منیزیم یکی از ریزمغذی‌هایی است که بدن برای سالم ماندن به آن نیاز دارد. منیزیم برای کمک به بیش از ۳۰۰ آنزیم در انجام فرآیند‌های شیمیایی متعدد در بدن ازجمله آن‌هایی که پروتئین تولید می‌کند، ضروری است؛ به حفظ استخوان کمک، قند خون و فشار خون را کنترل و ماهیچه‌ها و اعصاب سالم را حفظ می‌کند. منیزیم همچنین به‌عنوان یک رسانای الکتریکی عمل و به ضربان قلب و انقباض عضلات کمک می‌کند.
با توجه به اهمیت منیزیم برای بدن، اگر به اندازه کافی آن را دریافت نکنید، در نهایت این موضوع می‌تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود. با برنامه‌ریزی صحیح اکثر ما می‌توانیم تمام منیزیم مورد نیاز خود را از غذا‌هایی که می‌خوریم دریافت کنیم.
اکثر افراد مبتلا به کمبود منیزیم تشخیص داده نمی‌شوند، زیرا سطح منیزیم در خون به طور دقیق میزان منیزیم موجود در سلول‌های ما را نشان نمی‌دهد.
ناگفته نماند که نشانه‌هایی که سطح منیزیم شما پایین است و تنها زمانی آشکار می‌شود که کمبود آن را داشته باشید. علائم شامل ضعف، از دست‌دادن اشتها، خستگی، حالت تهوع و استفراغ است. کمبود منیزیم با افزایش خطر ابتلا به برخی بیماری‌های مزمن از جمله بیماری‌های قلبی و عروقی، پوکی استخوان، دیابت نوع ۲، میگرن و بیماری آلزایمر مرتبط است.
در حالی که هر کسی ممکن است با کمبود منیزیم مواجه شود، اما گروه‌های خاصی مانند کودکان و نوجوانان، افراد مسن و زنان یائسه بیشتر از سایرین در معرض خطر هستند.
اگرچه میوه‌ها و سبزی‌ها اکنون نسبت به ۵۰ سال پیش منیزیم کمتری دارد و فرآوری حدود ۸۰ درصد از این ماده معدنی را از غذا‌ها حذف می‌کند، اما اگر برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشید، همچنان می‌توانید تمام منیزیم مورد نیاز خود را در رژیم غذایی خود دریافت کنید.
غذا‌هایی مانند آجیل، غلات کامل، لوبیا، سبزیجات برگ سبز مانند کلم‌پیچ یا کلم بروکلی، شیر، ماست و غذا‌های غنی شده همگی حاوی مقدار زیادی منیزیم است. یک اونس بادام به تنهایی حاوی ۲۰ درصد از نیاز روزانه بزرگسالان به منیزیم است.
مصرف بیش از حد منیزیم می‌تواند عوارض جانبی خاصی از جمله اسهال، خلق و خوی ضعیف و کاهش فشار خون را ایجاد کند. همچنین ضروری است که افراد مبتلا به بیماری کلیوی آن را مصرف نکنند مگر اینکه منیزیم برای آن‌ها تجویز شده باشد. همچنین این ریزمغذی می‌تواند اثربخشی چندین دارو را تغییر دهد. به همین دلیل مهم است که قبل از شروع مصرف مکمل‌های منیزیم با پزشک مشورت کنید.