مدیر سلامت خانواده جمعیت و مدارس معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی گفت: فرزندآوری و تشکیل خانواده از جنبه‌های مهم زندگی به شمار می‌آید و فرزند در خانواده ایرانی از اهمیت زیادی برخوردار است.
فرزندآوری پدیده فردی نیست که انتخاب شخصی زوجین باشد. بلکه یک رویداد و اتفاق اجتماعی است که عوامل متعددی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
دکتر کوثر خادمیان، افزود: این عوامل شامل: مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و روانشناختی است.
مهم‌ترین و عمده‌ترین تاثیر فرزندآوری، داشتن جامعه‌ای جوان و پویا برای کشور است.
۱. نشاط والدین
فرزندآوری سبب نشاط و سلامت روانی و انگیزه والدین می‌شود. فرزندان با رفتار و شوق هیجانی در کودکی و نوجوانی، به خانه و والدین خود شادی می‌بخشند. یکی از عوامل مهم فرزندآوری، کاهش افسردگی و استرس در زندگی است. همانگونه که به دنیا آمدن فرزند سبب شادی والدین می‌شود، انگیزه و شور بزرگ کردن و حضور بچه‌ها همیشه همراه والدین خواهد بود.
۲. امید به زندگی، تاثیر فرزندآوری بر خانواده
ورود فرزند به خانواده، گرمی و صمیمیت را وارد خانه می‌کند. با به دنیا آمدن فرزندان، امید و آرزو در والدین افزایش می‌یابد. والدین برای برآورده کردن نیاز‌های فرزندشان تلاش مستمر می‌کنند. آن‌ها هر فعالیتی را به امید فرزندان و فراهم کردن آینده‌ای با کمترین نقص انجام می‌دهند. کسانی که امید به زندگی بالایی دارند عمر طولانی تری خواهند داشت.
۳. احساس علاقه مندی
با آغاز زندگی مشترک، وابستگی و علاقه هر دو طرف بیشتر می‌شود، اما وقتی زوجین صاحب فرزند می‌شوند احساس دوست داشتن و دوست داشته شدن در آن‌ها با معنای متفاوت و جدیدی شکل می‌گیرد. ابراز علاقه دیگر هیچ قید و شرطی ندارد و والدین خالصانه‌ترین شکل محبتشان را ابراز می‌کنند.
۴. احساس ارزشمندی
با تولد فرزندان، احساس مفید و موثری به والدین القا می‌شود. اینکه والدین برای فرزندان خود کار‌هایی انجام می‌دهند تا نیازهایشان برطرف شود، احساس قدرت، ارزشمندی و مفید بودن به آن‌ها می‌دهد.
۵. رشد شخصیت، تاثیر فرزندآوری بر خانواده
وجود فرزند و تربیت آن‌ها در شخصیت والدین اثرگذار است. به ویژه والدینی که با مطالعه و آموزش به تربیت فرزندان خود می‌پردازند، با کسب اطلاعات بیشتر و درک موقعیت‌های متفاوت علاوه بر اینکه فرزندان خود را به درستی تربیت می‌کنند، شخصیت و افکار خودشان نیز تغییر می‌کند.
۶. پایداری خانواده
والدین با تولد فرزندان، تجربه‌های جدیدی به دست می‌آورند. هر فرزند شخصیت و خصوصیات اخلاقی مخصوص به خود را دارد. وجود فرزندان فعالیت‌های گروهی والدین را افزایش می‌دهد. رشد و تربیت فرزندان نیاز به کمک والدین دارد و به تنهایی امکان پذیر نیست. اما نبود فرزند باعث تزلزل و ناپایداری در خانواده می‌شود.
۷. گسترش ارتباطات، تاثیر فرزندآوری بر خانواده
با تولد نخستین فرزند، روابط زن و شوهر گسترده‌تر می‌شود و رابطه بین مادر، فرزند و پدر شکل می‌گیرد. علاوه بر تغییر ارتباطات، روند زندگی نیز تغییر می‌یابد.
فرزندان با حضور خود، به والدین هویت اجتماعی جدیدی می‌دهند.
فرزندان به پدر و مادر خود اعتبار می‌بخشند و آن‌ها را از تنهایی و بی ثباتی نجات می‌دهند.
والدین از طریق مهد کودک، مدرسه، مراکز تفریحی سالم و محیط همسایگی، آشنایان بیشتری پیدا می‌کنند و فرزندان بهانه‌ای تازه برای شروع ارتباط مفید و سالم با جامعه در دهه سوم به بعد زندگی می‌شوند.
فرزندان با اصول اجتماعی شدن، شایستگی و صلاحیت والدین را افزایش و آن‌ها را به خودکفایی می‌رسانند.
فرزندان به والدین شخصیت تازه‌ای می‌بخشند و بر اعمال نفوذ والدین نیز می‌افزایند.
به طور کلی فرزندآوری موجب ارتقا منزلت اجتماعی والدین می‌شود.
۸. تنوع در خانواده
وی ادامه ادامه داد:یکی از مهم‌ترین عوامل پایداری خانواده ها، تنوع است. در خانواده‌هایی که تنوع وجود ندارد و همه چیز تکراری است، مشکلات بیشتری مانند: یکنواختی، ملال، تضعیف روابط و سرخوردگی نیز مشاهده می‌شود. فرزند جدید در خانواده فرصت بیشتری برای تعامل و نزدیکی می‌دهد. رشد کودکان، نحوه صحبت آن‌ها و مدل رفتارشان، به خانواده شور و شوق می‌دهد. والدین با مشاهده هر فرزند تجربه‌های جدیدی کسب خواهند کرد که به زندگی آن‌ها تنوع خواهد بخشید.
دکتر خادمیان اظهار داشت: صاحب فرزند شدن یک تصمیم نیست و فرایندی است که در مسیر زندگی تکمیل شده و در زندگی مشترک با هدف والای انسانی به سرانجام مثبت خواهد رسید.