عبدالله بیچرانلو، استاد دانشگاه در نشست رونمایی از دفترچه بررسی تربیتی محصولات رسانه‌ای کره جنوبی (کی‌دراما و کی‌پاپ) توسط سامانۀ هدایت مصرف کدومو (تبیان) گفت: حدود هفت هشت سالی درگیر فضای مصرف محصولات کره‌ای شدیم. در واقع از ورود سریال «جواهری در قصر» اولین مواجهه را با محصولات کره‌ای داشتیم.
بیچرانلو ادامه داد: بعد‌ها موجی از دانلود محتوای محصولات کره‌ای صورت گرفت و مواجهه نوجوانان با کی‌پاپ و کی‌دراما متفاوت بوده است. در مجموع دوران کرونا این موج را تشدید کرده است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه این کی‌پاپ‌ها و کی‌دراما‌ها علاوه‌بر بعد سرگرمی کارکرد‌های خاص روان‌شناختی دارند، افزود: در طول تاریخ همواره رویکرد مصرف ایرانیان به صورت میان فرهنگی بوده است. اگر این برداشت را از ایرانیان داشته باشیم، که آن‌ها سرشان را توی برف نمی‌کنند و نگاه گسترده‌ای به محصولات فرهنگی دارند، در نگاه فرهنگی ما می‌تواند اثرگذار باشد. فرض کنید امروز محصولات کره جنوبی در اوج است یا دهه ۶۰ «اژد‌ها وارد می‌شود» بروسلی طرفدار داشت. در دوره‌ای ژاپنی، دوره‌ای هم هندی و قبل از انقلاب ایتالیایی مطرح بوده است.
به گفته وی، نوجوانان گروه‌های کی‌دراما و کی‌پاپ‌ها را مانند خانواده می‌بینند، کلیشه‌های همجنس‌گرایی را متوجه نمی‌شوند و تاکید می‌کنند آن‌ها مانند گروه‌های خانوادگی روابطشان مانند چند عضو خانواده است. از آنجایی که عنصر خانواده در فرهنگ ایرانی عنصر ارزشمند است، خرده فرهنگ حاشیه‌ای مانند همجنس‌گرایی به خانواده‌گرایی ایرانی‌ها لطمه نمی‌زند.
در ادامه مرضیه ادهم، پژوهشگر فضای مجازی با بیان اینکه شباهت فرهنگی میان ایران و کره سبب محبوبیت محصولات کره‌ای شده، افزود: یکی از این شباهت فرهنگی عنصر خانواده است. نگاهی که کار‌های کره‌ای به خانواده دارد، به مدل ایرانی شباهت دارد. حتی اگر تحلیل محتوا انجام بدید، کار‌های کره‌ای بیشتر از محصولات ترکیه‌ای به بعد فرهنگی ایران شباهت دارند. به عنوان مثال، زندگی با والدین همسر، رفت‌و‌آمد، مناسک‌های شب عید مانند خانه‌تکانی و ... به ایران شباهت دارد.
به گفته ادهم، فرهنگ غذای کره‌ای هم به فرهنگ ایران شباهت دارد. آن‌ها اصرار دارند که غذاهایشان را به نمایش بگذارند و داستان را براساس غذا جلو ببرند. این موضوع مورد پسند ایرانی‌هاست. ما خیلی اوقات به بهانه غذا دورهم جمع می‌شویم و کار‌های جمعی انجام می‌دهیم. این درحالی است که در فیلم‌های ایرانی داستان در فضای بسته است.
زهرا محسنی‌فرد، کارشناس تیم ارزیابی کتاب کدومو هم اینطور طرح موضوع کرد که از سریال‌های «جواهری در قصر» و به بعد قهرمان‌های داستان، زنِ قدرتمند هستند.
محسنی‌فرد گفت: تا آنجایی که اطلاع دارم در تاریخ کره و چین زنان نقش پررنگی ندارند. درحالی که ظرفیت تاریخی زنان در ایران و اسلام پررنگ‌تر از کره بوده است.