وجود گل مژه می‌تواند احساس ناخوشایند و رنجش آوری را در فرد مبتلا ایجاد کند و حتی اگر شخصی در مراقب از چشم‌های خود بسیار کوشا باشد، باز هم احتمال ابتلا به گل مژه مطرح است.
گل مژه به سبب عفونت باکتریایی در غده روغنی یا فولیکول مو بر روی پلک به وجود می‌آید. این غدد و فولیکول‌ها ممکن است توسط سلول‌های مرده پوست و دیگر باقی مانده‌های آن بر روی پوست مسدود شوند.
نشانه‌های گل مژه شامل التهاب پلک، ترشح شدن مایعی با رنگ متمایل به زرد از چشم، حساسیت به نور،احساس وجود چیز اذیت کننده‌ای در چشم، حساسیت پلک، احساس وجود چیزی شن مانند در چشم، چشم اشک آلود، تشکیل کبره یا پوسته سخت در لبه پلک وقرمزی چشم است.
شخص مبتلا باید از فشردن گل مژه و سعی در تخلیه عفونت و چرک گل مژه به شدت پرهیز کند، زیرا این دست از اقدامات می‌تواند عفونت را به بقیه پلک منتقل کند.
اکثر گل‌مژه‌ها در عرض یک هفته خود به خود از بین می‌روند. اما در صورتی که گل مژه به خودی خود بهبود نیابد می‌توان از آنتی بیوتیک‌های خوراکی استفاده کرد. البته پیش از هر درمانی حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید.