پریسا رسولی فرد، متخصص شنوایی شناسی، گفت: درباره انواع کاهش شنوایی بهتر است نخست به تعریف شنوایی معمول (نرمال) بپردازیم. شنوایی معمول از نظر ما بین محدود ۰ تا ۲۵ دسیبل است یعنی اگر فرد در حد صفر بشنود شنوایی بهتر دارد و اگر از ۲۵ تا ۳۰ دسیبل به بالا بشنود کاهش شنوایی به حساب می‌آید.
این متخصص شنوایی شناسی افزود: کاهش شنوایی می‌تواند خفیف، متوسط یا عمیق باشد و آنچه در تشخیص مهم است نوع کاهش شنوایی است.
رسولی فرد گفت: منظور از نوع کاهش شنوایی این است که آیا کاهش شنوایی مربوط به ارتباط کانال خارجی به پرده گوش یا مربوط به استخوانچه‌های گوش است و کاهش شنوایی‌ها را می‌توانیم به سه دسته شنوایی انتقالی، حسی عصبی و مختلط تقسیم کنیم.
رسولی فرد افزود: کاهش شنوایی انتقالی در محدوده گوش میانی و استخوانچه گوش میانی است و در کودکان به علت سرماخوردگی و وضعیت شیپور استاش زیاد اتفاق می‌افتد که ممکن است با یک درمان دارویی برطرف شود. همچنین کاهش شنوایی که در بچه‌ها خیلی اتفاق می‌افتد همان کاهش شنوایی حسی عصبی است که به دلایل مختلف ایجاد می‌شود، اما با درمان دارویی بر طرف نمی‌شود و ممکن است برای این افراد سمعک تجویز شود.
رسولی فرد افزود: کاهش شنوایی مختلط ترکیبی از شنوایی انتقالی و حسی عصبی است. ممکن است فرد در زمان تولد کاهش شنوایی ژنتیکی داشته باشد، که شامل پارگی پرده یا عفونت گوش میانی است.