این قمرهای چهارگانه چرخنده به دور مشتری با نام‌های «آیو»، «گانیمدو»، «کالیستو» و «اروپا» که اول بار توسط گالیله در دهه ۱۶۰۰ میلادی کشف شدند همچنین بزرگترین قمرهای این سیاره غول گازی هستند.
«آیو» فعال‌ترین جهان آتش‌فشانی در این گوشه شناخته شده از کیهان است و سه قمر دیگر نیز گمان می‌رود میزبان اقیانوس‌های مایع در زیر لایه‌های سطحی خود باشند. اما اکنون بعد از رصد‌های متعدد برای مطالعه قمرهای وابسته به «مشتری»، ستاره‌شناسان وجود شفق‌های کم‌نور را نیز به فهرست ویژگی‌های شایان تحقیقات بیشتر افزوده‌اند.
«کاترین دی کلییر» استاد موسسه «کال‌تِک» (آمریکا) در بیانیه‌ای اعلام کرد: این مشاهدات از این لحاظ جالب است، زیرا در سایه سیاره مشتری قمر‌ها تقریبا غیرقابل دیدن هستند. نور ساطع شده از شفق آن‌ها تنها مدرک تایید کننده است که نشان می‌دهد تلسکوپ را در جهت درست تنظیم کرده‌ایم.
اتمسفر این قمر‌ها نازک‌تر از زمین است و این موجب می‌شود که شفق آن‌ها بیشتر به سرخی بزند. گاز‌ها و غبار آتش فشانی در قمر «آیو» نیز موجب افزودن سدیم بیشتر به اتمسفر شده و شفق در آنجا بیشتر با رنگ زرد مایل به نارنجی می‌درخشد.
با فعالیت تلسکوپ جیمز وب و ماموریت‌های فضایی مانند «جونو» و «جوس» می‌توانیم انتظار جزئیات بیشتری از این دنیا‌های عجیب داشته باشیم.