دکتر مارشال دالتون (Marshall Dalton)، یکی از محققان تیم پژوهشی از دانشکده روانشناسی در دانشگاه سیدنی در استرالیا، گفت: دریافتیم ارتباطاتی که میان هیپوکامپ و نواحی قشر پیشانی وجود دارد، از آنچه می‌پنداشتیم کمتر و ارتباطات میان هیپوکامپ و نواحی پردازش بینایی اولیه از آنچه انتظار داشتیم بیشتر است. این موضوع ما را شگفت‌زده کرد؛ هرچند، اگر در نظر بگیریم که هیپوکامپ نه فقط در حافظه، بلکه در تخیل و توانایی ما برای ساختن تصاویر ذهنی نقش مهمی دارد، این موضوع، منطقی به‌نظر می‌رسد.
هیپوکامپ که در داخل مغز قرار دارد، یک ساختار پیچیده شبیه به اسب دریایی است. این ساختار برای مغز ضروری است و نقش مهمی در شکل‌گیری حافظه و همچنین انتقال خاطرات از محل ذخیره کوتاه‌مدت به بلندمدت دارد. هیپوکامپ علاوه بر این کارکردها، در جهت‌یابی، توانایی تصور آینده یا تجربیات ساختگی، ایجاد تصاویر ذهنی و حتی در ادراک بصری و تصمیم‌گیری نیز نقش دارد.
تیم پژوهشی برای تهیه این نقشه، از تصاویر اِم‌آرآی یک پایگاه داده تصویربرداری عصبی استفاده کردند. آن‌ها این داده‌ها را با استفاده از روش‌هایی که طراحی کرده بودند، پردازش کردند و توانستند اتصالات را از تمام گوشه‌های مغز تا نقاط پایانی خود در هیپوکامپ دنبال کنند. چنین پژوهشی درباره مغز، سابقه نداشته است.
یکی از محققان گفت: ما نگاهی بسیار دقیق‌تر به مسیر‌های ماده سفید داشتیم؛ این مسیر‌ها اساساً بزرگراه‌های ارتباطی بین نواحی مختلف مغز هستند. ما روش جدیدی را طراحی کردیم که این امکان را فراهم می‌کند نحوه اتصال هیپوکامپ به گوشته قشر مغز (لایه بیرونی مغز) را به روشی بسیار دقیق ترسیم کنیم.
منبع: وبگاه سایِنس اَلِرت (Science Alert)