مهدی رخ‌زیور می‌گوید: در سال ۹۰ مسابقات جودوی استانی در شهر اهواز زیر نظر هیات خوزستان برگزار شد که برادر من در آن رقابت‌ها دچار ضربه شدید مغزی شد و با توجه به اینکه پزشک و آمبولانس هم در محل مسابقات حضور نداشتند و به بیمارستان اعزام نشد، فوت شد. ضمن اینکه آن سالن ورزشی هم بیمه نبود، در حالی که باید سالن‌های ورزشی بیمه باشند.
او ادامه داد: از آن پس پیگیر موضوع بودیم و در سال ۹۳ شکایت حقوقی‌مان را انجام دادیم و داوران مسابقه، اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان و هیات جودو خوزستان محکوم شدند که البته اداره کل ورزش استان اعتراض داشت، اما اعتراض آن رد شد. در سال ۱۴۰۱ نیز اجرای حکم صادر شد و با توجه به اینکه اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان به پرداخت دیه محکوم شده بود و این کار را انجام نمی‌داد موفق شدیم حکم توقیف اموال و برداشت از حساب اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان را دریافت کنیم و از بانک مرکزی تهران نیز برداشت پول انجام شد. البته سه داور مسابقه هم که محکوم شده بودند خودشان آن بخش از پولی که طی حکم باید پرداخت می‌کردند را پرداخت کردند.
برادر مرحوم جواد رخ‌زیور افزود: در حال حاضر هیات جودو خوزستان نیز که باید طبق حکم، دیه را پرداخت کند استنکاف می‌کند و همکاری در این زمینه نداشته است. متأسفانه رئیس این هیات جواب تلفن من را نمی‌دهد و دبیرهیات هم می‌گوید ما اصلاً بودجه‌ای نداریم و نمی‌توانیم ۲۰۰ میلیون پول دیه را پرداخت کنیم. با رئیس فدراسیون جودو هم تماس گرفتم که بار اول جواب من را داد، اما وقتی شماره من را شناخت دیگر جواب تلفن را نمی‌دهد. البته او قول همکاری داده بود، اما هیچ همکاری نکرد.
او ادامه داد: در حال حاضر حکم توقیف اموال هیات جودو خوزستان را گرفته‌ایم و به کلانتری شماره ۱۱ حصیرآباد اهواز که خانه جودو استان در این منطقه فعالیت دارد، سپرده شده است که به محل سالن بروند و اموال هیات را توقیف کنند.
رخ‌زیور گفت: امیدوارم هیات‌های که در ورزش‌های رزمی فعال هستند هیچ زمانی بدون حضور آمبولانس و پزشک مسابقات خود را برگزار نکنند، زیرا اگر خدا ناکرده اتفاقی رخ دهد هم داور مسابقه، هم اداره‌کل ورزش و جوانان و هم هیات استانی زیر سؤال می‌روند. امیدوارم به این مهم توجه شود تا دیگر شاهد چنین اتفاقاتی در ورزش نباشیم. ما اگرچه بخشی از پول دیه را دریافت کرده‌ایم، اما هیچ چیزی جای برادرمان را نمی‌گیرد؛ بعد از فوت برادرم، مادر و پدرم سکته کردند و زندگی‌مان از دست رفته است و خانواده‌مان دچار مشکلات روحی شده‌اند