گروه تحقیقاتی در دپارتمان داروشناسی و داروسازی، دانشکده پزشکی لی کا شینگ، دانشگاه هنگ کنگ در یک تحقیق هم‌گروهی گذشته‌نگر کشف کرده‌اند که مهارکننده‌های انتقال‌دهنده همزمان سدیم-گلوکز۲ (SGLT۲i) می‌توانند خطرات بیماری‌های کلیوی و تنفسی، از جمله مرحله پایانیِ نارسایی کلیه، بیماری انسدادی راه هوایی و ذات‌الریه را کاهش دهند.
این مطالعات شواهد جدیدی در دنیای واقعی ارائه کردند که نشان می‌دهد، مهارکننده‌های انتقال‌دهنده همزمان سدیم-گلوکز۲ (SGLT۲i) می‌توانند از افزایش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ محافظت کنند و به‌طور بالقوه جایگزین بهتری برای گروه قدیمی‌تری از داروهای کاهنده گلوکز، مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز-۴ باشد.
مهارکننده‌های انتقال‌دهنده همزمان سدیم-گلوکز۲ دسته جدیدی از داروهای خط دوم کاهنده گلوکز برای دیابت نوع ۲ هستند. کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده با دارونما و مطالعات مشاهده‌ای چندملیتی نشان داده‌اند که SGLT۲i علاوه بر کنترل قند خون، محافظت قلبی عروقی و کلیوی را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در چند سال گذشته ایجاد کرده است.
با این حال، مشخص نیست که آیا این داروی جدید می‌تواند در مقایسه با گروه‌های جداگانه داروهای کاهش‌دهنده گلوکز که در سال‌های اخیر به‌طور گسترده‌ای تجویز شده‌اند، مانند مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز-۴، از قلب بهتر محافظت کند یا خیر. یک تحقیق هم‌گروهی گذشته‌نگر برای بررسی ارتباط SGLT۲i، با چهار پیامد کلیوی، یعنی مرحله پایانیِ نارسایی کلیه، آلبومینوری(وجود آلبومین بالا در ادرار)، نارسایی حاد کلیه و کاهش نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی انجام شده است.
این گروه همچنین یک تحقیق هم‌گروهی گذشته‌نگر دیگر را برای بررسی ارتباط SGLT۲i با خطر بیماری انسدادی راه هوایی و ذات‌الریه انجام داد زیرا نشان داده شد که SGLT۲i از فعال شدن التهاب NLRP۳ (ژن رمزگذاری پروتئین) ریه جلوگیری می‌کند که در برخی از مطالعات حیوانی در التهاب راه هوایی آسمی و تشدید بیماری انسدادی مزمن ریه نقش دارد.
در گروهی متشکل از بیش از ۳۰ هزار بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ در هنگ کنگ، گروه محققان پس از مطابقت با عوامل مخدوش کننده بالقوه دریافتند که در مقایسه با مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز-۴، داروی SGLT۲i به‌طور معناداری P-value <۰.۰۵)) با ۸۱ درصد کاهش خطر مرحله پایانیِ نارسایی کلیه، ۷۰ درصد کاهش خطر نارسایی حاد کلیه، ۵۰ درصد کاهش خطر آلبومینوری همچنین کاهش آهسته‌تر در نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی مرتبط است. این یافته‌ها با نتایج آزمایش‌های بالینی قبلی مطابقت داشت و شواهد واقعی را ارائه می‌کرد که نشان می‌داد داروی جدید می‌تواند اثرات محافظتی اضافی برای کلیه ایجاد کند.
برای پیامدهای تنفسی، داروی SGLT۲i به‌طور قابل توجهی با ۳۵ درصد کاهش خطر بیماری انسدادی راه هوایی و ۴۶ درصد کاهش میزان تشدید بیماری انسدادی راه هوایی همچنین ۴۱ درصد کاهش خطر ذات‌الریه مرتبط بود. یافته‌ها شواهد جدیدی را نشان داد که SGLT۲i می‌تواند در برابر بیماری انسدادی راه هوایی و ذات‌الریه محافظت ایجاد کند اما کارآزمایی‌های بالینی باید برای بررسی این پیامدهای تنفسی انجام شود.
چونگ چینگ لونگ، دانشیار گروه داروشناسی و داروسازی اظهار کرد: با توجه به ماهیت مشاهده‌ای مطالعات، آزمایش‌های بالینی اختصاصی بیشتر و تجزیه و تحلیل‌های تلفیقی از مطالعات از جمعیت‌ها و زیر گروه‌های مختلف باید انجام شود. در مجموع، داروی جدید SGLT۲i می‌تواند به‌طور بالقوه داروی جایگزین بهتری برای مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز-۴ باشد و به‌عنوان یک دارو برای قند خون بالا مورد استفاده قرار گیرد.
منبع:مدیکال اکسپرس