ترویج فعالیت بدنی و سایر حمایت‌های رفتاری می‌تواند به افرادی که می‌خواهند سیگار خود را کاهش دهند کمک کند تا در کوتاه‌مدت آن را ترک کنند.
طبق یافته‌های یک مطالعه بزرگ، پس از ۹ ماه فعالیت بدنی هیچ مزیت قابل‌توجهی در مقایسه با عدم ارائه حمایت اضافی در میزان افرادی که سیگار را ترک می‌کنند ندارد.
مطالعه آزمایشی فعالیت بدنی و کاهش سیگار (TARS) که توسط دانشگاه پلیموث در چهار شهر - پلیموث، ناتینگهام، آکسفورد و لندن، قبل از شیوع COVID انجام شد.
هدف آن ارائه یک پاسخ قطعی در مورد اینکه آیا خدمات آینده باید برای ارائه حمایت بیشتر از سیگاری‌هایی که آمادگی ترک سیگار را ندارند، اما می‌خواهند سیگار خود را کاهش دهند، تطبیق داده شد.
این مطالعه همچنین به دنبال بررسی پیشنهادات قبلی بود مبنی بر اینکه حمایت رفتاری از این افراد سیگاری می‌تواند منجر به کاهش مصرف سیگار و تلاش‌های بیشتر برای ترک شود.
برای پاسخ به این سؤالات به نیمی از ۹۱۵ فرد سیگاری که در این مطالعه دعوت شدند، هشت جلسه حمایت انگیزشی حضوری یا تلفنی هفتگی برای کاهش مصرف سیگار و افزایش فعالیت بدنی متوسط تا سنگین پیشنهاد شد.
این رویکردی بود که قبلاً علائم تشویقی را در یک مطالعه آزمایشی پلیموث نشان داده بود و در مقابل نیمی دیگر شرکت‌کنندگانی بود که توصیه‌های معمول NHS در مورد ترک سیگار به آن‌ها ارائه شد.
این مطالعه نشان داد درگیر شدن با حمایت انگیزشی مزایای کوتاه مدت داشت، به طوری که ۱۹ ٪ از کسانی که حمایت بیشتر دریافت کردند گفتند: حداقل تعداد سیگار‌های مصرف شده را تا سه ماه به نصف کاهش داده اند.
۱۴ ٪ هنوز بعد از ۹ ماه سیگار خود را به نصف کاهش داده اند.
در مقابل، حدود ۱۰ درصد از کسانی که توصیه‌های استاندارد را دریافت کردند، گزارش کردند که مصرف سیگار خود را در هر دو نقطه عطف به نصف کاهش داده اند.
با این حال، تنها ۲ درصد از کسانی که حمایت بیشتر دریافت کردند بین سه تا نه ماه از کشیدن سیگار خودداری کردند.
کمتر از ۱ درصد از کسانی که توصیه‌های استاندارد را دریافت کرده اند، موفق شده اند در این شش ماه از سیگار کشیدن خودداری کنند.
در حالی که پس از سه ماه افرادی که حمایت اضافی دریافت کردند، در هر هفته ۸۱ دقیقه فعالیت بدنی بیشتری نسبت به افرادی که حمایت دریافت نکردند، شرکت کردند، محققان شواهدی مبنی بر تفاوت پایدار فعالیت بدنی شان در ۹ ماه پیدا نکردند.
نویسندگان این مطالعه می‌گویند: با حمایت بیشتر که شامل هزینه خدمات بهداشتی منطقه‌ای به ازای هر نفر ۲۴۰ پوند است، یافته‌هایشان نشان می‌دهد که این رویکرد نه برای ترک طولانی‌مدت سیگار مؤثر است و نه مقرون‌به‌صرفه است.
این تحقیق در ژورنال اعتیاد منتشر شده است، شامل بیمارستان‌های دانشگاهی Plymouth NHS Trust، دانشگاه سنت جورج لندن، دانشگاه آکسفورد، دانشگاه ناتینگهام، دانشگاه اکستر و شورای شهر پلیموث بود.
آدریان تیلور، پروفسور تحقیقات خدمات بهداشتی در دانشکده پزشکی شبه جزیره پلیموث، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: به طور کلی، سیگاری‌های مطالعه ما از حمایتی که برای کمک به کاهش مصرف سیگار و افزایش فعالیت بدنی دریافت کردند مشتاق بودند، که از تحت فشار گذاشتن آن‌ها برای ترک اجتناب شود.
فشار آوردن، منجر به ترک کامل سیگار در بیشتر افراد نمی‌شود.
کمک به سیگاری‌ها برای حرکت از تمایل به کاهش و به ترک کامل، بسیار چالش برانگیز است.
اگر بخواهیم به هدف اعلام شده دولت بریتانیا مبنی بر عاری از دود تا سال ۲۰۳۰ دست یابیم، این تحقیق نشان دهنده ابعاد چالشی است که جامعه با آن روبروست.
منبع: سایت مدیکال اکسپرس