مسعود فراستی، منتقد سینما با انتشار فیلمی در صفحه شخصی خود، فیلم برادران لیلا را نقد کرد و گفت: این فیلم اصلا فیلمنامه ندارد و نسبت به ساخته های قبلی سعید روستایی مثل «ابد و یک روز» و «متری شش و نیم» ضعیف تر است.
او همچنین گفت: برادران لیلا، یک فیلم ضد خانواده و به ویژه ضد پدر خانواده و پر از سیاه نمایی است.
در ادامه فیلم کامل نقد مسعود فراستی را خواهید دید.
بنظرم یکم سیاه نقدش کردن
بعد کارگردان ما فیلم میسازہ از روی فرھنگ نداشتہ خودش تعمیم میدہ بہ کل جامعہ مردم دنیا رو فراری بدن از ایران
نون مردم خودش آجر میکنہ
جمع کنید این مسخرہ بازی رو
یک مشت بی فرھنگ در پیت ھنرگاگولی بہ خرج میدن
بعد یک عدہ بی مغز ھم میوفتن دنبالش کہ تاییدش کنن
این فیلم ھا دارہ مملکتتون رو سیاہ بہ دنیا معرفی میکنہ بعد شماھا خوشحالید میگید ما اینطوری ھستیم
یعنی این قدر مغزتون از کار افتادہ کہ خودتون بہ خودتون دارید توھین میکنید
پس توقع احترام از دیگران نداشتہ باشید
واقعا کہ خیلی ۔۔۔۔
فیلم همه معتاد سیگاری و هزار کوفت زهرمار دیگه در صورتی که خانواده های جامعه اکثرا این جوری دیگه نیستند
آرزوی سالی شاد و سلامت برایتان از خداوند مهربان داریم
در پناه خدا باشید
وقت بخیر
من یک قسمت هایی از فیلم را دیدم و نمی توانم نظر بدهم.
اما در مورد نقد کردن اندکی مطالعه کرده ام. سخنانی که شنیدم با اینکه برشی از یک مجموعه بود اما به نقد نزدیک نبود.
هر سخنی در جایگاه نقد قرار نمی گیرد و چارچوب علمی نقد در مطالعات مشخص است. نقد سینمایی هم حتما چارچوب علمی دارد.
در هر صورت بیشتر مطالعه می کنم. امیدوارم من اشتباه کرده باشم.
و مادر برایمان جایگاه ویژه ای دارد
اما شما معلوم نیست در چه شرایطی بزرگ شدید!!!!
کدوم خری میزنه تو گوش باباش تو اگر بی‌تربیتی شاید بزنی اما بقیه نه
از فیلم ۳۰۰ هم واقعی تر و نقطه زن تر بود
یعنی فیلم ۳۰۰ جلوش کم آورد از نظر سطح واقعیت اجتماعی
بمیرم برات
از نظر فراستی هم هیچ فیلم خوبی وجود نداره البته خودش رو هم هیچکس قبول نداره
لحظه به لحظه فیلم یه پیام سیاسی بود
که متاسفانه در جامعه امروز ما اتفاق افتاده و می افتد.
از نظر هنری هم که نگاه کنی فیلم جذاب و لج دراری بود که آدمو حرص میداد.
هر فیلمی یه ژانر برای جذب بینندش داره - که این فیلم موفق بود.
مردم هستن که رای نهایی میدن نه امسال فراستی
یعنی فراستی اینم تشخیص نمیده؟؟؟؟
واقعا چرا دیگه فیلم طنز با مفهوم نداریم و همه مردم دنبال آهنگای غم و فیلمهای دراماتیک اند؟؟؟؟
ما را چه شده؟