مرتضی گراوند باستان‌شناس کرمانشاهی از تپه گودین کنگاور به عنوان یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی در غرب ایران نام برد و گفت : این محوطه به اذعان بسیاری از باستان شناسان یکی از شاخص‌ترین و بارزترین آثار بجای مانده از دوران مادهاست که تاکنون کاوش شده است.
وی افزود: این محوطه باستانی برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ شناسایی شد و در سال ۱۹۶۵ توسط یک گروه باستان شناسی از موزه سلطنتی کانادا به سرپرستی دکتر "کایلر یانگ" مورد گمانه زنی و کاوش قرار گرفت.
این باستان شناس کرمانشاهی مساحت کل این محوطه باستانی را حدود ۱۴ تا ۱۵ هکتار اعلام کرد و گفت: در کاوش‌های باستان شناسی صورت گرفته در این محوطه که چند سال ادامه داشت، یازده لایه فرهنگی از سه دوره پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی کشف شد.
وی یکی از مهمترین کشفیات در این محوطه باستانی را کشف تعداد قابل توجهی سفال با رنگ‌ها و نقوش و فرم‌های خاص عنوان کرد و ادامه داد: طی این کاوش‌ها مشخص شد که در این محوطه انبار‌ها و سالن‌هایی برای انبار سفال وجود داشته که به نظر می‌رسد این منطقه در گذشته مکانی برای تجارت سفال به مناطق و کشور‌های مختلف بوده که همین مسئله گودین تپه را از سایر محوطه‌های باستانی کاوش شده متمایز می‌کند.
گراوند خاطرنشان کرد: علاوه بر سفال، بقایای آثار معماری و فلزی از جمله وسایل برنزی و ظرف سنگی، مراکز تجاری، اداری و سیاسی، الواح گلی و مهره‌ها و انبار‌های ذخیره آذوقه و ارگ و قلعه نیز در این محوطه کشف شده است.
وی گفت: وجود یازده لایه فرهنگی از حدود پنج هزار سال قبل از میلاد مسیح تا دوره اسلامی باعث شده تا محوطه گودین تپه به عنوان پایه لایه‌نگاری تعریف شده در زاگرس مرکزی و حتی فلات ایران باشد.
این باستان شناس کرمانشاهی اضافه کرد: علیرغم اینکه محوطه باستانی گودین تپه دارای اهمیت بسیار بالای باستان شناسی است، اما متاسفانه طی سال‌های گذشته چندان مورد توجه قرار نگرفته و حتی بخش‌هایی از آن هم تخریب شده است.
وی تصریح کرد: یکی از علل تخریب بخش‌هایی از این محوطه باستانی، عدم تعیین عرصه و حریم آن در سال‌های گذشته بوده است.
گراوند که مسئولیت نظارت بر اجرای پروژه تعیین عرصه و حریم این محوطه باستانی را برعهده گرفته، افزود: خوشبختانه پس از سال‌ها قرار است ظرف یک ماه آینده تعیین عرصه و حریم گودین تپه آغاز شود که این مسئله می‌تواند در آینده به حفظ و جلوگیری از تخریب و تعرض به آن کمک کند .