یکی از تازه‌ترین آثار منتشر شده در بازار موسیقی «از سماع تا حضور» است که در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران با آهنگسازی امیر مولایی، فرزین کشاورز، حسین خواس، مهرنوش ذوالفقاری و میلاد محمدی در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.
«حرمان – پیش درآمد» - «خموشی» و «سرور - رِنگ» به آهنگسازی فرزین کشاورز در دستگاه سه گاه، «باد» و «گلچهره – چهار مضراب» به آهنگسازی حسین خواس در آواز ابوعطا، «معبر» و «چرخه مضمر» به آهنگسازی امیر مولایی در دستگاه چهارگاه، «فغان» و «خروش» به آهنگسازی مهرنوش ذوالفقاری در دستگاه شور، «سراب – روایتی اوازی در راست پنجگاه» و «سماع سرور – چهار مضراب» به آهنگسازی میلاد محمدی آثاری هستند که در این آلبوم منتشر شده اند.
علی بهرامی‌فرد نوازنده درباره این اثر موسیقایی نوشته است: در حدود یک قرن پس از نخستین آثار ضبط شده از ساز سنتور توسط استادان راوی موسیقی دستگاهی در دوره قاجار، نسل جوان کنونی با طیف گسترده‌ای از آثار ضبط شده در شیوه‌های متفاوت از نوازندگی این ساز مواجه است که توسط استادان برجسته‌ای اجرا شده اند.
نواخته‌ها و تصنیفات نوازندگان جوان این مجموعه گاه به روایت میرزا حسینقلی فراهانی از ردیف موسیقی دستگاهی ایرانی نزدیک می‌شود و گاه متاثر از موسیقی نواحی مختلف ایران، شادیانه‌هایی را دربر می‌گیرد که برای سنتور باز تنظیم شده و گسترش یافته است. گاهاز هیچ نظام‌مندی قابل پیش‌بینی برای متر جملات تبعیت نمی‌کند و گاه به سادگی از جملات شاعرانه نوازندگان مکتب اصفهان تاثیر می‌پذیرد و آوازی محور بودم عبارات را ملاک قرار می‌دهد.
گاه دقیقاً از ساختار فرمال رایج در موسیقی دستگاهی بهره می‌گیرد و گاه آزادامه تن به هیچ فرم از پیش مشخص شده‌ای نمی‌دهد و البته در تمامی این موارد تلاش شده تا بین بخش آوازی (مترآزاد) و قطعات ضربی وحدت و انسجامی از حیث زمان بندی جملات و انتخاب تحریر‌ها و الگوه‌های زیبا شناسی متناسب با سبک آشکار باشد.
با نگاه به تحولات مهم سنتورنوازی طی صد سال گذشته که گاه با نگاه متعصبانه مثل پای‌بندی صرف به موسیقی ردیفی و یا برعکس دوری از هرگونه عنصر سنتی با هدف نزدیک شدن به چند صدایی غربی همراه بوده‌اند.
به نظر می‌رسد هنوز رویکرد استاد فرامرز پایور متعادل‌ترین و شاخص‌ترین برآیند بین شیوه‌های مختلف نوازندگی و آهنگسازی بر اساس موسیقی سنتی ایرانی است که خلاقیت و نوآوری را جمیع جهات سنت و اصالت ترکیب می‌کند که وظیفه نسل بعد بسط این رویکرد با استفاده از تکنیک‌های تازه‌تر و نگاهی شاید خلاقانه‌تر است.