حمله آمریکا به عراق با پشتیبانی کشور‌هایی مانند انگلیس موجب رقم خوردن فاجعه‌ای شده که از ابعاد مختلف قابل بررسی است. نظامیان آمریکایی در طول سال‌ها اشغالگری خود در این کشور جنایات فاجعه بار بسیاری را مرتکب شده‌اند.
بیشتربخونید
به تازگی و در سالگرد انتشار تصاویر نظامیان آمریکایی که در حال آزار جنسی، شکنجه و تجاوز جنسی به زندانیان در زندان ابوغریب عراق بودند، واکنشها به این موضوع بار دیگر افزایش یافت.
با این وجود این رسوایی منجر به هیچ تحریم، اقدامات تنبیهی یا ممنوعیتی بر آمریکا نشد. «صلاح نسیف» ۳۲ ساله بود که سربازان آمریکایی او را در سال ۲۰۰۳ در زندان بدنام ابوغریب در عراق زندانی کردند.
«نسیف» بیست سال بعد کشورش را ترک کرده و به همراه همسر و سه فرزندش در سوئد زندگی می‌کند، اما وحشت جنگ و شکنجه‌هایی که در ابوغریب دیده، همچنان او را آزار می‌دهد.
به گفته وی، اتفاقی که برای من افتاد خیلی دردناک بود؛ زمانی که عراق را ترک کردم، این امر بر روابط شخصی من تأثیر گذاشت؛ من نمی‌خواستم فرزندم یا شخص دیگری را ببینم و خودم را منزوی کردم، مدت زیادی طول کشید تا دیگر کابوس نبینم.
دو دهه پس از آغاز جنگ به سرکردگی آمریکا در این کشور، عراقی‌ها می‌گویند که اگرچه برخی از زخم‌های جسمی ممکن است به مرور زمان بهبود یافته باشد، آسیب روانی ناشی از درگیری و پیامد‌های آن تا به امروز ادامه دارد.
در ۲۰ مارس ۲۰۰۳، جرج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا، آغاز تهاجم به عراق را به بهانه خلع سلاح از سلاح‌های کشتار جمعی اعلام کرد، ادعایی که بعدا رد شد.
تهاجم به عراق به یک اشغال چندین ساله با پایگاه‌های نظامی، پست‌های ایست و بازرسی و حضور سربازان آمریکایی در سراسر این کشور تبدیل شد.
در زندان ابوغریب در سال‌های پس از تهاجم آمریکا، بیش از ۲۰ هزار اسیر جنگی عراقی از سوی مقامات ارتش آمریکا بازداشت شدند. به گفته یک پایگاه داده آنلاین که بیانیه‌های رسمی، گزارش‌های بیمارستان‌ها و سازمان‌های غیردولتی را برای مستندسازی تلفات جنگ عراق دنبال می‌کند، حدود ۱۲۰ هزار غیرنظامی در فاصله تهاجم نظامی و عقب‌نشینی آمریکا در این کشور کشته شدند.
رسوایی زندان ابوغریب هنگامی که در سال ۲۰۰۴ فاش شد، جهان را شوکه کرد؛ تصاویر زندانیان برهنه که در وضعیت هولناک انباشته شده بودند، در حالی که سربازان آمریکایی به دوربین لبخند می‌زدند.
یکی از افرادی که در این زندان بازداشت بوده، می‌گوید: یک کیسه سیاه روی سرم می‌گذاشتند و مجبورم می‌کردند لباسم را در بیاورم. آن‌ها مرا روز‌ها برهنه در سلولم رها می‌کردند.
در سال‌های پس از آن، اسنادی که به عنوان یادداشت‌های شکنجه شناخته شدند، نشان دادند که چنین روش‌هایی از سوی دولت بوش و تحت تکنیک‌های پیشرفته بازجویی مجاز بوده است.
دیده‌بان حقوق بشر، گفت که این امر به طور کلی به معنای شکنجه، تجاوز و آزار جنسی بوده است. ارتش آمریکا از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ کنترل ابوغریب را در دست گرفت و مقامات عراقی رسماً آن را در سال ۲۰۱۴ بستند.
پس از تهاجم به سرکردگی آمریکا در سال ۲۰۰۳، پیمانکاران آمریکایی سلول‌های بیشتری را در این زندان مجهز به انواع ابزار‌های شکنجه ساختند.
منبع: میزان