سیده معصومه طباطبایی، روانشناس گفت: آرامش یک حلقه مفقوده‌ای است که همه ما در زندگی آن را احساس می‌کنیم. متاسفانه بعضا روند زندگی و تعاملات ما به گونه‌ای است که آرامش را حس نمی‌کنیم و این می‌تواند سبب بروز مشکلات دیگر در زندگی‌مان شود.
وی افزود: همه ما دو نوع خانه ظاهری (subject house) و خانه ذهن (object house) داریم. خانه ظاهری همان جایی است که ما در آن زندگی می‌کنیم و همواره در حفظ پاکیزگی و نظم آن تلاش می‌کنیم. خانه ذهن، اما به سبب درگیری مداوم ما با مسائل مختلف، همواره شلوغ نامنظم است.
طباطبایی اظهار کرد: ارتقای وضعیت خانه ذهن ماست که باعث دستیابی ما به آرامش می‌شود. ما روزانه حدود ۳ دقیقه تا نیم ساعت برای خانه ظاهری خود وقت می‌گذاریم و به نظم دادن به آن می‌پردازیم. باید این را در نظر داشته باشیم که نیاز است همین میزان وقت را برای خانه ذهن‌مان نیز صرف کنیم تا بتوانیم آرامش درونی را برای خود مهیا کنیم.
این روانشناس خاطرنشان کرد: ما برای حفظ پاکیزگی خانه ذهن خود و دستیابی به آرامش، لازم است که سه موضوع را در نظر بگیریم. ما باید زبان ذهن، زبان گفتگو و زبان بدن را بشناسیم و عامل‌هایی که در باب این سه مورد موجب سلب آرامش‌مان می‌شوند را شناسایی کرده و آنها را از بین ببریم.
وی گفت: یکی از عوامل بسیار مهم در حفظ آرامش، شکرگزاری است. ما باید در نظر داشته باشیم که شکر مخلوق، زمینه‌ساز شکر خالق است. خوب است که همواره از اطرافیانمان به خاطر کار‌های مثبتی که انجام می‌دهند تشکر کنیم و اهمیت وجودشان را به آنها یادآوری کنیم.