آقای دادمنش گفت: در قرارداد‌های آتی، خریدار و فروشنده توافق می‌کنند که میزان معینی از کالای مشخصی را، با کیفیت و قیمت معلوم در زمان و مکان مشخص معامله کنند.
او می‌گوید: بنابراین قرارداد آتی، قراردادی است که طی آن فروشنده متعهد می‌شود در سررسید معینی در آینده، مقدار مشخصی از کالا را به قیمتی معلوم به فروش برساند. در مقابل، خریدار نیز متعهد می‌شود آن کالا را با همان مشخصات خریداری کند؛ در قرارداد آتی برای تضمین انجام تعهد، خریدار و فروشنده مبلغی را نزد اتاق پایاپای بورس کالا قرار می‌دهند که وجه تضمین نامیده می‌شود.
به گفته دادامنش، قرارداد‌های آتی، به دو گروه کالا و مالی تقسیم می‌شوند. قرارداد‌های آتی کالا شامل محصولات کشاورزی، فلزات، مواد نفتی و …می‌شوند. قرارداد‌های آتی مالی نیز، ابزار‌هایی نظیر سهام، اوراق قرضه، ارز و... را دربر می‌گیرند.
او در خصوص مزیت‌های این قرار داد به ویژه در بخش کشاورزی بیان کرد: مهم‌ترین بخش و مزیت قرار داد آتی این است که کشاورزان و تولید کنندگان خیال آسوده برای آینده خواهند داشت و می‌دانند که تولیدات آن‌ها بنا نیست با قیمت کمتری تری فروخته یا به سبب عدم خریدار از بین رود.
دادمنش گفت: معمولا فروش نرفتن محصول یا نرخ‌های پایین‌تر از هزینه ها مهم‌ترین مشکلات کشاورزان است که با راه اندازی و توسعه قرار داد‌های آتی بر روی محصولات مختلف بسیاری از مشکلات کشاورزان و تولیدکنندگان مرتفع خواهد شد.
او گفت: اکنون در بخش زعفران قرار داد‌های آتی بسیار خوبی وجود دارد که اطمینان زیادی را برای تولید مناسب به کشاورز می‌دهد باید اشاره کرد توسعه این ابزار برای محصولات دیگر نیز قطعا مفید خواهد بود.