شدن تئاتر و استقبال نکردن مردم از این هنر گفت: دوره تئاتر تمام نشده و هزینه‌ها بالا رفته است. خداراشکر مردم تا زمانی که استقبال و از کار‌ها دیدن کنند تئاتر هست؛ اما خب به آن صورت که باید تئاتر نیست. برای مثال من کار جدیدی به نام باغ آلبالو داشتم و زمانی که هزینه‌ها را برآوورد کردم، تقریبا هزینه کار نمایش و در نهایت فروش آن مقدار برابری شد که برایم صرفه اقتصادی نداشت.
وی ادامه داد: هزینه‌ها خیلی بالا رفته است و اگر قبلا هزینه یک سالن تئاتری یک مبلغی بود، درحال حاضر این مبلغ تقریبا سه برابر شده است که سر این موارد است که تقریبا دیگر یک تعدادی کار نمی‌کنند.
هاشمی از حمایت کار‌های تئاتری گفت: اگر بخواهم از حمایت‌ها در تئاتر بگویم در تئاتر، کار اسپانسر و بازیگر بد جا افتاده است و از طرفی حمایت‌های تئاتری صورت نمی‌گیرد. قبلا هزینه‌ها خیلی کمتر بود، برای مثال برای کاری که قبلا روی صحنه اجرا می‌رفت، یک تابلو با مبلغ ۲۰۰ هزار تومان تهیه می‌کردیم، اما حالا باید یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان برای تهیه تابلوی نمایش کار هزینه کنیم که این ارقام افزایش شدید قیمت‌ها را نشان می‌دهند.
این تهیه درپاسخ به وضعیت کیفیت سالن‌های تئاتری از نظر هزینه گفت: اسم سالن نمی‌گویم، اما در تقریبا تمامی سالن‌ها این اتفاق می‌افتد. ما به کیفیت سالن‌ها کاری نداریم؛ زیرا اکثرا کیفیت سالن‌ها خوب است، اما رفتاری که مسئولین سالن با هنرمندان انجام می‌دهند خوب نیست. برای مثال من نمایشی داشتم که ۶۰ نفر از تماشاچی‌های من بابت تاخیر ۳ دقیقه‌ای نتوانسته بودند کار را تماشا کنند و زمانی که می‌گفتیم پول این افراد را پس دهید اصلا توجهی نمی‌کردند؛ برای همین مورد کار به جایی رسید که من در مرکزهنر‌های نمایشی تعهدی هم دادم، اما حق با بنده بود، چون تماشاچی هزینه کرده بود و سر تاخیر کوتاه نباید از تماشای اثر محروم و هزینه بلیط آن پس داده نمی‌شد.
هاشمی گفت: وقتی من تهیه کننده هستم، کار برای من است و خب هیچ ایرادی ندارد تماشاچی و مردم چه زمانی برای دیدن کار می‌آیند و می‌خواهم مسئولین سالن هر زمانی در سالن را باز کنند و اجازه ورود تماشاچی به سالن را بدهند تا برای تاخیر از دیدن کار محروم نشوند. برای تعدادی از این افراد حق مردم مهم نیست و می‌گویند قانون قانون ما است و به این موضوع توجهی ندارند. بازیکن فوتبالی داشتیم که با تمام معروفیت خود پشت در سالن مانده است و در نتیجه این اتفاقات را گردن تهیه‌کننده کار می‌اندازند و تقریبا در ۹۰ درصد اجرا‌ها این مشکلات را داشتیم. البته شایان ذکر است که در ورودی سالن‌های تئاتری از انتهای سالن و پشت صندلی‌ها بود و مشکلی از برای اجرای تئاتر به وجود نمی‌آمد.