امام سجاد (ع)، در بخشی از دعای وداع با ماه مبارک رمضان فرمودند: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَکْبَرَ، وَ یَا عِیدَ أَوْلِیَائِهِ.
السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَکْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ، وَ یَا خَیْرَ شَهْرٍ فِی الْأَیَّامِ وَ السَّاعَاتِ.
السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِیهِ الْآمَالُ، وَ نُشِرَتْ فِیهِ الْأَعْمَالُ.
السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرِینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً.»
«درود بر تو اى بزرگترین ماه خدا، و اى عید دوستان خدا.
درود بر تو اى گرامی‌ترین وقت هائى که (با ما) مصاحب و یار بودى، و اى بهترین ماه در روز‌ها و ساعت ها.
درود بر تو ماهى که آرزو‌ها در آن نزدیک است و کردار (شایسته) در آن پراکنده (فراوان) است.
درود بر تو‌ای همنشینی که، چون پدید آید، احترامش بزرگ است و، چون ناپدید شود فقدانش دردناک باشد.»
منبع: فرازهایی از دعای صحیفه سجادیه