سید علی موسوی با اشاره به اینکه این دژ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، گفت: مصالح به کار رفته در آن «پرهیبت» سنگ و گچ است و می‌توان با مرمت و ساماندهی آن را به یکی از جاذبه‌های گردشگری مهم شهرستان اندیکا تبدیل کرد.
او افزود: تاکنون هیچ اعتباری برای انجام کار‌های مرمتی و استحکام‌بخشی این دژ تخصیص داده نشده‌است.
«دژ اسدخان» یا «دژ ملکان» که سابقه آن به پیش از اسلام می‌رسد به وسعت ۲۰۰ هکتار بر فراز کوهی بلند در مرز اندیکا و لالی استان خوزستان بنا شده است.
این دژ دارای ۲ آب‌انبار بوده و همچنین در درون محوطه دژ بنا‌های دیگری به نام‌های «برج» و خانه «بی‌بی ستاره» وجود دارد که به لحاظ معماری ویژگی‌های جالب توجهی دارند.
پیشینه این دژ مستحکم و وسیع که مشرف به دشت ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربعی اندیکای خوزستان است به دوره ساسانی بازمی‌گردد که آن را «دژ ملکان» نیز می‌نامیدند و به دلیل صعب‌العبور بودن مسیر آن تنها ۲۰ درصد از بنا دستخوش تخریب و ویرانی شده است.
«دژ اسدخان» به خاطر داشتن چشم‌انداز منحصربفردی که دارد می‌تواند به عنوان اقامتگاهی برای گردشگران خارجی و ایرانی مورد توجه قرار گیرد و باعث رونق اقتصادی منطقه شود.
در این دژ اتابکان نیز حکومت کرده‌اند. پس از انقراض حکومت اتابکان خانواده‌ای از قوم آسترکی بختیاری مستقر و حکومت خود را به «نبه‌وار» منتقل کرد که از این دژ ۶ کیلومتر فاصله داشت. در دوران قاجار نیز سردار اسدخان بهداروند نیز صاحب این دژ می‌شود.