گذری بر زندگی نامه و وصیت نامه شهید آرزومند

شهید رضا آرزومند در سال ۱۳۴۳ در چرام متولد و در پنجم مهرماه سال ۱۳۶۰ در آبادن به شهادت رسید. پیکر پاکش را در روستای القچین سفلی به خاک سپردند. در بخشی از وصیتنامه شهید آرزومند آمده است، از مسئولان مى خواهم که از انسان هاى ترسو در دستگاههاى دولت انقلابى استفاده نشود، زیرا هم خود مى ترسند و هم سعى مى کنند تا دستگاه حکومت را سست کند. با بخیلان و مال اندوزان هم مشورت نشود، چون این گروه هم همیشه دم از سود شخصى خویش مى زنند، که این جور انسان‌ها مانند مگس هایى هستند که دور شیرینى جمع مى شوند و هرگاه که شیرینی‌ها تمام شد شما را رها کرده و به دور دیگرى حلقه مى زنند. براى رضاى خدا و پیشرفت نظام پربرکت جمهورى اسلامى ایران و پاسدارى از دین و ناموس مسلمانان و حرمت خون شهیدان گلگون کفن رابطه را جایگزین ضوابط نفرمایید که این خود بزرگترین خیانت به نظام است. اگر در راه دین و شرف و عزت و مملکتم به شهادت رسیدم بنا به فرمایش سرور شهیدان آقا امام حسین (ع) پیروزیم و نباید در سوگ و ماتمم عزا بگیرند بلکه باید به مرگ سرخ که تولدى دوباره است بنازند و افتخار کنند. چون کسى که در راه خدا و میهن خود به شهادت مى رسد پرچم پیامبران را به دوش مى کشد و نام وى همیشه در تاریخ ثبت و زنده است؛ و از تنها برادرم مى خواهم که بعد از من راهم را ادامه دهد و نگذارد که خون من به هدر رود و از خون تمام شهیدان پایدارى و به خون ایشان ارج منزلت نماید. اینجانب که مادرم در حیات نیست از خواهران خویش تقاضامندم که برایم گریه و زارى نکنند و زینب وار راهم را ادامه دهند واز تمام فامیل واقوام و دوستان و خویشان مى خواهم که براى من لباس سیاه نپوشند، چون کسى که در راه حق به شهادت مى رسد در هر دو جهان رویى سرخ دارد و جاویدان و سرافراز است، چون به وظیفه شرعى خود عمل نموده است؛ و همچون قهرالهى برگردنشان بتازید و نگذارید درخت اسلام که بوسیله خون هزاران شهید آبیارى گشته خدشه اى براو وارد کنند؛ و مبادا با خادم و خائن یکسان رفتار کنید، خادمى که مزد و مرحمت به او نرسد دلسرد و بى قید مى گردد و خائنى‌هم که به سزاى اعمال خویش نرسد کارهاى خویش را با جرأت بیشترى تکرار مى کند.