آنتی‌بیوتیک جدیدی که توسط «پریسیلا کاردوسو» (Priscila Cardoso)، دانشجوی مقطع دکتری و دکتر «سلین والری» (Céline Valéry)، پژوهشگر دانشکده بهداشت و علوم زیستی «مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن» (RMIT) توسعه یافته است، طراحی ساده‌ای دارد که امکان تولید سریع و مقرون‌به‌صرفه آن را در آزمایشگاه فراهم می‌کند.
عناصر سازنده آمینواسید این آنتی‌بیوتیک که «پریسیلیسیدین» (Priscilicidin) نام دارد، کوچک هستند. بنابراین، می‌توان آن را برای مقابله با انواع گوناگون مقاومت ضد میکروبی طراحی کرد.
با توجه به اینکه «سازمان جهانی بهداشت» (WHO)، مقاومت ضد میکروبی را یکی از ۱۰ تهدید بزرگ جهانی بهداشت عمومی می‌داند که بشریت با آن روبه‌رو است، نیاز به توسعه آنتی‌بیوتیک‌های جدید بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
پروفسور «شارلوت کان» (Charlotte Conn)، راهنمای رساله دکتری کاردوسو گفت که با توجه به این فوریت، پریسیلیسیدین یک پیشرفت هیجان‌انگیز برای حفظ سلامت عمومی به شمار می‌رود.
پریسیلیسیدین یک نوع پپتید ضد میکروب است. این پپتید‌ها توسط همه موجودات زنده به عنوان نخستین دفاع در برابر باکتری‌ها و ویروس‌ها تولید می‌شوند.
این گروه پژوهشی پس از بررسی پژوهش‌های مربوط به مهندسی مولکولی پپتید ضد میکروبی، ۲۰ پپتید کوتاه را طراحی و آزمایش کردند. این کار پیش از آن انجام شد که پپتید‌ها به عنوان بهترین گزینه روی پریسیلیسیدین مستقر شوند.
والری گفت: صنعت داروسازی به طور کلی هزاران ترکیب را پیش از به دست آوردن یک گزینه اصلی آزمایش می‌کند. در مورد ما، تنها ۲۰ طراحی برای ایجاد یک خانواده جدید از آنتی‌بیوتیک‌ها لازم بود.
کان گفت: پریسیلیسیدین مبتنی بر یک پپتید آنتی‌بیوتیک طبیعی است که باعث می‌شود در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های معمولی، مقاومت ضد میکروبی کمتری را ایجاد کند.
وی افزود: آنتی‌بیوتیک‌های طبیعی کنونی گران هستند و ساخت آن‌ها در مقیاس بزرگ دشوار است. همچنین، آن‌ها به سرعت در بدن تجزیه می‌شوند. پریسیلیسیدین، مزایای طراحی مولکولی کوچک را با هم ترکیب می‌کند. این بدان معناست که ساخت آن در آزمایشگاه، سریع و ارزان است و مزایای آنتی‌بیوتیک‌های طبیعی را نیز در بر دارد.
پریسیلیسیدین از یک آنتی‌بیوتیک طبیعی به نام «ایندولیسیدین» (Indolicidin) گرفته شده است که در سیستم ایمنی گاو‌ها یافت می‌شود. تحقیقات این گروه پژوهشی نشان داد که پریسیلیسیدین در برابر سویه‌های میکروبی مقاوم مانند «استافیلوکوکوس اورئوس» (Staphylococcus aureus)، «اشریشیا کلی» (E. coli) و قارچ‌های «کاندیدا» (Candida) بسیار فعال است.پریسیلیسیدین با ایجاد اختلال در غشای میکروب‌ها کار می‌کند و نهایتا سلول را از بین می‌برد.
والری گفت: حمله به این لایه بیرونی، تکامل باکتری‌ها و مقاومت در برابر درمان را سخت‌تر می‌کند.
بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داد که پریسیلیسیدین دارای فعالیت ضد میکروبی مشابه ایندولیسیدین در عفونت‌های باکتریایی و قارچی رایج است.
بررسی‌های این گروه پژوهشی نشان می‌دهند که مولکول‌های پریسیلیسیدین به طور طبیعی به شکل هیدروژل در خود جمع می‌شوند و آن را به یک گزینه ایده‌آل برای ایجاد ژل‌ها و کرم‌های حاوی آنتی‌بیوتیک تبدیل می‌کنند.
والری گفت: زمانی که دارو‌های جدید ساخته شوند، دانشمندان باید فرمول دارویی آن‌ها را در نظر بگیرند. این موضوع شامل شکل دارو مثلا کپسول یا کرم و فرآیند‌های دخیل در آن است.
والری ادامه داد: شکل طبیعی هیدروژل پریسیلیسیدین به این معناست که آن‌ها می‌توانند بخشی از فرآیند فرمولاسیون را دور بزنند. این واقعیت که ما می‌توانیم مقاومت پریسیلیسیدین را کنترل کنیم، بدین معناست که می‌توانیم کاربرد‌های زیادی را برای محصولات گوناگون در نظر بگیریم و تنوع درمان‌ها را برای متوقف کردن مقاومت ضد میکروبی افزایش دهیم.
اگرچه این گروه پژوهشی عمدتا در حال بررسی پریسیلیسیدین برای کاربرد‌های موضعی هستند، اما آن‌ها کاربرد‌های خوراکی را رد نمی‌کنند.
کان گفت: از نظر تئوری، شما می‌توانید تمام روش‌های تجویز پریسیلیسیدین را انتخاب کنید، اما هیچ یک از آن‌ها هنوز آزمایش نشده‌اند.
وی افزود: ما یک فناوری دارورسانی خوراکی را برای دارو‌های پروتئینی و پپتیدی داریم که اجازه می‌دهد پپتید‌های ضد میکروبی به صورت خوراکی تجویز شوند. ما در حال حاضر پریسیلیسیدین را به عنوان یکی از گزینه‌های این آزمایش می‌بینیم.
منبع: ساینمگ