سینما؛ صنعتی که سال هاست با فراز و نشیب‌های بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند و هر یک از فعالان این حوزه به مشکلات موجود در آن اشاره و تأکید کرده اند، اما با این وجود، اقدامات اساسی برای این منظور صورت نگرفته است و در واقع، همه راهکار‌ها همانند مُسکن عمل کرده اند و درمان قطعی برای نجات صنعت سینما انجام نشده است.
رضا اورنگ، منتقد سینما، درمورد شرایط سینما و راهکار‌هایی به منظور خارج شدن این صنعت از وضعیت فعلی بیان کرد: مشکلات صنعت سینما، یک روزه به وجود نیامده اند و مربوط به دو سه سال اخیر هم نیستند و ربطی به کرونا هم ندارد. زیرا همه این موارد ممکن هستند که بهانه باشند، ولی مشکل اصلی نیستند. نگاهی به شرایط سینما نشان می‌دهد در دهه ۶۰، یک سری سینما‌ها تعطیل شدند و پس از آن، کم کم به ثبات رسیدند تا جایی که در اواسط دهه ۶۰، پُرمخاطب‌ترین سینما شکل گرفت و بعد مشکلی به وجود آمد که جلوی اکران فیلم‌های خارجی گرفته شد. یعنی اولین کلید برای خالی کردن یا تعطیلی سینما زده شد و کم کم از اواسط دهه ۷۰، ریزش مخاطب شروع شد و همین طور تا به امروز، ادامه پیدا کرد.
این منتقد سینما گفت: نگاهی به وضعیت سینما در ۲۰-۳۰ سال گذشته و بررسی آن نشان می‌دهد که مدیران دولتی یا بخش خصوصی، کدام طرح موثر را برای نجات سینما ارائه کرده اند؟ همه این‌ها حاکی از این هستند که مشکلات سینما در یکی دو سال اخیر به وجود نیامده اند و درواقع، هر زمانی مسئولان مربوطه جلسه می‌گذارند نتیجه اش این است که بلیت سینما گران شود، در حالی که وقتی سینما بحرانی است اولین کار باید این باشد که اقداماتی به منظور کاهش نرخ بلیت سینما صورت بگیرد. اما متأسفانه شاهد عکس این موضوع هستیم. آیا با گران کردن بلیت، وضعیت سینماداران خوب می‌شود؟ سینما با وجود مخاطب زنده است و فقط هم نمی‌توان به گیشه فکر کرد.
اورنگ ادامه داد: اگرچه سینماداری هم فن و هم هنر است، ولی سینماداران حرفه‌ای کمی در کشور داریم؛ به طوری که خیلی از افرادی که سینما‌ها را برعهده گرفته اند در حال تعطیل کردن سینماهایشان هستند و در این میان، سازمان سینما شهر وابسته به وزارت ارشاد هم خودش سینما دارد و با وجود این که برای سینما ناهید خرج زیادی شد، ولی از شهریور ماه تعطیل شده است و یا سینما‌های دیگر آن در حال تعطیل شدن هستند. حوزه هنری ۱۱۰ سینما دارد چه فکری برای سینما‌ها کرده است؟
این منتقد افزود: در چنین شرایطی، مخاطب سینما با خودش فکر می‌کند با توجه به این که برای فیلم دیدن می‌خواهد پول دهد، در نتیجه، در ازای پرداخت هزینه بلیت انتظار دارد کار خوب به او ارائه شود، ولی متأسفانه این کار انجام نمی‌شود.
به گفته او، در طول این ۳۰ سال، ذائقه و سلیقه مردم را عوض کردند؛ به طوری که فیلم‌ها شبیه تله فیلم شده اند و به همین دلیل، مخاطب می‌گوید در این شرایط، تلویزیون می‌بینم یا این که از طریق پلتفرم‌ها فیلم می‌بینم و یا برای تماشای فیلم‌های سینمایی از طریق دانلود کردن اقدام می‌کنم. چرا وقت خودم را برای سینما رفتن تلف کنم؟
اورنگ بیان کرد: سینما رفتن با فیلم دیدن تفاوت دارد. هنوز برخی از مدیران دولتی و بخش خصوصی این تفاوت را نمی‌دانند؛ به طوری که فکر می‌کنند فیلم دیدن، سینما رفتن است. بنابراین، وقتی شما این تفاوت را ندانید طرحی هم برای سینما ندارید و در این میان، با وجود این که در تمامی دوره‌ها مشکلاتی برای سینما وجود داشته است و آن‌ها را بیان کرده ایم، ولی هیچ کسی، مشکل را حل نکرد.
او افزود: زمانی که بحران کرونا به وجود آمد همه دولت‌ها در همه کشور‌ها به سینما کمک کردند، ولی این که تهیه کنندگان و سینمادار‌ها عادت داده شوند که دولت، به آن‌ها کمک مالی کند باعث می‌شود که آن‌ها خود به خود تنبل شده و به حداقل راضی شوند. بنابراین، آیا رئیس اتحادیه سینمادار‌ها تاکنون طرح مدون ارائه کرده است که چه کاری برای پیشرفت سینما و بازگشت مخاطب باید انجام داد؟ وقتی برای مخاطب ارزش قائل نشد مخاطب هم برای سینما ارزش قائل نمی‌شود و این یک اصل و احترام متقابل است. در نتیجه، باید به این فکر کرد که چه کاری باید انجام داد که سینما از رکود درآید؟ چرا با متخصصان واقعی این حوزه صحبت نشده است؟ که سینما از رکود خارج شود.