دانشمندان از چند سال گذشته این نظریه عجیب را مطرح کرده‌اند که آب روی زمین در واقع از سیاره ما سرچشمه نگرفته و اولین آب‌ها را ممکن است یک دنباله‌دار به سیاره زمینه آورده باشد.
ستاره‌شناسان برای تأیید این نظریه به دنبال دنباله دار‌هایی بوده‌اند که معمولاً در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری پیدا می‌شوند و اکنون تحقیقات جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب سرنخی از این معمای قدیمی را شناسایی کرده است.
محققان با کمک ابزار طیف‌نگار مادون قرمز جیمز وب و بررسی ترکیب یک دنباله‌دار در کمربند سیارکی، برای اولین بار شواهدی از بخار آب در اطراف یکی از دنباله‌دار‌های این منطقه دست پیدا کرده‌اند. این پدیده در اطراف دنباله‌دار ۲۳۸ P/Read مشاهده شده است که صحت نظریه سرچشمه گرفتن آب روی زمین توسط چنین دنباله‌دار‌هایی را تقویت می‌کند.
در حالی که بسیاری از دنباله‌دار‌ها در مکان‌های دورتری مانند ابر اورت قرار دارند که فاصله زیادی با خورشید دارد و یخ در این منطقه از فضا بسیار راحت‌تر دوام می‌آورد، این دنباله‌دار خاص در کمربند اصلی سیارک‌ها مشاهده شده است.
این موضوع به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا متوجه شوند که اولین نمونه‌های آب چگونه ممکن است به زمین رسیده باشد.
«استفانی میلام»، یکی از محققان این طرح در بیانیه‌ای توضیح می‌دهد: دنیای غرق در آب ما، چیزی شبیه به یک راز است و ما مطمئن نیستیم که این همه آب چگونه به اینجا رسیده است. درک تاریخچه پراکندگی آب در منظومه شمسی به ما کمک می‌کند تا سایر سامانه‌های سیاره‌ای را بهتر شناسایی کنیم و اینکه آیا آن‌ها می‌توانند میزبان سیاره‌ای مانند زمین باشند یا خیر.
با این حال، نکته عجیبی در مورد این دنباله‌دار وجود دارد. در حالی که جیمز وب در مشاهدات خود وجود بخار آب را تأیید کرده، هیچ دی‌اکسید‌کربنی شناسایی نشده است. دنباله‌دار‌ها معمولاً حدود ۱۰ درصد دیاکسیدکربن به همراه دارند و به همین دلیل پیدا نکردن آن برای دانشمندان عجیب است.
درباره این نکته، گفته شده که ممکن است این دنباله‌دار در منطقه‌ای با گرمای غیرمعمول شکل گرفته باشد که دیاکسیدکربن در آن وجود نداشته است. یا ممکن است دیاکسیدکربن دنباله‌دار به مرور زمان از دست رفته باشد.
اکنون محققان قصد دارند برای دریافت اطلاعات بیشتر، دنباله‌دار‌های بیشتری از کمربند سیارکی را با کمک ابزار‌های قدرتمند جیمز وب بررسی کنند.