رئیس مرکز باروری بریتانیا هشدار می‌دهد لیست‌های انتظار NHS افراد را از تشکیل خانواده باز می‌دارد و به بحران هزینه زندگی والدین مشتاق به فرزند را تشدید می‌کند.
تنها یک پنجم والدین مشتاق به فرزند در این تحقیق می‌توانستند هزینه مراقبت خصوصی باروری را بپردازند، در حالی که ۴۰ درصد گفتند: این امر با برنامه‌ریزی مالی قابل‌توجه تقریباً امکان‌پذیر خواهد بود و ۴۰ درصد باقی‌مانده نمی‌توانند هزینه درمانی را که می‌خواهند بپردازند.
سالانه بیش از ۵۰۰۰۰ نفر در بریتانیا تحت درمان باروری هستند که برخی از آن‌ها به عنوان بیماران NHS هستند، اما بیشتر آن‌ها به صورت خصوصی هزینه پرداخت می‌کنند. با قیمت‌هایی از ۳۰۰۰ پوند تا ۵۰۰۰ پوند و برای یک چرخه استاندارد IVF تا بیش از ۲۰، ۰۰۰ پوند با خدمات خاص باید پردازند.
به طور کلی فرض بر این است که مردم از NHS یا خدمات مراقبت‌های بهداشتی خصوصی استفاده می‌کنند، اما این تحقیق جدید یک سیستم پیچیده و همپوشانی را نشان می‌دهد که در آن دور اولیه IVF در NHS اغلب بیماران را به پرداخت خصوصی هدایت می‌کند.
در حالی که زوجین امیدوار بودند درمان آن‌ها مؤثر باشد، می‌دانستند که هر دور IVF ممکن است منجر به تولد نوزاد نشود و عموماً توسط بیماران و متخصصان پذیرفته شده است که احتمالاً باید چندین بار تلاش انجام شود.
برای بسیاری، این احتمال که آن‌ها ممکن است در آینده به بیماران خصوصی تبدیل شوند، مستلزم برنامه ریزی مالی قابل توجه، همراه با نگرانی در مورد آسیب‌های مالی است.
یکی از شرکت‌کنندگان توضیح داد که باید چگونه برای موفقیت‌آمیز نشدن دوره‌های IVF با بودجه‌اش آماده بود و شروع به پس‌انداز کردن پول کرد و گفت: فکر می‌کردم، در مجموع ۱۶ دلار هزینه دارد.
این در ذهن من بود، بنابراین فکر کردم که می‌توانم پس انداز را شروع کنم.
دکتر مانوئلا پروتا، نویسنده این مطالعه توضیح داد: شرکت کنندگان مطالعه ما با این انتظار که ممکن است نیاز به پرداخت هزاران پوند برای این درمان داشته باشند، حتی اگر مراقبت NHS را داشته باشند، به درمان باروری پرداختند.
مردم می‌دانند که بودجه عمومی محدودی برای IVF وجود دارد و هر چرخه میزان موفقیت بسیار پایینی دارد که در طول زمان بیشتر کاهش می‌یابد - بنابراین حتی اگر مراقبت NHS در دسترس باشد، ممکن است کافی نباشد.
بسیاری از شرکت‌کنندگان گزارش دادند که قادر به پرداخت هزینه‌های IVF خصوصی نبودند و فقدان گزینه‌های دیگر باعث شد که برخی از آن‌ها تغییرات قابل توجهی در زندگی خود برای پیگیری مراقبت‌های مورد نیازشان ایجاد کنند.
یکی از بیماران در این تحقیق ۵۰ مایل حرکت کرد تا در یک منطقه متفاوت با سیاست‌های حمایتی بیشتر باشد.
او می‌گوید: من متوجه شدم که اگر در مناطق خاصی زندگی می‌کردم، سه دور تأمین مالی می‌شوم و بنابراین به شهر دیگری نقل مکان کردیم.
مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی انگلستات (NICE) سه دوره IVF را برای زنان زیر ۴۰ سال توصیه می‌کند، اما دسترسی به درمان در بریتانیا با آدرس منزل بیمار و اقدامات عمومی ثبت‌شده تعیین می‌شود، که می‌تواند باعث شود برخی از دریافت کمک در این زمینه ناتوان باشند.
همین امر منجر به ارائه نابرابر درمان IVF در مناطق مختلف در بریتانیا شده است.
چرخه‌های بودجه بیشتری در اسکاتلند نسبت به لندن و شرق انگلستان وجود دارد.
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که پرداخت هزینه درمان ناباروری لزوماً مستلزم انتقال به یک کلینیک خصوصی نیست.
محققان دریافتند که جابجایی بین NHS و مراقبت‌های باروری خصوصی اغلب برای بیماران چالش برانگیز است و گزینه‌های درمانی به طور قابل توجهی از مکانی به مکان دیگر متفاوت است.
دکتر جوزی هامپر، نویسنده این مطالعه محقق دانشگاه کوئین مری لندن گفت: تحقیق ما نشان می‌دهد که مرز‌های بین NHS و IVF ارائه شده به صورت خصوصی آنطور که به نظر می‌رسد مرتب نیست و چشم انداز ناباروری ترکیبی عمومی و خصوصی نشان می‌دهد که پیامد‌های عمیقی برای بیماران IVF داشته است.
این مقاله در مجله Health & Place منتشر شده است.
منبع: سایت مدیکال اکسپرس