دانشمندان دانشگاه یوتا با بازگرداندن سطوح سالم پروتئینی که سلول‌های قلب برای برقراری ارتباط با یکدیگر به آن نیاز دارند، ریتم غیرطبیعی قلب را در موش‌ها اصلاح کردند. این پروتئین، GJA1-20k، در افراد مبتلا به یک بیماری ژنتیکی به نام کاردیومیوپاتی آریتموژنیک که یکی از علل اصلی ایست قلبی ناگهانی در ورزشکاران زیر ۳۵ سال است، تولید نشده است.
این یافته راهبرد جدیدی را برای درمان ریتم‌های غیرطبیعی قلب ناشی از کاردیومیوپاتی آریتموژنیک پیشنهاد می‌کند؛ نتایج همچنین ممکن است پیامدهایی برای درمان آریتمی‌های خطرناک مرتبط با شرایط شایع‌تر مانند مواردی که می‌توانند بلافاصله پس از حمله قلبی ایجاد شوند، داشته باشد.
دکتر جوزف پالاتینوس، متخصص قلب و عروق و محقق موسسه آموزشی و تحقیقاتی نورا اکلس هریسون (CVRTI) می‌گوید: «این واقعا یک الگوی جدید برای درمان اختلالات ریتم قلب است».
یک الگوی غیر معمول در بیماران
افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی آریتموژنیک با قلب‌های طبیعی متولد می‌شوند اما در دهه 20 یا 30 سالگی شروع به ایجاد ضربان قلب نامنظم می‌کنند. این آریتمی‌ها می‌توانند ضربان قلب را به سطوح خطرناکی برسانند و توضیح دهند که چرا برخی از افراد مبتلا به این بیماری در حین ورزش دچار ایست قلبی ناگهانی می‌شوند.
به بیمارانی که کاردیومیوپاتی آریتموژنیک تشخیص داده می‌شود، توصیه می‌شود ورزش را محدود کنند. آن‌ها همچنین ممکن است از یک دفیبریلاتور قابل کاشت برای کنترل ضربان قلب خود بهره مند شوند. با پیشرفت بیماری، عضله قلب چرب و فیبروتیک می‌شود. این کار از پمپاژ موثر خون توسط قلب جلوگیری می‌کند و در نهایت نیاز به پیوند قلب را در بیماران تشدید می‌کند.
پالاتینوس، شاو و همکارانشان بافت قلب بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی آریتموژنیک را که تحت پیوند قرار گرفته در تولید پروتئینی به نام Connexin 43 دچار مشکل شدند، مورد مطالعه قرار دادند. در قلب‌های سالم، Connexin 43 کانال‌هایی را بین سلول‌های مجاور تشکیل داده و ارتباط را تسهیل می‌کند. قلب‌های بیمار مقادیر طبیعی کانکسین 43 را تولید می‌کردند، اما در لبه‌های سلولی که به آن تعلق داشت، نبود.
تیم تشخیص داد که این احتمالا به این دلیل است که پروتئین قاچاق به نام GJA1-20ka کافی نبود. محققان از آزمایش‌های قبلی می‌دانستند که بدون آن، سلول‌های قلب نمی‌توانند Connexin 43 را به مکان مناسب برسانند.
رفع ضربان قلب غیر طبیعی
برای تعیین اینکه آیا آن‌ها می‌توانند ریتم طبیعی قلب را بازگردانند، دانشمندان به موش‌هایی روی آوردند که شباهت‌هایی به افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی آریتموژنیک دارند. هر دوی آن‌ها سطوح پایینی از GJA1-20k دارند و دچار آریتمی می‌شوند. پالاتینوس و همکارانش از دوزهای کم ژن درمانی برای بازگرداندن پروتئین GJA1-20k به سطح طبیعی استفاده کردند. آن‌ها تایید کردند که این امر به سلول‌های عضله قلب امکان می‌دهد تا Connexin 43 را به مکان‌های مناسب خود منتقل کنند.
شاو گفت: «سهولت و دوز پایین مورد نیاز برای رفع آریتمی‌های حتی یک بیماری ارثی قلبی، نشان می‌دهد که ما یک مسیر حیاتی برای تثبیت فعالیت الکتریکی قلب شناسایی کرده‌ایم.»
اگرچه آریتمی بهبود یافته بود، اما حیوانات هنوز زخم قلبی داشتند که نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای متفاوت بود. پالاتینوس خاطرنشان کرد که این در واقع یک نتیجه دلگرم کننده بود. این نشان می‌دهد که آریتمی و اسکار قلب می‌توانند به طور مستقل رخ دهند و درمان ریتم غیرطبیعی قلب حتی زمانی که قلب به شدت زخم است ممکن است.
او گفت: «این یک پارادایم جدید است».
موفقیت درمان در موش‌ها نشان می‌دهد افزایش سطح GJA1-20k ممکن است ریتم طبیعی قلب را در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی آریتموژنیک نیز بازگرداند. به گفته پالاتینوس برای بیماران، ممکن است بتوان پروتئین درمانی را مستقیما به قلب رساند. تحقیقات بیشتری برای توسعه درمان برای استفاده بالینی مورد نیاز خواهد بود.
تصور می‌شود اختلالات در تولید پروتئین به آریتمی‌هایی فراتر از آریتمی‌های ناشی از کاردیومیوپاتی آریتموژنیک کمک می‌کند، و پالاتینوس خوشبین است که یک استراتژی درمانی مشابه برای آن شرایط نیز مفید باشد. اگر چنین باشد، روزی می‌تواند به بیماران و پزشکان آن‌ها جایگزینی برای داروهای مسدودکننده کانال یونی بدهد که در حال حاضر برای درمان بسیاری از آریتمی‌ها استفاده می‌شوند که می‌تواند ضربان قلب را کند کرده و حتی منجر به مشکلات ریتم جدید برای برخی بیماران شود.
منبع: مدیکال اکسپرس