سرُم‌ها اشکال دارویی تزریقی هستند که برای جبران آب و مایعات از دست رفته بدن یا صرفاً به عنوانی واسطه دارورسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سرم‌ُها در نظر اول چندان متفاوت به نظر نمی‌رسند. برای مثال شاید سرم قندی - نمکی با سرم یک سوم - دوسوم تفاوتی نداشته باشد؛ اما در عمل تفاوت‌های کوچک و گاهی بزرگی، سرُم‌ها را از هم متمایز می‌کند که توجه به آن‌ها برای پزشکان و داروسازان ضروری است.
به خصوص در شرایط فعلی که گاهی برخی کمبود‌های دارویی باعث شده اند برای مدتی یک یا چند نوع از سرم‌ها در داروخانه کمتر موجود باشند و داروساز و پزشک ناچار به انتخاب نوع دیگری از سرم بشوند.
اواسط تابستان ۱۴۰۱ بود که با موج کمبود سرُم در برخی از استان‌ها مواجه شدیم تا جایی که شدت کمبودها، سازمان غذا و دارو را مجبور ساخت تا برای رفع کمبودها، دست به واردات بزند.
سیدحیدر محمدی، رئیس سازمان غذا و دارو گفت: میزان سرُم تولیدی ما حدود ۱۴ تا ۱۵ میلیون در ماه است که این میزان حدود یک تا ۲ میلیون از نیاز کشور کمتر است.
وی افزود: تا اوایل پارسال، میزان نیاز ما به سرم در ماه ۱۰.۵ میلیون بود و الباقی ذخیره می‌شد. از زمانی که پیک پنجم کرونا شروع شد، این نیاز به شدت بالا رفت.
رئیس سازمان غذا و دارو گفت: از تابستان امسال مجدد به مشکل کمبود سرم خوردیم و از همین رو واردات را در پیش گرفتیم.
بررسی‌های سازمان غذا و دارو، از میزان مصرف دارو در کشور نشان می‌دهد که سرم در صدر اقلام دارویی قرار داشته است. به طوری که از ۱۱ میلیون واحد مصرف ماهانه در سال گذشته به ۱۹ میلیون واحد افزایش یافته است.
چیزی حدود ۵۰ درصد افزایش مصرف سرم، از سال گذشته تا امسال، احتمالا چندان طبیعی نیست.
به گفته یک پزشک در یک بیمارستان دولتی، تعرفه تزریق سرم در بخش دولتی، ۳۰ هزار تومان است که این رقم در بخش خصوصی از ۵۰ تا ۱۵۰ هزار تومان متغیر است.
احتمالا نمی‌توان وجود انگیزه‌های اقتصادی در تجویز سرم را نادیده گرفت.
از همین رو، اگر تجویز سرُم بر اساس اصول علمی باشد، شاهد کاهش تجویز و مصرف سرُم در کشور خواهیم بود.
منبع: مهر