مسلم نادعلی‌زاده، مدرس دانشگاه، نویسنده و پژوهشگر شناخته شده ادبیات گفت: پیشتر جشنواره شعر فجر بخشی مربوط به شعر آیینی داشت. به نظرم باید این جشنواره بخش شعر آیینی را احیا کند. در دهه اخیر شاهد گسترش کمی و کیفی اشعار آیینی بوده‌ایم، اما در دوره‌های اخیر جشنواره بخش خاصی برای این حوزه تعریف نشده و توجه اصلی جشنواره به شاعران و سروده‌های جدید آن‌ها در هر سال معطوف بود.
وی افزود: به طور کلی اگر جشنواره‌ها به درستی و فارغ از حواشی برگزار شوند، می‌توانند در اعتلای جریان‌های شعری اثرگذار باشند. اگر ملاحظات و اعمال سلیقه‌ها در برگزاری جشنواره‌ها کم شود و یا از بین بروند و دامنه گسترده‌تری دربر بگیرند، می‌توانند در ارتقاء شعر ما اثر چشم گیری داشته باشند و جشنواره شعر فجر از این نظر موفق بوده است.
نویسنده و پژوهشگر کتاب «بحر طویل عامیانه و بحر طویل‌سرایان» ادامه داد: جشنواره شعر فجر متعلق به مرکز و یا منطقه خاصی نیست، به همین دلیل تمام آثار و اشعار منتشر شده در قالب کتاب در سطح کشور را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. ویژگی خوب جشنواره در این است که به آثار ارزنده و فاخر دور از مرکز که معمولا رسانه‌ها به آن نمی‌پردازند و بنابراین ممکن است به دست مردم نرسند، هم توجه نشان می‌دهد، هرچند که ممکن است در این روند برخی از اشعار هم مورد غفلت قرار گیرند و یا شاعران و ناشران از زمان و نحوه ارسال آثار به جشنواره مطلع نشوند و آثار خود را به جشنواره ارسال نکنند.
نویسنده کتاب «شست بستن دیو در منظومه‌های مذهبی و مجالس تعزیه» همچنین به ضرورت توجه بیشتر جشنواره‌های ادبی به جریان‌های شعری شهرستان‌های مختلف و شاعران ساکن در شهر‌های دور از مرکز اشاره کرد و ادامه داد: اگر برنامه ریزی درستی داشته باشیم و ارزش آثار شاعران شهرستان‌ها را بدانیم، نحوه عملکرد جشنواره‌هایی مثل جشنواره شعر فجر به مراتب بهتر خواهد بود. شاید در برخی از دوره‌های گذشته این جشنواره چه از حیث داوران و چه از نظر برگزیدگان، بیشتر به حوزه شاعران و ناشران مشهور مرکزنشین توجه شده باشد، اما باید کاری انجام داد که آثار شاعرانی که در نقاط دور افتاده کشور زندگی می‌کنند و کمتر در انجمن‌ها و محافل حضور دارند، هم دیده شود و حق کسی از بین نرود.