سرپرست هیئت گمانه زنی باستان شناختی در مسجد جامع نوش‌آباد با بیان اینکه دوقطعه سفال نوشته عمدتا از محوطه‌های ساسانی و اشکانی به دست می‌آید ابراز امیدواری کرد بزودی با همکاری کتیبه‌خوان‌ها، مضمون این سفال نوشته‌ها رمزگشایی شود.
رضا نوری شادمهانی گفت: با استناد به کتاب تاریخ قم که حسن بن محمد قمی آن را در سده چهارم هجری قمری نوشته، شهر نوش‌آباد را یکی از اکاسره (خسروهای) ساسانی ساخته، ضمن آنکه ابن‌رسته در کتاب خود «الاعلاق النفیسه» از نوش‌آباد به عنوان یکی از منزلگاه‌های بین ری و اصفهان در سده سوم هجری قمری نام برده، اما کهن‌ترین بنای نوش‌آباد مسجد جامع این شهر است که به دوره سلجوقی تعلق دارد.
او گفت: به منظور آگاهی از تاریخ مسجد جامع، روند شکل‌گیری آن، پیشنهاد گمانه زنی باستان‌شناختی در کف ایوان شمالی، کف رواق غربی و جوار مناره سلجوقی از طرف نگارنده ارائه شد که پس از موافقت پژوهشکده باستان‌شناسی و صدور مجوز توسط پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، عملیات گمانه‌زنی آغاز شد.
این باستان‌شناس افزود: خوشبختانه پس از ایجاد و حفر گمانه‌ها به آثار درخور توجهی که عبارتند از کشف دیوار چینه‌ای و آجری در عمق ۱۹۰ متری در گمانه یک، پدیدار شدن جرز خشتی، تنور و دیوار اندود شده با گچ در عمق ۹۵- متری گمانه سه و به دست آمدن چاه تاریخی در گمانه دو، دست یافتیم.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اشاره به اینکه وجود این بقایای معماری و شواهد باستان‌شناختی، چون قطعات سفال، شیشه و فلز حاکی از آنست که در زیر مسجد کنونی بنا یا بنا‌های پیشا سلجوقی وجود دارد، اظهار داشت: از جمله قطعه‌سفال‌هایی که برای گاه نگاری این مسجد بسیار حائز اهمیت است می‌توان به قطعات سفال از نوع اسگرافیاتو (متعلق به قرن چهارم)، قطعات سفال متعلق به سده‌های نخست اسلامی، دو قطعه سفال‌نوشته (استراکا) و یک قطعه سفال ساسانی اشاره کرد.
نوری شادمهانی خاطرنشان‌کرد: پس از به پایان رسیدن عملیات میدانی گمانه‌زنی هیئت کاوش، مستندنگاری یافته، ترسیم فنی بقایای معماری، تحلیل و تفسیر شواهد باستان‌شناختی و در نهایت تدوین گزارش را آغاز خواهد کرد.